Η φράση είναι του ΜΙΝΩΟΣ ΒΟΛΑΝΑΚΗ, ο οποίος την είχε σκηνοθετήσει στο θέατρο. Στις 23 Ιουλίου χτες συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από το θάνατο της, Κι είναι σαν να μην έχει λείψει ούτε μέρα. Με τον ίδιο τρόπο λατρεύεται, με τον ίδιο τρόπο αναθρέφει μικρά παιδιά, με τον ίδιο τρόπο αμφισβητείται από μια ηλικία κι ύστερα, με τον ίδιο τρόπο αναγνωρίζεται ως ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, με τον ίδιο τρόπο βάζει σε περισυλλογή κάποιους, με τον ίδιο τρόπο σκύβουν το κεφάλι απέναντι της  όσοι συναισθάνονται πως μπορεί κάπου να την αδίκησαν. Το θέμα είναι ότι Η ΑΛΙΚΗ ΖΕΙ!!!

Κι ερχόμαστε στο β’ μέρος που ετοιμάζεται να γίνει θιασάρχης και να το δει και λίγο παραπέρα στα κινηματογραφικά. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη θα βρεθεί αντιμέτωπη με την «Αλίκη Βουγιουκλάκη». ΚΙ εδώ είναι το ΚΟΜΒΙΚΟ σημείο. Για το οποίο δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις. Διότι έτσι και σε βάλει στο μάτι η επιτυχία, δεν μπορείς να την αποφύγεις εκτός αν θες να αυτοκτονήσεις. Κι αυτό ισχύει για όλους και για όλα κι όχι μόνο για την Αλίκη.

Δεν τον είχα ΚΑΘΗΓΗΤΗ- εκείνος δίδασκε στη Φιλοσοφική της Θεσσαλονίκης, εγώ σπούδαζα Νομικά στο Καποδιστριακό της Αθήνας. Τον είχα, όμως, ΣΥΝΤΡΟΦΟ στις κινηματογραφικές εξόδους. Τα τελευταία χρόνια συναντιόμασταν ΣΤΑ ΣΙΝΕΜΑ  κάθε εβδομάδα, πολλές φορές και ΔΙΣ της εβδομάδος.

Μόλις 8 ταινίες, ένα ΟΣΚΑΡ στην ηλικία των 39 χρονών με ταινία-σταθμό, η καταστροφή ενός στούντιο κι 20 χρόνια απραξίας. Σε λίγες λέξεις ιδού ο ΜΑΙΚΕΛ ΤΣΙΜΙΝΟ, ο σκηνοθέτης του «ΕΛΑΦΟΚΥΝΗΓΟΥ», που αναχώρησε για το μεγάλο ταξίδι