Αυτή είναι που πάνω από όλα μένει και παίρνεις μαζί σου φεύγοντας. Βέβαια, συνεπικουρούν κι άλλοι συντελεστές και θα τους αναφέρω παρακάτω. Όμως η παράσταση γίνεται δική της. Λέω η «παράσταση» κι όχι το «έργο» διότι περί του έργου έχω κάποιες ενστάσεις που αφορούν σε προσωπικά, ιδεολογικά περί θεάτρου ζητήματα. Όμως ο τρόπος με τον οποίο το ανέβασε ο ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΚΗΣ και παραπέμπει σε ένα λαϊκό θέαμα κάνει την παράσταση κάτι παραπάνω από ευπρόσωπη.

Το ερώτημα αφορά στο  τρόπο ανεβάσματος από την ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ενός έργου, που στην «ορθοδοξη» μορφή του θα μπορούσε να είναι κι ετσι, θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς.

Ενας πολύ προσωπικός και ιδιαίτερος απολογισμός από το Φεστιβαλ Θεσσαλονίκης 2025, είναι αυτός εδώ.