….σε κάνει να αισθάνεσαι εντελώς αμήχανα και σου προκαλεί κι εκνευρισμό επειδή αισθάνεσαι να σε πιέζει η προσπάθεια να γελάσεις μια και πήγες σε κωμωδία, μα αυτή δεν σου κάνει τη χάρη.

Ο φίλος μας ο ΦΑΤΙΧ ΑΚΙΝ για μια ακόμα φορά μας αγκάλιασε και μας συνεπήρε ενώ συγχρόνως έδειξε πόσο ανήσυχος είναι, πόσο δεν επαναπαύεται, πόσο δοκιμάζεται διαρκώς σε καινούργια για αυτόν ανοίγματα και ταυτοχρόνως κάνει και κάτι σπουδαίο το οποίο γίνεται διαπιστευτήριο στη σκηνοθετική του αξία: Μεταβάλει σε μεγάλη δραματική ηθοποιό την ως τα χθες μόνο όμορφη, ΝΤΑΪΑΝ ΚΡΟΥΓΚΕΡ.

Αφενός επειδή σε ελέγχουν και σένα με τη θεωρία του auteur, οπότε εσύ τους την βγαίνεις μέσα από είδη, αφετέρου επειδή δεν προήλθες από τους κόλπους των «εγκρίσεων» περι auteur, όπως συνέβη και με τον Λάνθιμο. Και σε αναγνώρισε και σένα το εξωτερικό με τα βραβεία στη Βενετία κλπ. Τώρα, ετοιμάσου για την… σταύρωση.

Ανακοινώθηκαν οι πεντάδες της Ευρωπαϊκης Ακαδημίας Κινηματογράφου για τα βραβεία που θα απονεμηθούν στις 9 Δεκεμβρίου 2017 στο Βερολίνο.

Χωρίς καμιά διάθεση υποτίμησης και με το χέρι στην καρδιά αναρωτήθηκα και πάλι για αυτό το «Διεθνές Φεστιβάλ» πως αν δεν διεξαγόταν στην πόλη της Θεσσαλονίκης τι τύχη θα μπορούσε να έχει.

Και κάνει επιτυχία κι έχει αίθουσα γεμάτη ακόμα και την ώρα που μεταδίδονται αγώνες του championsleague. . Χωρίς προηγουμένως να έχει διαφημιστεί, χωρίς να έχει αναγραφεί στην πρώτη του εβδομάδα στις λίστες των «νέων ταινιών».

Οι απορίες μου δεν αφορούν στην ταινία καθαυτή αλλά σε όσους την ….περικυκλώνουν. Και νομίζω πως έχει να κάνει με το γεγονός ότι τη ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ του ΣΕΝΑΡΙΟΥ των ΑΔΕΛΦΩΝ ΚΟΕΝ, , άρα και την ταινία, την υπογράφει ο ΤΖΟΡΤΖ ΚΛΟΥΝΕΫ.

Τιμά τους 200 της Καισαριανής, τιμά και την ταινία, τιμά κυρίως τον ΠΑΝΤΕΛΗ ΒΟΥΛΓΑΡΗ ως σκηνοθέτη που δεν φοβήθηκε τη συγκίνηση ούτε κι εκείνους που θα τον κατηγορούσαν για «εκβιασμό» αυτής.. Οι οποίοι, φαντάζομαι, θα κατηγορούσαν και τον Ευριπίδη αν έγραφαν κριτική στις μέρες του, κι όταν ο Ορέστης φώναζε στην Ιφιγένεια , την «εν Ταύροις», «Αδελφή μου!» στη σκηνή της αναγνώρισης και ράγιζαν και τα μάρμαρα.

Διότι περί δύο ταινιών πρόκειται. Τουλάχιστον έτσι όπως κατέληξαν στην οθόνη. Και παρά την δημόσια υπεράσπιση από τον Μάρτιν Σκορσέζε για την καταδίκη της ταινίας από Αμερικανούς «αστεράκηδες», καταλήγω σε εκείνο που δίδαξε η «Αλκης Θρύλος»: Συμμερίζομαι δεν σημαίνει Συμμορφώνομαι.

Επειδή συχνά διαβάζουμε σε «κριτικές» είτε «επαγγελματικές» είτε «ερασιτεχνικές» τη ΔΙΑΒΟΗΤΗ φράση «το βιβλίο ήταν καλύτερο», επιτρέψτε μου να πω κάτι που θα ακουστεί βαρύ: Πως η φράση αυτή είναι σύσταση αυτού που τη λέει πως αγνοεί τους κινηματογραφικούς κανόνες. Και νόμιζει ότι με το να επικαλεστεί το βιβλίο, αυτομάτως κατατάσσεται σε μία «εκλεκτή» κατηγορία απέναντι στο «πόπολο» πως έχει διαβάσει το βιβλίο και τώρα τι να του πουν οι «αμόρφωτοι» του σινεμά. ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ: Δηλώνει απλώς πως δεν γνωρίζει βασικό κανόνα περι κινηματογραφικών μεταφορών.