Αυτό δίνει την ευκαιρία να γίνει ευκολότερα αντιληπτό αυτό περί β’ ρόλου ότι περιλαμβάνει τα πάντα.

Κι ακόμα, όμως, κι όταν είναι εμφανώς supporting (στηρικτικός) και δεν χρειάζεται περαιτέρω επεξηγήσεις, πάλι από το σενάριο εξαρτάται η ερμηνευτική αξιολόγηση. Διότι στον β΄ ρόλο εκείνο που έχει σημασία  καθώς αξιολογείται η ερμηνεία αυτού ή αυτής που τον έπαιξε,  είναι ποιο ήταν το ζητούμενο του ρόλου, τι ερχόταν να υπογραμμίσει ή να φωτίσει στην ταινία, στη διάρκεια λειτουργίας του, ποια η σχέση του με τον κεντρικό ήρωα, κάτι που λαμβάνεται σοβαρά υπόψη όταν ξεκινούν οι ερμηνευτικές αξιολογήσεις κι εξετάζονται οι ρόλοι . Είναι πολύ βασική η σχέση του supporting χαρακτήρα, ως στοιχείο αξιολόγησης, με βάση τον κεντρικό ήρωα..

Πάμε να δούμε τις πέντε υποψήφιες κι όλα αυτά θα γίνουν πιο κατανοητά.

ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ

1. ΚΑΘΥ ΜΠΕΗΤΣ «Η μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ» (Richard Jewell)

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Η μόνη ΟΣΚΑΡΟΥΧΑ της 5άδας. ΠΗΡΕ ΟΣΚΑΡ Α΄Ρόλου το 1991 για το «MISERY».

Η Φετινή είναι η 4^η υποψηφιότητα της κι όπως αυτή , έτσι κι οι άλλες δύο που μεσολάβησαν από τη νίκη ως την τωρινή ήταν για β΄ρόλο. Κι αυτό είναι ενδιαφέρον στην περίπτωση της διότι η Κάθυ Μπέητς είναι ρολίστα κι έτσι μπορεί και κινείται σε ένα ευρύτερο φάσμα ρόλων. Οι δύο άλλες υποψηφιότητες της ήταν το 1999 για το «Ολες οι γυναίκες του Προέδρου» (Primary colors) του Μάικ Νίκολς και το 2003 για το «Σχετικά με τον Σμιντ» του Αλεξάντερ Πέην.

Ο ΡΟΛΟΣ:  Παίζει τη μητέρα του ήρωα ο οποίος ενώ είχε εντοπίσει τον εκρηκτικό μηχανισμό στο Ολυμπιακό Πάρκο στην Ατλάντα κι είχε σώσει κόσμο, είδε αυτό το γιό  από ήρωας να μετατρέπεται σε θύμα διασυρμού, σε κατασκευασμένο ένοχο. Και δεν μπόρεσε να το αφήσει έτσι

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Ο Κλιντ Ηστγουντ, ως σκηνοθέτης του φιλμ, είδε στο ρόλο της μητέρας κάποια στοιχεία που τον έσπρωχναν στην επιλογή μιας δοκιμασμένης, καταξιωμένης ηθοποιού διότι αφενός η μητέρα είναι συμπληρωματική του κεντρικού ήρωα, η παρουσία της, το σουλούπι της, είναι για να δώσουν βάση στους κατασκευαστές ενόχων περί ενός γιού με προβληματικό σουλούπι και συμπεριφορά που ζει με τη μητέρα κι είναι της επιρροής της, άρα κλονισμένος. Από την άλλη, για τον θεατή που βιώνει την τραγική ειρωνεία και γνωρίζει την αλήθεια, η Κάθυ Μπέητς μπορεί να βγάζει τη μητρική γλυκύτητα αλλά να προσθέτει υποδόρια κι ένα τόνο υπερπροστατευτικής μητέρας  που βγάζει προβληματικό παιδί. Από την άλλη, στις σκηνές της πρέπει όλο αυτό να το κτίζει, να το εξελίσσει, άρα ο Κλιντ βλέπει ότι η ηθοποιός που θα κληθεί για το ρόλο, θα είναι μια διαρκής τονωτική ένεση και φυσικά της έχει και μια μεγάλη σκηνή, της δημόσιας καταγγελίας, ώστε η ηθοποιός να δείξει την κλάση της αλλά και να του ανεβάσει τη θερμοκρασία της ταινίας σε υψηλά επίπεδα ζεστασιάς. Αυτό ήταν το επίτευγμα της Κάθυ Μπέητς, ο λόγος για τον οποίο ο Κλιντ Ηστγουντ ήθελε μια τέτοια ηθοποιό. Και το γεγονός πως είναι η μόνη υποψηφιότητα για Οσκαρ της ταινίας, που δεν στήθηκε ως ταινία οσκαρικών προδιαγραφών, επιβεβαιώνει τη σοφή επιλογή του Κλιντ. Και να που του «ανέβασε» την ταινία

2. ΛΩΡΑ ΝΤΕΡΝ «Ιστορία γάμου» (Marriage story)

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Τρίτη υποψηφιότητα, μέχρι στιγμής χωρίς νίκη. Προτάθηκε για Α΄ ρόλο το 1992 με την «Rambling Rose» και το 2015 για Β΄ ρόλο με την «Αγρια».

Ο ΡΟΛΟΣ: Η δικηγόρος σε μια υπόθεση διαζυγίου. Δικηγόρος της γυναίκας. Μια κενόδοξη δικολάβος, εντελώς Καλιφορνέζικου στυλ, που κάτω από ένα μειλίχιο, γλυκύτατο έως και φιλικό ύφος, κρύβει μια αριβίστρια που δεν έχει ίχνος συναισθήματος, την ενδιαφέρει στεγνά να κερδίσει μόνο την υπόθεση, κυρίως για πάρτη της αλλά και με κάποια δικά της απωθημένα που το σενάριο της τα δίνει ως κλειδιά, σε ΡΟΛΟ-ΚΛΕΙΔΙ για την υπόθεση διαζυγίoυ, κι όχι ως μεγάλες σκηνές ώστε να φτιάξει το ρόλο της.

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ. Τα κλειδιά που της δίνει το σενάριο για το ρόλο, η Λώρα Ντερν τα αξιοποιεί στο έπακρο, φτιάχνει μοναδικά τη συγκεκριμένη δικηγόρο, η οποία είναι εντελώς έξω από τα στερεότυπα των γυναικών δικηγόρων, κυρίως με το στοιχείο το «καλιφορνέζικο» («λος αντζελέικο» για την ακρίβεια) που κράτησε ως βάση για το ρόλο της, ως επινόηση και με τη βοήθεια του σεναρίου, και την έπαιξε εντελώς διαφορετικά, της έδωσε «μοναδικότητα».

3. ΣΚΑΡΛΕΤ ΓΙΟΧΑΝΣΟΝ «Τζότζο» (Jo Jo Rabbit)

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Φέτος εμφανίστηκε με διπλή υποψηφιότητα: Β΄ρόλου για τούτο το φιλμ και Α΄ρόλου για την «Ιστορία γάμου», όπου θα βρεθεί αντιμέτωπη με την Λώρα Ντερν που σε εκείνο το φιλμ κάνει τη δικηγόρο της.

Ο ΡΟΛΟΣ: Η νεαρή μητέρα του κεντρικού ήρωα ο οποίος είναι παιδάκι, ναζιστάκι, σε ιστορία παραμυθιού ενώ  εκείνη κρύβει στο σπίτι τους μια Εβραία.

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Μόνο που η συγκεκριμένη μητέρα δεν είναι ένας συνηθισμένος ρόλος σε δράμα Ολοκαυτώματος αλλά είναι μητέρα δραματικής κομεντί, σάτιρας που είναι γραμμένη ως παραμύθι, ο ρόλος ο δικός της όπως και των υπολοίπων παίζονται υπό το πρίσμα του πως τους βλέπει το παιδί κι η Σκάρλετ Γιόχανσον έχει επωμιστεί τη γλυκύτητα. Και πάνω της δουλεύουν άπαντες και σε μεγάλο βαθμό κι ο μοντέρ διότι στα μάτια του παιδιού εκφράζει τη γλυκύτητα κι η γλυκύτητα της πρέπει να αντικατοπτρίζεται στο παιδί και το παιδί, με τη βοήθεια του μοντέρ, να τη μεταλαμπαδεύει στους υπόλοιπους. Ο ρόλος της δεν είναι εύκολος, να κρατήσει το στοιχείο αυτό και συγχρόνως να την παίξει σε τόνους ηρωίδας παραμυθιού. Θα πάρει ψήφους από μοντέρ, θα της εκτιμήσουν το πόσο  βοήθησε στα «κοψίματα», πόσο συνέβαλε στο να λειτουργήσει η ταινία ως σκηνοθετικό ζητούμενο, με τον τρόπο που έπαιξε το ρόλο.

4. ΦΛΟΡΕΝΣ ΠΙΟΥ «Μικρές Κυρίες» (Little Women)

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Πρώτη υποψηφιότητα

Ο ΡΟΛΟΣ: Είναι η Εϊμυ, στο βιβλίο της Λουίζα Μέι Αλκοτ, η μία από τις τέσσερις αδελφές Μαρτς, αυτή η οποία θα πάει στο Παρίσι να σπουδάσει ζωγράφος, αυτή η οποία βρίσκεται σε διαρκή «κόντρα» με την μεγάλη αδελφή τους , την Τζο, που είναι κι η κεντρική ηρωίδα του έργου. Η Εϊμυ αισθάνεται σε όλη της τη ζωή ότι είναι υπό τη σκιά της αδελφής της, κάτι που δεν ισχύει με τις υπόλοιπες, ως προς την Τζο, κι αυτό δίνει στην Εϊμυ ως ρόλο ένα σοβαρό στοιχείο προώθησης.

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ. Αυτό ακριβώς το στοιχείο της αντίθεσης  προς την Τζο αλλά και τη συνολική ανατροφή ,βγάζει στο ρόλο της η Φλόρενς Πιού και το βγάζει με εσωτερικότητα, με τρόπο αβίαστο, με γλυκύτητα και συμπόνια ενίοτε, με ευγένεια. Όλα αυτά γα να βγουν έτσι όπως βγήκαν, προϋποθέτουν ταλέντο αδιαμφισβήτητα κι εξαιρετική θεατρική παιδεία, το παίξιμο της έχει αυτή τη βρετανική ποιότητα κι από την άλλη δεν «θεατρινίζει», κάτι που συμβαίνει καμιά φορά  με Βρετανούς ηθοποιούς στην οθόνη.  Επίσης , θα βρεθεί κι αυτή αντιμέτωπη στα Οσκαρ με τη Λώρα Ντερν που παίζει   τη «μητέρα» της στην ταινία

5. ΜΑΡΓΚΟΤ ΡΟΜΠΙ «Βόμβα» (Bombshell)

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Δεύτερη υποψηφιότητα. Είχε προταθεί για Α΄ ρόλο το 2018 με το «Εγώ η Τόνια».

Ο ΡΟΛΟΣ: Είναι κι αυτή μία από τις κοπέλες του Fox News που έπεσαν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης κι είναι το θέμα που πραγματεύεται η ταινία. Η ηρωίδα της Μάργκοτ Ρόμπι είναι μία που θα περάσει από διάφορα στάδια, θα προσληφθεί, θα απολυθεί, θα ξενοκοιμηθεί, θα πάει και με γυναίκα προϊσταμένη, στο τέλος θα συνδράμει κι αυτή την Σαρλίζ Θερόν στην σταυροφορία και στην καταγγελία.

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Εχει βάλει και αφέλεια στην ηρωίδα η Μάργκοτ Ρόμπι, την παίζει αδιόρατα ως «χαζούλα» και πιό έκτυπα ως «πονηρούλα»  και με αυτό τον τρόπο δίνει υπόσταση στο ρόλο ώστε ο ρόλος να είναι συμβατός με το θέμα και να μην αναρωτηθεί κανείς «μα καλά, πρώτα πήγε και μετά τα θυμήθηκε;». Με το παίξιμο της η Μάργκοτ Ρόμπι τα «παραλείπει» όλα αυτά και κάνει κάτι πρόσθετα ενδιαφέρον: Οταν συνειδητοποιείται και περνάει στην καταγγελία, το κάνει με τον ίδιο αφελή τρόπο (ως τρόπο ερμηνείας εννοώ), τον κάνει λίγο σαν πληγωμένη χαζούλα. Αυτό πιστώνεται στην ηθοποιό ως ερμηνευτική λύση κι είναι ο λόγος που ψηφίστηκε από περισσότερους για αυτό το ρόλο κι όχι για το ρόλο της κατά Ταραντίνο  Σάρον Τέητ στο «Κάποτε στο Χόλυγουντ»

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Η ΛΩΡΑ ΝΤΕΡΝ είναι αυτή που ως ρόλος και συγκεκριμένη επινόηση-απόδοση αλλά κι ως «απέναντι» στο πρωταγωνιστικό ζευγάρι πως κλέβει παράσταση, δείχνει ότι έχει τα προσόντα της νίκης. Οσο κι αν φανεί περίεργο, αν βλέπω μία αντίπαλο απέναντι της, αυτή είναι η Σκάρλετ Γιόχανσον. Η νεαρή παραμυθο-γλυκο-μητέρα δεν θα περάσει απαρατήρητη και μάλιστα από κλάδους κι όχι μόνο τους μοντέρ.