Οπερ σημαίνει ότι η πιο λαμβανόμενη υπόψη (κι όχι πιά καθοριστική) Ενωση Κριτικών στις ΗΠΑ διαχώρισε την καλύτερη ταινία από τη Σκηνοθεσία, κάτι που συμβαίνει εξαιρετικά τακτικά. Στο λεγόμενο «split» επέλεξε τον «ΙΡΛΑΝΔΟ» ως Καλύτερη Ταινία της Χρονιάς όχι, όμως και τον σκηνοθέτη του φιλμ Μάρτιν Σκορσέζε για τη σκηνοθεσία του.
Μπαίνουμε στην κούρσα την προ-οσκαρική κανονικά με τους «θεσμικούς» παραδοσιακούς φορείς και το NATIONAL BOARD OF REVIEW, που παραδοσιακά την ανοίγει, έδωσε τα βραβεία του
Μέχρι πρότινος, το NATIONAL BOARD OF REVIEW ήταν ο εκκινητής της κούρσας των προ-οσκαρικών διακρίσεων φορέων και… κηδεμόνων, τώρα, που έχουν μπει πολλοί σε αυτό το χορό και.. βιάζονται, τα GOTHAM AWARDS είπαν το .. «τούκα προ» Κι επέλεξαν «ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΑΜΟΥ»
Κι ο απολογισμός είναι ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΣ και μόνο , ειδικά για το PANTIMO.GR , που ασχολήθηκε επισταμένως με τις αναλύσεις ΟΛΩΝ των κατηγοριών των ταινιών με υπόθεση και δεν ασχολήθηκε με τις ανοησίες των πολλών και των υπολοίπων
Κι έτσι φτάσαμε αισίως στο… ΦΙΝΑΛΕ. Στην ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ. Η οποία συμβολικά είναι και το επιστέγασμα.
Αυτό που θα πρέπει να γίνει κατανοητό περί «ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ» και του πως επιλέγεται είναι πως για την Καλύτερη ταινία, στις ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ, ψηφίζουν ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΛΑΔΟΙ. Μαζί με το δικό τους κλάδο, ψηφίζουν υποψηφιότητες και για καλύτερη ταινία.
Πιο «στρωτή» δείχνει η φετινή χρονιά στο είδος του ΚΙΝΟΥΜΕΝΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ, που τα τελευταία χρόνια , τα τελευταία ΑΡΚΕΤΑ χρόνια, θα έλεγα, παρουσιάζει άνοδο- η φετινή πεντάδα δείχνει μια παγιοποίηση. Με την έννοια ότι το ψυχαγωγικού χαρακτήρα φιλμ κινουμένου σχεδίου δείχνει να έχει ανακτήσει έδαφος, μια και στις προηγούμενες χρονιές είδαμε κι άλλες απόπειρες, ενδιαφέρουσες καλλιτεχνικά αδιαμφισβήτητα αλλά που άφηναν αναπάντητο το ερώτημα» «Που απευθυνόμαστε;»
Το κράτησα για εδώ, περί κεντρικού ήρωα. Βασική αρχή περί Σεναρίου και Ρόλου. Ο θεατής πρέπει να βλέπει την ιστορία μέσα από τον κεντρικό ήρωα, όπως τη ζει αυτός. Αν κάτι ξέρει ο θεατής που δεν γνωρίζει ο ήρωας τότε έχουμε τη λεγόμενη «τραγική ειρωνεία». Αν, όμως δούμε κάτι που δεν γνωρίζει ο ήρωας και δεν υπήρχε λόγος να το δούμε κι εμείς, τότε υπάρχει σεναριακό σφάλμα. Το σενάριο πρέπει να γράφεται από τη ματιά του κεντρικού προσώπου, ακόμα κι αν έχουμε έργο ζευγαριού. Πάντα, ο ένας εκ των δύο θα είναι πιο… πρώτος από τον πρώτο. Στα «καλύτερα μας χρόνια» από πού είναι γραμμένο το σενάριο; Από τη μεριά της Στρέηζαντ ή του Ρέντφορντ; Στο «Love Story» από πού το κοιτάμε; Από τον Ράυαν Ο Νηλ ή από την Αλι ΜακΓκρόου; Στο «Ένα αστέρι γεννιέται;»
Όπως είχα γράψει και στην ΑΝΑΛΥΣΗ Νο 5 για τα ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ των OSCAR 2019, στο PANTIMO. GR , αυτά τα δύο φιλμ θα ήταν οι «βασικοί μέτοχοι» της κατηγορίας.
Ή «ΕΚ ΔΙΑΣΚΕΥΗΣ ΣΕΝΑΡΙΟ» αν θέλουμε να ακριβολογούμε επί της ελληνικής γλώσσας.
Η κατηγορία αυτή είναι που εστιάζεται πάνω στο διαχωρισμό σεναρίου κι οποιασδήποτε άλλης γραπτής πηγής και κυρίως λογοτεχνήματος. Φυσικά και στο πρωτότυπο σενάριο ισχύουν τα ίδια που θα διαβάσετε παρακάτω, εκεί όμως όλα γίνονται εξαρχής. Η κατηγορία του «ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΥ» μας δίνει τη δυνατότητα να κατανοήσουμε τη διαφορά.
Οι ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟΙ στο ΣΩΜΑΤΕΙΟ τους , με τα βραβεία που έδωσαν, δημιουργούν σασπένς για τη βραδιά των Οσκαρ και για τις δύο σεναριακές κατηγορίες τους.