O B’ ΚΥΚΛΟΣ της αστυνομικής σειράς 8 επεισοδίων του ΣΩΤΗΡΗ ΤΣΑΦΟΥΛΙΑ, επιβεβαίωσε αυτό που είχε δείξει με την κινηματογραφική ταινία κι εκείνο που είχε ανοίξει με τον Α΄ΚΥΚΛΟ: Την απόλυτη ικανότητα στο είδος, που δεν είναι και κάτι τόσο απλό, δεν είναι μια απλή ικανότητα.

Μετά το «FENCES» , ένα ακόμα θεατρικό έργο του ΟΓΚΕΣΤ ΓΟΥΙΛΣΟΝ, πήρε την άγουσα για την οθόνη. Τώρα πιά το «μεγάλη» και το «μικρή», ως προς την οθόνη, έχουν μπερδευτεί αρκετά κι ο καιρός θα δείξει.. Αυτό, βέβαια, αφορά στις συνθήκες προβολής διότι καλλιτεχνικά και κινηματογραφικά δεν υπάρχει η παραμικρή διαφορά-στις μεγάλες κινηματογραφικές σχολές του εξωτερικού οι κανόνες είναι ενιαίοι και δεν διαχωρίζονται.

Το «ΣΤΕΜΜΑ» δεν είναι απλώς μία από τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές που έχω παρακολουθήσει στο NETFLIX. Είναι κι ένα ΜΑΘΗΜΑ, ένα επιμελές ΦΡOΝΤΙΣΤΗΡΙΟ, που είμαι βέβαιος ότι θα διδάσκεται σε Σχολές μια κι οι Εγγλέζοι είναι πολύ μπροστά σε αυτό το θέμα και κατέχουν το άθλημα.

Επειδή έχει ξεκινήσει ο δεύτερος κύκλος της αστυνομικής αυτής σειράς, ελληνικής παραγωγής, θέλησα να ξαναδώ τον Α’ Κύκλο και να γράψω για αυτόν. Ωστε, να συνδεθώ ξανά με τα προηγούμενα και να μπω στο νέο κύκλο φρεσκαρισμένος από λεπτομέρειες.

Μετά από τη ΣΑΡΩΤΙΚΗ νίκη στα φετινά ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ , όπου αποκόμισε τα ΤΕΣΣΕΡΑ ΜΕΓΑΛΑ: ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ, ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ, ΣΕΝΑΡΙΟΥ ΚΙ ΑΝΔΡΙΚΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΝΤΣ ΜΙΚΕΛΣΕΝ

Αυτό που έπρεπε να ειπωθεί ήταν μια κρυμμένη απόλυτη αλήθεια. Μια αλήθεια, κοινός τόπος για την ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ, η οποία βέβαια δεν είναι αυτή που κάνει το κουμάντο στα δημοσιεύματα και στην κατασκευή Μύθων. Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑΙΝΙΕΣ, τους μύθους τους απεργάζονται άλλοι και μέσω του Τύπου γίνεται η εξυπηρέτηση αυτών .