Αφού η Ακαδημία τις θέλει στο προ-οσκαρικό γίγνεσθαι, μαζί με τα ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ και τα BAFTA, για διαφορετικους λόγους το καθένα, ας τις βάλει κι ο PANTIMO.GR στο αρχείο του.
Για τον ΑΡΘΟΥΡ ΜΙΛΛΕΡ έχω διατυπώσει θέση, πως είναι ο αγαπημένος μου μεταπολεμικός συγγραφέας, όπως στην προγενέστερη περίοδο έχω τον Ιψεν, το Πιραντέλο και τον Σω .
Αυτό που με συγκλονίζει στα έργα του Μίλερ είναι η έντονη κοινωνική αναφορά ως πλαίσιο κι ο Ανθρωπος στη μέση όπου το πλαίσιο καθορίζει την πορεία του κι ο ίδιος προσπαθεί με τη σειρά του να παρέμβη σε αυτό το πλαίσιο. Συνήθως, του κάκου… Ενίοτε και..εις μάτην.
Στον Παγκόσμιο Τύπο σήμερα κυριαρχεί το «σάρωμα» της γαλλικής ταινίας «ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΜΙΑΣ ΠΤΩΣΗΣ» της ΖΥΣΤΙΝ ΤΙΕ που έφυγε με πέντε βραβεία από τη φετινή απονομή των Ευρωπαϊκών Βραβείων.
Θα παραθέσω τα βραβεία και την τελετή έτσι όπως την παρακολουθήσαμε το βράδυ του Σαββάτου με τους σχολιασμούς μου από το φβ και θα συμπληρώσω ό,τι είναι απαραίτητο, αν και τα καλύψαμε.
Στο τέλος θα βάλω και τη λίστα ως λιστα για όποιον θέλει να δει απευθείας.
Κι όμως εγώ τον έχω κρατήσει μέσα μου ως "Ρόντνεϋ Χάρινγκτον" στο τηλεοπτικό "Peyton Place" που το έβλεπα 10χρονο, κολλημένος στη μαυρόασπρη, όπου πρωταγωνιστούσε η αγαπημένη ΝΤΟΡΟΘΥ ΜΑΛΟΟΥΝ στο ρολο που είχε παίξει στο σινεμά η έτερη αγαπημένη ΛΑΝΑ ΤΑΡΝΕΡ.
«ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΑΝΘΙΣΜΕΝΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ» μετά τους Κριτικούς Νέας Υόρκης παίρνουν με το μέρος τους και το NATIONAL BOARD OF REVIEW και δείχνουν ότι από μεριάς κριτικής εχουν την πρωτοκαθεδρία
Ο Νορβηγός ΕΡΡΙΚΟΣ (ή ΧΕΝΡΙΚ) ΙΨΕΝ είναι ο συγγραφέας που λάτρεψα. Για το περιεχόμενο και τη δομή του, για το βάσανο της ΑΠΟΛΥΤΗΣ Αλήθειας. Οι άλλοι δύο είναι ο ΛΟΥΙΤΖΙ ΠΙΡΑΝΤΕΛΟ για το ακριβώς ανάποδο, την υποκειμενικότητα της Αλήθειας κι ο τρίτος είναι ο ΜΠΕΡΝΑΡNΤ ΣΩ απλά για τη ΜΕΓΑΛΟΦΥΙΑ ΤΟΥ. Κι από τους μεταπολεμικούς ο ΑΡΘΟΥΡ ΜΙΛΕΡ για τη σφαιρικότητα και την κοινωνικοποίηση του δράματος.
Υπότιτλος : Ο ΑΚΙ ΚΑΟΥΡΙΣΜΑΚΙ ΩΣ ΣΤΑΘΕΡΗ ΑΞΙΑ
Οι κριτικοί ης Νέας Υόρκης έκαναν την επιλογή τους, κι όπως θα δούμε τα μοίρασαν. Κι έχει πολύ ενδιαφέρον για το θα γίνει παρακάτω κι εννοώ στα Oscar.
Θα ξεκινήσω από τον ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ διότι ο τρόπος με τον οποίο τον έχουν μεταχειριστεί , τον μεταβάλλει σε κινηματογραφικό συνυπεύθυνο. Πως τον έχουν μεταχειριστεί; Εχουν δει, η σκηνοθέτης δηλαδή, η ΕΥΑ ΝΑΘΕΝΑ, την κινηματογραφικότητα που ενυπάρχει στο βιβλίο.
Κι αυτό είναι η «φάρσα». Τη βάζω σε εισαγωγικά τη λέξη επειδή ενίοτε κακοποιείται και παρεξηγείται. Κι όμως είναι ένα ΕΙΔΟΣ κι αυτή, απαιτητικό και θέλει τους μαστόρους . Συν ότι είναι ένα είδος που το αγαπάει πολύ το κοινό. ΟΙ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ-ΡΕΠΠΑΣ ή ΡΕΠΠΑΣ-ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ βρίσκονται σε καλή ώρα. Με δεδομένο ότι είναι κάτοχοι του είδους.