Επανέρχομαι στο θέμα Λεονάρντο Ντι Κάπριο, σε καθαρώς καλλιτεχνική βάση κι απευθύνομαι στους φίλους που ενδιαφέρονται σοβαρά για το σινεμά και για τα Οσκαρ όπου θα ζήσουμε τώρα τη μεγάλη τους περίοδο.. Αναφέρομαι στην απονομή του 2014

Επανέρχομαι λοιπόν στον Ντι Κάπριο επειδή η ερμηνεία του στο "Ο λύκος της Γουόλ Στριτ" με έχει ενθουσιάσει. Αποδεικνύει πόσο έχει ωριμάσει κι ότι διαθέτει τόσο star quality όσο και acting quality.

Προσέξτε τώρα τι είναι αυτό που φοβάμαι σε σχέση με το Οσκαρ. Τι είναι αυτό; Πόσο θα θεωρηθεί "δικό του" πράγμα ή πόσο ότι όλο αυτό το έχει φτιάξει ο Σκορσέζε. Κι αυτό δεν το φοβάμαι μόνο από ηθοποιούς (από σκηνοθέτες λιγότερο διότι ψηφίζουν στις ερμηνείες κυρίως τα σκηνοθετικά επιτεύγματα- αυτή είναι η αντίληψη) όσο σε μοντέρ και τέτοιους που από αυτούς δεν βλέπω ο Ντι Κάπριο να παίρνει ψήφο. Και θα εξηγήσω γιατί: Υπάρχει αυτή η "ρημάδα" , η εκπληκτική αρχική σκηνή με τον Μάθιου ΜακΚόνοχι, στην οποία ο σεναριογράφος έχει φτιάξει το ρόλο έτσι όπως τον θέλει ο Σκορσέζε και με αυτό το ρόλο και τον τρόπο ερμηνείας , υπαγορεύει ερμηνευτικό τόνο στον πρωταγωνιστή για ολόκληρο το υπόλοιπο έργο. Συγχρόνως, η μοντέζ δουλεύει προς αυτή την κατεύθυνση ώστε να το δώσει όλο αυτό στο θεατή με απόλυτη πληρότητα, τον"κόβει" και τον "ράβει" από όλες τις μεριές όπως έγραψα και σε προηγούμενο κριτικό σημείωμα μου κι αυτό είναι ερμηνευτικό μοντέλο που φτιάχνει για τον Ντι Κάπριο. Εννοείται πως σε αυτή την περίπτωση τους πόντους τους κερδίζει ο supporting ερμηνευτής διότι έχει το επίτευγμα της δημιουργίας μιάς σκηνής. Οσο κι αν είναι κι αυτός καλοδιδαγμένος, είναι η μία σκηνή που συμπυκνώνει ένα ολόκληρο ρόλο. Αυτό που χρησιμεύει ως μοντέλο για τον Ντι Κάπριο. Και φοβάμαι το μάτι τους το διαπεραστικό αυτών όλων των θηρίων που ψηφίζουν. Εχω ζήσει εκεί μέσα αναλύσεις κι αναλύσεις πάνω σε προηγούμενες πολλές-πολλές-πολλές χρονιές, στο να αντιλαμβάνομαι πως βλέπει τα επιτεύγματα ο κάθε κλάδος αλλά και τι αντιλαμβάνεται ως επιμέρους επίτευγμα ο εκάστοτε κλάδος.

Γι αυτό κι ανησυχώ λίγο (που λέει ο λόγος...) ως προς τον Ντι Κάπριο διότι από όσους έχω δει μέχρι στιγμής εγώ αυτόν ψηφίζω. Εγώ όμως είμαι ένα άτομο , μη κλαδικό. Κι επιπλέοπν δεν τους ΄χω δει όλους ώστε να έχω την πλήρη εικόνα. Μου λείπει ο Μπρους Ντερν, μου λείπει κι ο Μάθιου ΜακΚόνοχι στο πρωταγωνιστικό του, ο οποίος από τη σκηνή της ταινίας του Σκορσέζε ήδη παίρνει πόντους , αν μάλιστα στο πρωταγωνιστικό κάνει κάτι εντελώς διαφορετικό. Χώρια ότι θα μπορούσε να "χτυπήσει" και διπλή υποψηφιότητα αλλά το αφήνω αυτό κατά μέρους διότι και στον β ρόλο υπάρχει στριμωξίδι.

Αυτά, για όσους ασχολούνται σοβαρά κι όχι για εκείνους που λένε τις απεριόριστες βλακείς που βγάζουν από το νου τους λόγω μη επαφής με το αντικείμενο και πλήρους άγνοιας του τι εστι Ακαδημία και τι εισίν Οσκαρ.