Το ΣΕΝΑΡΙΟ είναι η Μητέρα των ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ Μαχών. Μην πω  …ο…ΠΑΤΗΡ ΠΑΝΤΩΝ…Επειδή τα έχω γράψει πολλές φορές, σε αυτά τα χρόνια, κι υπάρχουν αποθηκευμένα στο PANTIMO.GR τα γενικά  και άφθονα περί ΣΕΝΑΡΙΟΥ, θα ασχοληθώ με τα 5 φετινά και με το τι εκπροσωπούν. Μέσα στις αναρίθμητες υποδιαιρέσεις της έννοιας ΣΕΝΑΡΙΟ. Και των ειδών αυτού διότι κάθε είδος έχει, ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να έχει Σενάριο, και κάθε είδος, μέσα στα πλαίσια των ισχυουσών Γενικών Αρχών, έχει και τους δικούς του ιδιαίτερους κανόνες. Ένα στοιχείο χρησιμοποιείται διαφορετικά από είδος σε είδος. Ενας φόνος , ας πούμε. Δεν προϋποθέτει υποχρεωτικώς κι αστυνομικό έργο ώστε να αναζητούνται αίτια κι αιτιατά αστυνομικά. Είναι ένα λάθος που επαναλαμβάνεται από αυτόκλητους οι οποίοι δεν εξετάζουν το είδος στο οποίο ανήκει το σενάριο με το φόνο και ποιο είναι το ζητούμενο. Αυτό ως ένα απλό και πρόχειρα σταχυολογημένο παράδειγμα.

Ένα μικρό φιλμ, χαμηλού κόστους, και μάλιστα remake από γαλλικό, το οποίο βγαίνει καλύτερο κι από εκείνο, από το «Οικογένεια Μπελιέ» που ήταν η γαλλική βερσιόν του, έρχεται να κάνει τη διαφορά.

Θα το επισημαίνω και θα το εξηγώ κάθε χρόνο στις Αναλύσεις πως το τραγούδι στον κινηματογράφο κρίνεται με κινηματογραφικά, βλ ΕΡΓΟΚΕΝΤΡΙΚΑ κριτήρια κι όχι με κανόνες δισκογραφίας, Φεστιβάλ τραγουδιού, chart κλπ, κλπ.