Το Ντοκυμαντέρ δεν είναι το είδος μου, μιλώντας ως κριτικός. Επειδή με ενδιαφέρουν η ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ κι η ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ, το Ντοκυμαντέρ ως είδος δεν ξέρω από που να το πιάσω ώστε να γράψω κάτι που να περιέχει ουσία κι όχι να γράψω για να γράψω.

Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, στον «ΦΕΛΙΝΙ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ» , έκανα μια εξαίρεση κι ενώ έχω δει κάποιες ταινίες μυθοπλασίας στις φετινές «Νύχτες πρεμιέρας» του κορονοϊού, εντούτοις, τούτο το ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ είναι που με συνεπήρε  περισσότερο.

Πιο αραιά φέτος, όχι με την ίδια συχνότητα στην παρακολούθηση, ωστόσο προσπαθούμε να κάνουμε κάτι, ό,τι μπορούμε, μια κι ο κορονοϊός έχει παίξει κι εδώ τον αρνητικό ρόλο του. Για τις «Νύχτες Πρεμιέρας» μιλάω..