Δεν του «φαίνεται», δεν διαφημίστηκε, δεν ξέρω τι αστέρια του έβαλαν , ξέρω όμως ένα πράγμα: Πως έτσι και διαβείς το κατώφλι του σινεμά και μπεις στην αίθουσα, ΤΕΛΕΙΩΣΕ. Το φιλμ σε κατακτά ολοσχερώς! ΚΙ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ

Το «MOONLIGHT»  κερδίζει συνεχώς έδαφος ενώ ο σκηνοθέτης του φιλμ ΜΠΑΡΥ ΤΖΕΝΚΙΝΣ παραμένει σταθερός στην προτίμηση των κριτικών μέχρι στιγμής.

Ισως να φταίει και το γεγονός πως εκτιμώ απεριόριστα τον ΡΟΜΠΕΡΤ ΖΕΜΕΚΙΣ ως σκηνοθέτη κι ως εκ τούτου να πήγα προετοιμασμένος για πολύ μεγάλες μαγείες. Ισως δηλαδή αν δεν τον εκτιμούσα πολύ, όπως κάποιοι άλλοι, από ό,τι φαίνεται, που αποφάσισαν να τον «ανακαλύψουν» εδώ κι όχι σε κάποιο από τα ψυχαγωγικά αριστουργήματα του τα οποία είναι μεγάλης κινηματογραφικής και καλλιτεχνικής-κατεπέκταση – αξίας να είχα σχηματίσει διαφορετική γνώμη, περισσότερο θερμή για την ταινία.

Τώρα υπάρχουν κι αυτά, τα «CRITICS CHOISE» και βγάζουν κι αυτά υποψηφιότητες λες κι είναι Ακαδημία. Ανα κατηγορία.

Το μιούζικαλ του ΝΤΑΝΙΕΛ ΣΑΖΕΛ ,ο οποίος είχε εντυπωσιάσει με το «Χωρίς Μέτρο», επέλεξαν οι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ κριτικοί της Νέας Υόρκης (διότι κι εδώ έχον μαζευτεί αρκετές… ενώσεις) ως καλύτερη ταινία της χρονιάς.