Με τη φετινή τρέλα που έχει πιάσει φέτος τους πάντες, εξαιτίας της μετακίνησης των ΟΣΚΑΡ σχεδόν ένα μήνα μπροστά, έχουμε και το παράδοξο φαινόμενο να απονέμει ΣΩΜΑΤΕΙΟ τα βραβεία του, πριν καν ανακοινωθούν οι υποψηφιότητες.
Δεν είναι τυχαίο που δόθηκε τόση έμφαση από το publicity, από τη δημοσιότητα δηλαδή, στο περιβόητο «μονοπλάνο». Σαν να ήθελαν- και ΗΘΕΛΑΝ!!!!- να καταστήσουν σαφές εκ των προτέρων περί τίνος πρόκειται και να στρέψουν την προσοχή στο επίτευγμα που είναι η βάση της ταινίας. Μια βάση όμως ΟΥΣΙΑΣ κι όχι Εντυπωσιασμού.
Είναι ένας κλάδος, μια ειδικότητα, για τον οποίο δεν έχουμε να πούμε πολλά επειδή τα βρίσκουμε όλα εμφανή και προφανή. Όμως-για αυτό και το έβαλα και στον τίτλο- η παρουσία του «Ιρλανδού» επισημαίνει κάτι παραπάνω
Τα δύο καθοριστικότερα Σωματεία, των Παραγωγών και των Σκηνοθετών (τρίτο είναι των Ηθοποιών που έχουν ήδη επιλέξει) έδωσαν τις λίστες τους και πλέον προχωράμε ανοιχτά για τα Οσκαρ.
Και το … «θύμα» (όχι και τόσο «θύμα» βέβαια) είναι ο ΚΟΥΕΝΤΙΝ ΤΑΡΑΝΤΙΝΟ, άρτι βραβευθείς με «Χρυσή Σφαίρα» για το σενάριο της ταινίας του «ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΟ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ» κι άρτι ανακηρυχθείς υποψήφιος της ΒΡΕΤΑΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ (BAFTA) για το ίδιο σενάριο, δεν είναι υποψήφιος στο ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΩΝ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Τώρα που «ξεφύγαμε» από τους κριτικούς και τις ενώσεις τους και μπαίνουμε στα επαγγελματικά – καλλιτεχνικά Σωματεία και στις Ακαδημίες, βλέπουμε τον «JOKER» να ανυψώνεται και να αναγνωρίζεται με υποψηφιότητες όχι μόνο στις «τεχνικές» (όπως υποτιμητικά αποκαλούν τη φωτογραφία, το μοντάζ, τον ήχο κλπ, κλπ) κατηγορίες αλλά και στις μεγάλες (δηλαδή της ταινίας, της σκηνοθεσίας, ναι, και του σεναρίου- και φυσικά στον πρωταγωνιστή Γιοακίν Φινιξ). Σε αντίθεση με τις ενώσεις κριτικών που το είχαν από παντού αποκλεισμένο ως «εμπορικό» και δεν παραδέχονταν κοινωνική φόρμα. Αυτό καθρεφτίζεται και στα BAFTA, τα Βραβεία της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, που ανακοίνωσαν τις υποψηφιότητες τους.
Αυτά είναι συνοπτικά τα αποτελέσματα των «ΧΡΥΣΩΝ ΣΦΑΙΡΩΝ» 2020, όπως τα «αναγράφω» στον τίτλο. Από εδώ και πέρα, μπορούμε να τα συζητήσουμε
Αξίζει τον κόπο για εκείνον που ενδιαφέρεται πραγματικά να μάθει για τον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ κι όχι να νομίζει ότι ξέρει, να ρίξει μια ματιά ή να «μελετήσει» τις υποψηφιότητες του Κλάδου των Διευθυντών Φωτογραφίας ενόψει των ΟΣΚΑΡ 2020. Τι είδαν δηλαδή οι ΕΙΔΙΚΟΙ και τι επισημαίνουν ως ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ στην Τέχνη τους.
Το πρώτο και κύριο μάθημα από τον «μαέστρο» ΡΟΜΑΝ ΠΟΛΑΝΣΚΙ είναι εκείνο που είχε παραδώσει όταν δίδαξε τον «ΠΙΑΝΙΣΤΑ» που του χάρισε και το ΟΣΚΑΡ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ (μαζί με τον «Χρυσό Φοίνικα» των Κανών). Το μάθημα επαναλαμβάνεται αν και λίγο «κομπιασμένα» διότι κάποια στιγμή γυρίζει και προς τον ίδιο.. Θα τα εξηγήσω πιο κάτω αναλυτικά.
Είχε δίκιο ένας φίλος που μιλούσε με προκαταβολικό σκεπτικισμό για την ταινία στηριζόμενος στο επιχείρημα ότι όσοι δεν ξέρουν το «FOX NEWS» και τα παρασκήνια του, είτε δεν θα ενδιαφερθούν για την ταινία είτε δεν θα μπορούν να την παρακολουθήσουν- ή , έστω, να βρουν ενδιαφέρον στην παρακολούθηση της. Παρόλο ότι, προκαταβολικά κι εγώ, αντέκρουσα το επιχείρημα στη βάση ότι πολλά έργα που μας αρέσουν βασίζονται σε γεγονότα που δεν γνωρίζαμε κι ότι η αξία έχει να κάνει με την κινηματογραφική επεξεργασία, είχε δίκιο! Μάλλον κι οι δύο είχαμε δίκιο……