Άλλο ένα ακόμα εκπληκτικό δείγμα γραφής από τον ΦΑΤΙΧ ΑΚΙΝ, κι όταν λέω ΓΡΑΦΗΣ, κυριολεκτώ . Επειδή ξεκινάμε από την ΓΡΑΦΗ, την συγγραφή δηλαδή, του σεναρίου και αβίαστα περνάμε στη σκηνοθεσία αφού στην περίπτωση του Φατίχ…Μάνκιεβιτς, το σενάριο κι η σκηνοθεσία είναι ένα πράγμα.

Κι η ανειλικρίνεια μπορεί να διαφέρει από το ψέμα, χρεώνεται, όμως,  ως ΜΙΣΟ ΨΕΜΑ…

Κι αυτό το μισό ψέμα επικοινωνείται,  χωρίς να το καταλαβαίνει το ίδιο, αλλά το καταλαβαίνει το κοινό, που μπορεί να μην είναι σε θέση να εξηγήσει (όπως μας «δίδαξε» ο Γούντυ Αλεν δια στόματος γκάνγκστερ-Τσαζ Παλμιντέρι στο «Σφαίρες πάνω από το Μπρόντγουέι») όμως μπορεί και καταλαβαίνει τα πάντα.

Βέβαια, στην περίπτωση της «Φαντασίας» είναι και το κοινό ανειλικρινές.

ΑΠΟΛΑΥΣΗ είναι η λέξη που χαρακτηρίζει αυτή την ταινία η οποία ανήκει σε ένα είδος στο οποίο  δύο μεγάλοι ηθοποιοί, ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ κι ανάλογης ακτινοβολίας που δεν αφήνει , όμως, ασυγκίνητο τον κινηματογραφικό φακό, μας καλούν να διασκεδάσουμε σε ένα πανέξυπνο, αστυνομικό παιχνίδι.

Ένα παιχνίδι ανάλαφρο, το οποίο μας πάει από έκπληξη σε έκπληξη κι από ανατροπή σε ανατροπή και που στο τέλος μας αφήνει κι αποσβολωμένους.