Οι «ΑΓΡΙΟΙ» του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΛΟΥΜΠΗ είναι το αναφερόμενο κι  ομολογώ ότι πρόκειται για πολύ δυνατό κομμάτι του ρεαλιστικού θεάτρου, σε όλα τα επίπεδα.
Και βασικά ξεκινάμε από το γράψιμο. Το θέμα καταρχάς, τους χαρακτήρες στη συνέχεια και φυσικά στη δομή, στη φόρμα επίσης

Κάθε τόσο ακούμε και μιλάνε , και με περισπούδαστο ύφος, για «διαχρονικότητες», και «σε πέντε χρόνια ποιος θα το θυμάται; «κλπ. Αυτό δεν είναι καινούργιο. Είναι σύμπτωμα του κάθε ενεστώτα που δεν σέβεται τον εαυτό του, λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης. Τα έργα του ΑΛΕΚΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ είτε εκείνα που έγραψε με τον ΧΡΗΣΤΟ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟ είτε με άλλους συνεργάτες είτε μόνος του, καθως  κι οι ταινίες που εκανε σε δικα του σεναρια είτε διασκευασμένα από το δικό του θέατρο είτε γραμμένα απευθείας για την οθόνη, έχουν δώσει την απάντηση προ πολλού.