Στο κανάλι COSMOTE CINEMA OSCARS HD το οποίο προβάλλει καθημερινά έως τις 4 Μαρτίου, τρεις οσκαρικές ταινίες που προτάθηκαν ή κέρδισαν το χρυσό αγαλματίδιο, επισήμανα δύο ταινίες των ημερών αυτών, στις οποίες θα ήθελα να αναφερθώ ξεχωριστά, προπάντων για τους ερμηνευτές τους, για τα ΟΣΚΑΡ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ, ΑΝΔΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ, αλλοτινών καιρών.

Κι όχι μόνο ΥΨΩΣΑΝ αλλά και ΥΙΟΘΕΤΗΣΑΝ εξού και πληροφορηθήκαμε ότι καλύτερη ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ταινία του έτους είναι «ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΕΞΩ ΑΠΌ ΤΟ ΕΜΠΙΝΓΚ ΣΤΟ ΜΙΣΟΥΡΙ», μαζί με ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ γενικώς…..!!!! Να λοιπόν που το βρετανικό σινεμά το εκπροσωπούν οι «Πινακίδες» που διαδραματίζονται στην…. Κορνουάλη

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ και ΜΟΝΤΑΖ ΙΣΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ. Η όψη κι η ραχοκοκαλιά. Τα έχουμε πει πολλές φορές από εδώ τα γενικά περί Φωτογραφίας και της σημαντικότητας της ώστε να μπορεί να υπάρχει κινηματογράφος.

Και το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΟΠΤΙΚΩΝ ΕΦΦΕ βράβευσε «Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΤΩΝ ΠΙΘΗΚΩΝ-Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ»

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ είναι αυτό που βλέπουμε ως ΤΑΙΝΙΑ. Κι όπως κάθε ταινία έχει την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ της, έτσι κι η ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ έχει την προσωπικότητα της. Το πώς επιλέγει ο κάθε σκηνοθέτης να παρουσιάσει ως ταινία το σενάριο που έχει στα χέρια του, το από πού ξεκινά για να κάνει μια ταινία είτε την οραματίστηκε ο ίδιος είτε του την ανέθεσαν. Αυτό που μετράει είναι το ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Το ότι πολλές φορές, κι αυτό συμβαίνει ΚΑΤΑ ΚΟΡΟΝ σε ΟΛΕΣ τις ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (άσχετο αν όλοι «ασχολούνται» μόνο με τα Οσκαρ και τα λοιδορούν για τα ίδια πράγματα που συμβαίνουν και στα γαλλικά «ΣΕΖΑΡ ή στα ιταλικά «DAVIDDIDONATELLO κλπ, κλπ, αλλά απλώς ΔΕΝ τα παρακολουθούν εκείνα κι ας κόπτονται ως «ευρολάτρεις» κι έτσι κυριαρχεί η άγνοια) η σκηνοθεσία δεν συμπίπτει με την καλύτερη ταινία, έχει να κάνει με το γεγονός της επισήμανσης μιάς σκηνοθετικής προσέγγισης που άξιζε να επιβραβευτεί ενώ ως καλύτερη ταινία μπορεί να επιλέχτηκε άλλη για ποικίλους ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥΣ λόγους- είτε για το περιεχόμενο της είτε για το σύνολο της παραγωγής της είτε γιατί το σενάριο της την ανέβαζε στα ύψη.

Αν οι «Τρεις πινακίδες έξω από το Εμπινγκ στο Μισούρι» είναι ταινία ΣΕΝΑΡΙΟΥ και κατεπέκταση κι ερμηνειών, οι οποίες «εκπορεύονται» από το σενάριο μια κι από εκεί εκπορεύονται κι οι ρόλοι, η «ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ» είναι αυτό που λέμε ΤΑΙΝΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ. Κι οι επίσης καλές ερμηνείες διαφοροποιούνται από τις άλλες, των «πινακίδων», και γίνονται ερμηνείες συντονισμού με σκηνοθετική γραμμή.

Το επαναλαμβάνω κάθε χρόνο και θα το πω και φέτος: Αν στη ΜΟΥΣΙΚΗ μπερδεύονται μία φορά οι διάφοροι «ενασχολούμενοι» με τα Οσκαρ, στο ΤΡΑΓΟΥΔΙ είναι που φαίνεται όλο τους το πρόβλημα. Το ότι δεν έχουν αντιληφθεί ότι τα κριτήρια στο ΤΡΑΓΟΥΔΙ είναι ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ κι όχι δισκογραφικά…

…’Η..ΕΚ ΔΙΑΣΚΕΥΗΣ. Μια κι απένειμε και το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΩΝ τα βραβεία του, ας συντονιστούμε από εδώ μαζί τους κι ας ασχοληθούμε σήμερα με το ΕΚ ΔΙΑΣΚΕΥΗΣ που είναι το πιο πλήρες ως όρος , μια και μιλά για σενάριο που προέρχεται από ΑΛΛΗ ΠΗΓΗ κι όχι από κάτι original. Με το original σενάριο θα ασχοληθούμε αργότερα.

  Με άλλα λόγια «ΕΔΕΙΞΑΝ»  ΑΛΛΑ….ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΑ

Σκέφτηκα πολλές φράσεις με τις οποίες ήθελα να χαρακτηρίσω την ταινία στον τίτλο του κειμένου που θα έγραφα. Κατέληξα σε αυτόν. Διότι το καλλιγράφημα μπορεί να ηχεί ως κάτι συγγενικό με την καλλιγραφία, την οποία το φιλμ τη διαθέτει, παραπέμπει όμως και σε ποίηση. Κι έτσι η καλαίσθητη αισθητική, ο λεπτός χειρισμός θέματος, τα ψυχανεμίσματα των ανθρώπων και προπάντων το ξύπνημα του έρωτα έτσι όπως δίνεται, σε αυτούς τους απαλούς τόνους, προέκρινε την επικράτηση του «τρυφερού καλλιγραφήματος»