Ετσι λοιπόν όταν έρθουν κωμωδίες από την Ιταλία ή τη Γαλλία ή αστυνομικά ή περιπέτειες ακούν τα σχολιανά τους. Διαχωρίζονται τα σκανδιναβικά αστυνομικά λόγω λογοτεχνικού άλλοθι- των υπολοίπων ευρωπαϊκών χωρών τα είδη , αγνοούνται. Επίσης αγνοούν πολλοί ότι κι η Ιταλία έχει τη δική της παραδοση στο αστυνομικό, το περιβόητο “giallo”, που σημαίνει «κίτρινο» και παιρνει το όνομα του από τα αστυνομικά βιβλία τσέπης που είχαν κίτρινο εξώφυλλο. Κι έχει να επιδείξει κι έναν ΑΝΤΡΕΑ ΚΑΜΙΛΕΡΙ που μας έχει δωσει το δικό του αστυνομικό επιθεωρητη, τον ΜΟΝΤΑΛΜΠΑΝΟ- συνεισφορά της Ιταλίας στους Πουαρό, τους Μαιγκρέ, τις Μαρπλ, τους Μπέκα…
Το «ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ..ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ» είναι ένα υπέροχο ιταλικό από εκείνα που σήμερα τα αποκαλούν θρίλερ, κάποτε τα έλεγαν αστυνομικά, στην ουσία είναι τα έργα αγωνίας και μυστηρίου, κι όχι καθαρόαιμα αστυνομικά, το οποίο «επικίνδυνα κοντα σου» είναι εξαιρετικά σπουδαγμένο και καταρτισμένο. Διότι εκείνοι που ειρωνεύονται ίσως να μη γνωρίζουν ότι στις κινηματογραφικές, πανεπιστημιακές σχολές της Ευρώπης, της Αμερικής, του Καναδά και της Αυστραλίας, οι διδασκαλίες γίνονται πάνω σε φιλμ. Σε έτοιμα φιλμ. Είτε προκειται για μαθημα σεναρίου είτε για μαθημα μοντάζ είτε φωτογραφίας, σκηνογραφίας κι όλα τα επίλοιπα…Εργα βλέπουν. Και πάνω τους γίνονται οι διδασκαλίες. Ετσι σπουδαζουν το σινεμά τα παιδιά στην Ευρώπη, την Αμερική κι αλλαχού. Μέσα από τις ταινίες του. Και υπό το πρίσμα της εκάστοτε ειδικότητας.
Το λέω αυτό επειδή το «Επικίνδυνα κοντα σου» οι μη γνωρίζοντες την ισχύουσα κατάσταση κι από τη στιγμή που δεν εντάσσεται στο φεστιβαλικό σινεμά του auteur, θα του ρίξουν ειρωνεία ότι ανακατεύει την «ολέθρια σχέση» με λίγο από «σιωπηλός μαρτυς» του Χίτσκοκ κι έτσι θα το ξεπετάξουν.
Και να ισχύει κάτι τέτοιο είναι απολύτως θεμιτό. Πάνω στις σπουδές κάνει κανείς το δικό του έργο. Γιατί; Οι auteur δεν πατούν στα έργα άλλων auteur, προγενεστέρων και μη;
Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό που συμβαίνει είναι κάγι διαφορετικό.
Λοιπόν, εδώ έχουμε ένα εργο καταπληκτικά φτιαγμένο, και με πολλά κλειδιά που δίνονται κατά τη διαρκεια αλλά διακριτικότατα κι εφιστούν προσοχή, με πολλή ατμόσφαιρα, αγωνία κι απίθανες ανατροπές, που αποδεικνύουν ότι η «ολέθρια σχέση» συγγενεύει μονο με το ξεκίνημα, επειδή μια ωραία την πέφτει σε παντρεμένο, η οποία δεν είναι ούτε σαραντάρα, ούτε της μενουν λίγες ευκαιρίες.. Τους ενώνει η πανδημία . Οι Ιταλοί που έκαναν το φιλμ από την πανδημία εμπνεύστηκαν κι όσοι έβλεπαν σινεμά κι έργα αγωνίας, γούσταραν να βγάλουν κάτι τέτοιο μέσα από την εμπειρία εκείνη. Το ότι ο παντρεμένος κοιταζει το απέναντι διαμέρισμα και βλέπει τη γυναικάρα, με συγχωρείτε αλλά δεν είναι τόσο του Χίτσκοκ και του «Σιωπηλός μάρτυς», είναι μαλλον του ΠΑΝΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ και των «ΑΠΕΝΑΝΤΙ». Στους «Απέναντι» ο τυπος κοιταζει την απέναντι ωραια παντρεμένη που μπορει να μην τα πηγαίνει καλά με τον άντρα της. Στον Χίτσκοκ ο ήρωας παρακολουθεί την απέναντι αλλά μια ολόκληρη πολυκατοικία- από την εσωτερική αυλή…
Γι αυτό λεω για αλλα αντ’ αλλων και τις αφοριστικές προκαταλήψεις όταν δεν μπαίνουμε στον κόπο λόγω εγγενών αδυναμιών να αναλύσουμε ταινίες ειδών.
Στην πανδημία λοιπόν τοποθετείται ο μύθος, στη Ρώμη που έχει αδειάσει κι οι κάτοικοι δεν ξέρουν πως να την παλέψουν στα σπίτια τους, έτσι κι ο ήρωας μας, καθηγητής που έχουν σταματήσει οι παραδόσεις στα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και γινονται αραια και διαδικτυακα από το σπίτι, ο οποίος πλήττει διπλά διότι η γυναίκα του είναι επιστρατευμένη γιατρος και λείπει όλο το 24ωρο στο νοσοκομείο, κάποια ώρα κολλά κι αυτή το μικροβιο. Και χρησιμοποιείται αυτό σαν στοιχείο αγωνίας στο σπίτι της καραντίνας με τα ακατάλληλα προκύψαντα Η γειτόνισσα, μια πανεμορφη και σεξυ νεαρή γυναίκα, ένα βραδυ χτυπα το κουδούνι για μια τεχνική βοήθεια στο κλειδί της, είναι κι η σύζυγος μέσα, όταν όμως η τελευταια επιστρατεύεται κι αρχίζουν κάτι βλέμματα, κάτι κοιτάγματα από το παράθυρο, κάτι συναντήσεις στην ταράτσα και ταυτοχρόνως μια μυστηριώδης γκομενική σχεση στο διαμέρισμα της κοπέλας με κακοποιητικές τάσεις και την αστυνομία να εμπλέκεται κι αυτή στο μυστηριο και στην απειλή, ο ήρωας αναλαμβάνει δράση και…και..και..το σεναριο ΄ΠΟΛΥ ΕΞΥΠΝΑ μας εχει προετοιμασία από το πρωτο σχεδόν πλάνο, από εσωτερικό μονόλογο του ήρωα που μας δηλώνει ότι καταστράφηκε…Αρα, οι καλοσπουδαγμένοι μάγκες της ιταλικής ταινίας ξέρουνπως να μας φτιάξουν, ώστε να είναι το μυαλό μας και τα μάτια μας καρφωμένα εκεί, πάνω στο φιλμ. Διότι παρακάτω θα αρχισουν να έρχονται οι ανατροπούλες. Οι οποίες θα εξελιχθούν σε ανατροπάρες. Και τότε θα κριθουν ως ιταμοί κι επιπόλαιοι εκείνοι που μίλησαν για «ολέθρια σχέση» και για «σιωπηλό μάρτυρα», θα διαπιστωθεί ότι έκαναν «ολέθρια…σύγκριση» κι ότι τα δυο φιλμ που νόμιζαν, δεν είχαν την παραμικρή σχέση με αυτό που θα βλέπαμε. ‘Η, αν θέλετε, είναι τοσο διαφορετική εκδοχή που πάλι καταλήγουμε στο όμοιο
Το ενδιαφέρον είναι ασταμάτητο, η φωτογραφία ενιαιοποιεί τα εξωτερικά της άδειας, νυχτερινής Ρώμης με τα εσωτερικά της μεταφερόμενης αγωνίας, το ντεκορ του διαμερίσματος μας βάζει σε σκέψεις τι ωραία που θα περνούσαν εκεί μέσα προ πανδημίας με τα δείπνα για φιλους και τα συνήθη-ο χωρος είναι έτοιμος, κάπως ετσι φτιάχτηκε αυτό το ντεκορ, το μονταζ, έχει πολύ σπουδάσει τα είδη κι ο ΡΙΚΑΡΝΤΟ ΣΚΙΑΜΑΡΤΣΟ, εχει πλέον ωριμάσει πολύ ως ηθοποιός και μπορεί να κάνει τα καταστάσεις πιο σύνθετες διατηρώντας τες εκφραστικά λιτές.
Η παρτενέρ , η ΜΑΡΙΕΛΑ ΓΚΑΡΙΓΚΑ, είναι πολύ σεξυ και ..Κουβανή, και ως γέννημα και ως ρόλος, και συγχρόνως μπορεί και παίζει και μάλιστα καλά. H MAΡΙΑ ΚΙΑΡΑ ΤΖΑΝΕΤΑ, που παίζει τη σύζυγο, είναι ακριβώς αυτή η σύζυγος και βγάζει πολύ ωραία τη σωματική και ψυχική κούραση της πανδημίας..κι οι ρόλοι τους πλαισιώνουν έχουν τους ηθοποιούς τους για να κάνουν σωστα τη δουλειά.
Αντι λοιπόν να ειρωνεύονται και να προσπερνάνε ,ας κοιτάξουν καλύτερα τους νέους κανόνες με τους οποίους παίζεται αυτή τη στιγμη ένα είδος, που κρατάει από τα παλιά κι ανανεώνεται από τα καινούργια, και με τι τρόπο ανανεώνεται, και θα μπορούσαν να το ονόμαζαν και νέο-νουάρ αν ήταν τόσο έντονη η ανάγκη να του δωσουν ένα όνομα. Τουλάχιστον έτσι θα ειχαν ασχοληθεί με το είδος και θα είχαν αρχισει να παρατηρουν πως δουλεύεται το είδος στην εποχή μας, στην Ευρωπη, στην Ιταλία. Μήπως και παρει κι η Ελλάδα κάποτε χαμπάρι. Εννοώ στο σινεμα διότι στην τηλεόραση έχει χαμπαριάσει αρκετά.
Σκηνοθέτης ο ΣΤΕΦΑΝΟ ΣΑΡΝΤΟ. Στο σεναριο έχει συνεργαστεί με τον ΤΖΑΚΟΜΟ ΜΠΕΝΤΟΤΙ, ο οποίος γνωρίζει το αστυνομικό γράψιμο κι ο Σαρντο του δίνει την κινηματογραφική πινελιά.