Μετά τους Μακιγιέρ-Κομμωτές έσπευσαν κι οι ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΟΙ, το δεύτερο σωματείο που ανακοινώνει υποψηφιότητες.

Εδώ, τελικά , παίζεται όλο το μυστικό της παγκόσμιας επιτυχίας του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΝΘΙΜΟΥ και φυσικά και της συγκεκριμένης ταινίας. Ότι είναι ένας ευφυέστατος σκηνοθέτης, άρα κι ευφάνταστος, κι έχει καταφέρει αυτή την υπογραφή, ώστε να περιμένεις κάτι αλλοπρόσαλλο το οποίο όμως θα είναι ευφυές και καλόγουστο κι υψηλών προδιαγραφών και κάπως έτσι έγινε ο παγκόσμιος σάλος. Περιμένουν στην κάθε νέα ταινία του Λάνθιμου κάτι πρωτότυπο, κάτι παράξενο, κάτι που να μην έχει ξαναγίνει, κι αν έχει γίνει δεν θα έχει γίνει με αυτό τον τρόπο, κάτι σίγουρα ευφυές, κάτι προκλητικό, κάτι τολμηρό, που όλα αυτά μαζί καταλήγουν σε υπέρβαση κι αυτή με τη σειρά της μεταβολίζεται σε  ΜΑΓΕΙΑ

Το «POOR ΤHINGS» είναι τέτοια περίπτωση.

Καλή προ-οσκαρική αρχή, επίσημη πλέον, μια κι ύστερα από τις βραχείες λίστες έπιασαν δουλειά τα Σωματεία. Όχι εκείνα των συλλογικών συμβάσεων και των απεργιών (union) αλλά των καλλιτεχνικών αποτιμήσεων και διαιτησιών (guild)

Έχει ξαναγυριστεί, η πιο πρόσφατη ήταν από τον Τιμ Μπάρτον με τον Τζώνυ Ντεπ και τα θεϊκά κοστούμια της Γκαμπριέλα Πεσκούτσι που είχαν προταθεί για Oscar,, η πρώτη ηταν η πιο «αυθεντική» κι ο ελληνικός τίτλος του εδώ δεν ήταν αυτός που αναγράφεται σε ιστοσελίδες  αλλά «ΤΟ ΤΥΧΕΡΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ». Είχε κάνει φινάλε σαιζόν 1971-72 το «Χάι-Λάιφ» στον Πειραιά με αυτην την ταινία και δεν είχε βγάλει και την εβδομάδα……..Παρά τη φαντασμαγορία των φωτογραφιών στις προθήκες αλλά και Μάη μήνα….

Το πρώτο πράγμα με το οποίο σε υποδέχονται στις Κινηματογραφικές, Πανεπιστημιακές Σχολές ,στον σεναριακό τομέα που ονομάζεται «Διασκευή», είναι πως ΟΣΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΙΣΤΟ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ, ΤΟΣΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΕΝΑΡΙΟ.

Εξαιρετικά ενδιαφέρον έργο είναι το «THE HUMANS» του ΣΤΗΒΕΝ ΚΑΡΑΜ που πήρε το «ΤΟΝΥ» καλύτερου θεατρικού έργου προ  ετών και παίζεται στο θέατρο «Μουσούρη» της Πλατείας Καρύτση.

Ανακοινώθηκαν συγκεντρωτικά οι «ΒΡΑΧΕΙΕΣ ΛΙΣΤΕΣ» δέκα κατηγοριών από την ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ της ΑΜΕΡΙΚΗς, των OSCAR δηλαδή

Ο διαχωρισμός ονόματος κι επιθέτου αφορά σε αυτό που θα παρακολουθήσουμε κι έχει να κάνει με το τι ακριβώς είναι το έργο.

Παρακολούθησα με ενδιαφέρον την ταινία επειδή για αυτό τον άνθρωπο δεν ήξερα σχεδόν τίποτα, δεν είχα διαβάσει το όνομα του μέχρι εκεί τουλάχιστον που έφταναν οι γενικότερες γνώσεις μου. Για τις κινητοποιήσεις της Μαύρης Αμερικής στη δεκαετία του ’60, από τις οποίες άλλα ονόματα έγιναν διάσημα κι  όχι του ΜΠΑΓΙΑΡΝΤ ΡΑΣΤΙΝ. Ο οποίος ήταν πολιτικός ακτιβιστής για τα δικαιώματα των μαύρων αλλά κι ομοφυλόφιλος. Μηπως γι αυτό κι εξαφανίστηκε το όνομα κι ήρθε τώρα με το «πολιτικώς ορθόν» σύν το γεγονός ότι το φιλμ αυτό που υπάρχει στο Netflix, είναι ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΖΕΥΓΟΥΣ ΟΜΠΑΜΑ!!!! Παρακαλώ. Τα οποία το καθιστουν άγονο και ρηχό. Παραγεμίσματα και να  καταλήγουν στη ρηχότητα

Επειδή το έργο είναι Σκωτσέζου συγγραφέα, του ΑΝΤΟΝΙ ΝΙΛΣΟΝ αλλά τώρα ανεβάζεται επισήμως (κι όχι απατεωνίστικα) ελληνοποιημένο.  Στο «νεοσύστατο» ΘΕΑΤΡΟ «ΝΟΥΣ», που είναι ο πρώην κινηματογράφος «Ιλιον» στην οδό Τροίας , σχεδόν γωνία με Πατησίων.

Και του πάει εξαιρετικά η ελληνοποίηση.