Η ταινία είναι γαλλική.
Φτιαγμένη , όμως, όχι από οποιονδήποτε Γάλλο, καλό ή κακό, μα από τον ΠΩΛ ΒΕΡΧΟΦΕΝ. Ο οποίος αποφάσισε να στραφεί και προς τη Γαλλία, δεν ξέρουμε για ποιους λόγους, πάντως τον ωφέλησε. Το «ELLE» μας τον επαναφέρει όπως τον γνωρίσαμε κι όπως τον αγαπήσαμε όσοι τον αγαπάμε.
Πολλά ιταλικά φιλμ βλέπω φέτος στα προκριματικά των ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ, όπως επίσης και το ότι κάτι πάει να κινηθεί στην Ελλάδα με εισαγωγές ιταλικών ταινιών- ίδωμεν
Πολλά ιταλικά φιλμ βλέπω φέτος στα προκριματικά των ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ, όπως επίσης και το ότι κάτι πάει να κινηθεί στην Ελλάδα με εισαγωγές ιταλικών ταινιών- ίδωμεν
Το λέω αυτό επειδή η ΡΕΝΕ ΖΕΛΒΕΓΚΕΡ είναι μια «ιδιαίτερη» ηθοποιός τόσο από πλευράς εμφάνισης όσο και φωνής που κάποιοι μπορεί να μην αντέχουν το νιαούρισμα της φωνής της ή να μην ελκύονται από το πρόσωπο της.. Πάντως δεν είναι «αγνώριστη» όπως εμφανιζόταν σε κάποιες φωτογραφίσεις.
Αυτό τα κάνει ακόμα ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ για τον τωρινό «Μπεν Χουρ»
Με πολύ «σοκαριστικό», από πλευράς αντιμετώπισης, θέμα «κατεβαίνει» η Δανία στα προκριματικά των βραβείων της ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ με τούτο το φιλμ. Και με κάνει να αναρωτιέμαι πόσοι άλλοι Ευρωπαίοι, μεταξύ αυτών κι εμείς οι Ελληνες, θα είχαν (είχαμε) το «κουράγιο» να το πω; για να κάνουμε κάτι τέτοιο.
Θα χωρίσω κι εγώ την κριτική μου σε τρεις ενότητες, όπως είναι κι η θεατρική τριλογία του ΕΥΓΕΝΙΟΥ Ο’ΝΗΛ που είχε την τόλμη ή το «θράσος» να μεταφερθεί στην οθόνη σχεδόν «ατόφια» . Και παίζεται ξανά στα σινεμά της Αθήνας. Τη δική μου «Τριλογία» θα τη δείτε χωρισμένη στις ενότητες που ο ίδιος «βάφτισα»: «ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ», «ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟ», «ΜΥΘΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΠΟΔΗ»
Εξαιρετική περίπτωση ο ΚΛΙΝΤ ΗΣΤΓΟΥΝΤ, κυρίως ως προς το πόσα ξέρει από ΣΙΝΕΜΑ. Όχι απλώς ξέρει το σινεμά αλλά ξέρει ΑΠΟ σινεμά. Κι έτσι δίνει υπόσταση σε ένα περιστατικό που από μόνο του δεν έχει πολλά περιθώρια αν μείνει δραματουργικά απείραχτο. Η συνεργασία με τον ΤΟΜ ΧΑΝΚΣ είναι ένα πρώτο δείγμα αυτής της απαράμιλλης γνώσης.
Σαν την «ΠΛΗΜΜΥΡΑ» δεν υπάρχει τίποτε αυτή την εβδομάδα. Κι είναι μια οφειλή προς τους κινηματογραφικούς εαυτούς μας τώρα που το «Τάμα» εκπληρώθηκε» έστω κι αν πέρασαν 42 χρόνια από το 1974 που παρήχθη και 41 από το 1975 που έχασε το Οσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας από το «ΑΜΑΡΚΟΡΝΤ» του ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΦΕΛΙΝΙ.
Ο ΠΕΔΡΟ ΑΛΜΟΔΟΒΑΡ είναι ΕΔΩ, είναι ΑΚΜΑΙΟΣ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ, ΕΥΦΑΝΤΑΣΤΟΣ, ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ και μόλις πληροφορήθηκα ότι η ΙΣΠΑΝΙΑ επέλεξε την «ΧΟΥΛΙΕΤΑ» να την εκπροσωπήσει και στα ΟΣΚΑΡ .