Ως καλύτερο score of the year- για να το πούμε ελληνικά…. χαχαχα. Όμως, αξίζει να τον κόπο να δείτε παρακάτω την πλήρη λίστα των νικητών, όπου θα διαπιστώσετε πως κι οι ΜΟΥΣΙΚΟΙ στο δικό τους Σωματείο περιλαμβάνουν του κόσμου τους διαχωρισμούς σε είδη και κατηγορίες, κάτι, φυσικά, που δεν μπορεί να συμβεί στην Ακαδημία, η οποία δεν είναι Σωματείο αλλά «πεντάδα» συνολικού αποτελέσματος

Ο φίλος μας ο ΦΑΤΙΧ ΑΚΙΝ για μια ακόμα φορά μας αγκάλιασε και μας συνεπήρε ενώ συγχρόνως έδειξε πόσο ανήσυχος είναι, πόσο δεν επαναπαύεται, πόσο δοκιμάζεται διαρκώς σε καινούργια για αυτόν ανοίγματα και ταυτοχρόνως κάνει και κάτι σπουδαίο το οποίο γίνεται διαπιστευτήριο στη σκηνοθετική του αξία: Μεταβάλει σε μεγάλη δραματική ηθοποιό την ως τα χθες μόνο όμορφη, ΝΤΑΪΑΝ ΚΡΟΥΓΚΕΡ.

Ας δούμε τι μπορεί να γίνει φέτος με τα ΚΟΣΤΟΥMΙΑ που εκπροσωπούν ΙΣΤΟΡΙΑ, παλαιότερη και μεταγενέστερη, ή φτιάχνουν κλίμα ή δημιουργούν φαντασμαγορία  ή συμμετέχουν στη συνολική αισθητική.

Ο, τι ακριβώς είχε γίνει και πέρσι στο Σωματείο των Ενδυματολόγων με τα βραβεία ετησίων επιτευγμάτων του κλάδου τους, δείχνει να επαναλαμβάνεται και φέτος.

Στο κανάλι COSMOTE CINEMA OSCARS HD το οποίο προβάλλει καθημερινά έως τις 4 Μαρτίου, τρεις οσκαρικές ταινίες που προτάθηκαν ή κέρδισαν το χρυσό αγαλματίδιο, επισήμανα δύο ταινίες των ημερών αυτών, στις οποίες θα ήθελα να αναφερθώ ξεχωριστά, προπάντων για τους ερμηνευτές τους, για τα ΟΣΚΑΡ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ, ΑΝΔΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ, αλλοτινών καιρών.

Κι όχι μόνο ΥΨΩΣΑΝ αλλά και ΥΙΟΘΕΤΗΣΑΝ εξού και πληροφορηθήκαμε ότι καλύτερη ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ταινία του έτους είναι «ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΕΞΩ ΑΠΌ ΤΟ ΕΜΠΙΝΓΚ ΣΤΟ ΜΙΣΟΥΡΙ», μαζί με ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ γενικώς…..!!!! Να λοιπόν που το βρετανικό σινεμά το εκπροσωπούν οι «Πινακίδες» που διαδραματίζονται στην…. Κορνουάλη

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ και ΜΟΝΤΑΖ ΙΣΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ. Η όψη κι η ραχοκοκαλιά. Τα έχουμε πει πολλές φορές από εδώ τα γενικά περί Φωτογραφίας και της σημαντικότητας της ώστε να μπορεί να υπάρχει κινηματογράφος.

Και το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΟΠΤΙΚΩΝ ΕΦΦΕ βράβευσε «Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΤΩΝ ΠΙΘΗΚΩΝ-Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ»

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ είναι αυτό που βλέπουμε ως ΤΑΙΝΙΑ. Κι όπως κάθε ταινία έχει την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ της, έτσι κι η ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ έχει την προσωπικότητα της. Το πώς επιλέγει ο κάθε σκηνοθέτης να παρουσιάσει ως ταινία το σενάριο που έχει στα χέρια του, το από πού ξεκινά για να κάνει μια ταινία είτε την οραματίστηκε ο ίδιος είτε του την ανέθεσαν. Αυτό που μετράει είναι το ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Το ότι πολλές φορές, κι αυτό συμβαίνει ΚΑΤΑ ΚΟΡΟΝ σε ΟΛΕΣ τις ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (άσχετο αν όλοι «ασχολούνται» μόνο με τα Οσκαρ και τα λοιδορούν για τα ίδια πράγματα που συμβαίνουν και στα γαλλικά «ΣΕΖΑΡ ή στα ιταλικά «DAVIDDIDONATELLO κλπ, κλπ, αλλά απλώς ΔΕΝ τα παρακολουθούν εκείνα κι ας κόπτονται ως «ευρολάτρεις» κι έτσι κυριαρχεί η άγνοια) η σκηνοθεσία δεν συμπίπτει με την καλύτερη ταινία, έχει να κάνει με το γεγονός της επισήμανσης μιάς σκηνοθετικής προσέγγισης που άξιζε να επιβραβευτεί ενώ ως καλύτερη ταινία μπορεί να επιλέχτηκε άλλη για ποικίλους ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥΣ λόγους- είτε για το περιεχόμενο της είτε για το σύνολο της παραγωγής της είτε γιατί το σενάριο της την ανέβαζε στα ύψη.

Αν οι «Τρεις πινακίδες έξω από το Εμπινγκ στο Μισούρι» είναι ταινία ΣΕΝΑΡΙΟΥ και κατεπέκταση κι ερμηνειών, οι οποίες «εκπορεύονται» από το σενάριο μια κι από εκεί εκπορεύονται κι οι ρόλοι, η «ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ» είναι αυτό που λέμε ΤΑΙΝΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ. Κι οι επίσης καλές ερμηνείες διαφοροποιούνται από τις άλλες, των «πινακίδων», και γίνονται ερμηνείες συντονισμού με σκηνοθετική γραμμή.