Και φυσικά, κι οι casting directors, αναγνωρισμένοι πλέον ως ανεξάρτητη οντότητα κι όχι ως συμπληρωματική, , ποια από τις 5 θα θεωρήσει ο καθένας ως σημαντικότερη επιλογή για το ρόλο
Με βάση αυτά, θα κριθούν οι παρακάτω πέντε
ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ
- ΜΠΡΑΝΤΛΕΫ ΚΟΥΠΕΡ «Maestro»
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: 5η ερμηνευτική υποψηφιότητα, χωρίς νίκη ως τώρα, έχει και τρεις σεναριακές (μεταξύ αυτών κι η φετινή, για την ίδια ταινία) κι έχει και 4 ως παραγωγός
Ο ΡΟΛΟΣ: Παίζει τον κορυφαίο διευθυντή συμφωνικής ορχήστρας και συνθέτη Λέναρντ Μπερνστάιν, στη σχέση με τη μουσική, τον ήχο το όραμα του, τις αδυναμίες και τις ορέξεις του αλλά πάνω από όλα σε σχέση με τη γυναίκα της ζωής του, την ηθοποιό Φελίτσια Μοντεαλέγκρε
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Το ερμηνευτικό του επίτευγμα είναι συνάρτηση κι άλλων ταλέντων, του σεναριογραφικού και του σκηνοθετικού, που του έχουν χαράξει οι δυο άλλοι εαυτοί του τη γραμμή πλεύσης του ρόλου. Ότι ο ρόλος θα παίζεται σε συνάρτηση με την παρτενέρ αφού μέσα από τη σχέση τους περνά η ιστορία και συγχρόνως το πάθος του μουσικού. Ο Κούπερ ανταποκρίνεται στο ακέραιο και στα δύο και τα παντρεύει και τα δυο με επιπλέον προσόν, το πρωταγωνιστικό εκτόπισμα που οπωσδήποτε θα δώσει ψήφους διότι είναι κατηγορία Α’ ρόλου και το πρωταγωνιστικό προσόν είναι στοιχείο προς ενίσχυση.
- ΚΟΛΜΑΝ ΝΤΟΜΙΝΓΚO «Rustin»
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: Πρώτη υποψηφιότητα
Ο ΡΟΛΟΣ: Παίζει υπαρκτό πρόσωπο που ανασκάλεψε η μνήμη των ενδιαφερομένων, τώρα που το «πολιτικώς ορθόν» είναι στην ημερησία διάταξη. Διότι ο ήρωας, είναι της Μαύρης Αμερικής, ακτιβιστής για τα δικαιώματα της φυλής του, πρωτοστάτησε στα κινήματα του 60, ήταν αυτός που ουσιαστικά οργάνωσε την ιστορική πορεία των μαύρων Αμερικανών προς την Ουάσινγκτων , την οποία «καρπώθηκε» κατά τους έμμεσους υπαινιγμούς της ταινίας, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Όλα αυτά θα ήταν κανονικά, να τον είχαν κάνει ταινία εδώ και δεκαετίες. Όμως , ο άνθρωπος αυτός, ο Μπαγιάρντ Ράστιν, ήταν κι άλλου τομέα ακτιβιστής: Ηταν ομοφυλόφιλος. Κι αυτό του δημιουργούσε θέμα κι εντός της δικής του κοινότητας. Για τους ρατσιστές λευκούς, δεν χρειάζονται περισσότερα σχόλια. Ούτε για την εποχή εκείνη, αν κι ήταν εποχή που στην Αμερική θέριευαν τα κινήματα κι ένα από αυτά ήταν και των ομοφυλόφιλων
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Ο ρόλος λοιπόν είναι το θέμα, ο άνθρωπος με όλα τα στοιχεία να τον ρίχνουν στο «καναβάτσο». Ο ηθοποιός δεν τον παίζει ως θύμα αλλά ως δυναμική προσωπικότητα, που μπορεί και υπομένει, δεν βγάζει αισθήματα λύπησης, αν και το πολιτικώς ορθόν των ημερών, του καθορίζει κι αυτό την ερμηνεία, ειδικά στο ερωτικό, ομοφυλοφιλικό κομμάτι του σεναρίου. Επιλέγει να τον παίξει ως απευθυνόμενος σε σημερινό κοινό
- ΠΟΛ ΤΖΑΜΑΤΙ «Τα παιδιά του χειμώνα» (The holdovers)
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: 2η υποψηφιότητα, χωρίς νίκη για την ώρα
Ο ΡΟΛΟΣ: Παίζει ένα μονόχνοτο καθηγητή Κολλεγίου, ο οποίος υποχρεούται τα Χριστούγεννα να τα περάσει εντός Κολλεγίου διότι κάποιος σπουδαστής, εγκαταλείφθηκε από την οικογένεια του και δεν θα τον περιμένουν, αρα θα παραμείνει στο σχολείο, οπότε, σύμφωνα με τον κανονισμό πρέπει να μείνει κι ο καθηγητής να τον εποπτεύει. Και θα αναπτυχθεί μια σχέση τόσο με τον σπουδαστή όσο και με τη μαύρη μαγείρισσα που έμεινε για να τους μαγειρεύει της οποίας ο γιός σκοτώθηκε στο Βιετνάμ και δεν θα έρθει για Χριστούγεννα.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Στο ρόλο του Τζαμάτι αναφέρθηκα και στους ρόλους των άλλων. Διότι έχει να κάνει με κύματα φωτιάς, νερού, αέρα, αλλά και γης και συναισθήματος που θα περάσουν πάνω από τον χαρακτήρα του. Κι οι άλλοι του καθορίζουν το ρόλο. Κι ο Τζαμάτι τον ερμηνεύει με ανεπιτήδευτη λιτότητα. Σε όλα του τα στάδια, χωρίς να φοβάται να τον χρωματίσει. Ελέγχει απόλυτα την εκφραστικότητα του. Και κάνει παιχνίδι ερμηνευτικό με τους συνερμηνευτές του, παίρνει και δίνει.
- ΚΙΛΙΑΝ ΜΕΡΦΙ «Oppenheimer»
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: Πρώτη υποψηφιότητα
Ο ΡΟΛΟΣ: Ο πυρηνικός επιστήμονας Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, πατέρας της ατομικής βόμβας, ο οποίος πέρασε από διάφορα στάδια, επιστημονικά, πολιτικά, κοινωνικά, προσωπικά, συζυγικά , αισθηματικά, συνειδησιακά σε μια μακρά περίοδο της Ιστορίας
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Ρόλος-δώρο για τον ερμηνευτή, να κληθεί να παίξει ένα υπαρκτό πρόσωπο, σε μια ταινία διάρκειας που τον περνά τον χαρακτήρα από όλες τις παραμέτρους. Δώρο κι η επιλογή, όταν πρόκειται για μια μεγάλη παραγωγή, επικού χαρακτήρα κι ο ηθοποιός αναλαμβάνει να το σηκώσει στους ώμους του όλο αυτό. Κι οι ώμοι του όχι απλώς άντεξαν αλλά ανέδειξαν . Και τον ίδιο και το ρόλο και τη Σκηνοθεσία! Το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό και θα ληφθεί υπόψη από τους αρμόδιους φορείς….
- ΤΖΕΦΡΙ ΡΑΪΤ «American fiction»
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: Πρώτη υποψηφιότητα
Ο ΡΟΛΟΣ: Μια οικογένεια της μαύρης Αμερικής, ο συγκεκριμένος πρωταγωνιστικός χαρακτήρας, αποστάτησε από το να γίνει γιατρός που ήταν παράδοση τους, κι επέλεξε το συγγραφέας. Διότι τον κατατρέχουν σαν δαίμονες τα στερεότυπα περί φυλής του Οι καταστάσεις θα τον οδηγήσουν πιο βαθιά σε αυτό μέχρι που θα του προταθεί και βιβλίο για αυτό το θέμα, θα του ζητήσει το Χόλυγουντ και τα δικαιώματα να το κάνει ταινία ενώ γύρω του, τα στερεότυπα θα καταρρέουν και κοινωνικά και προσωπικά και οικογενειακά αλλά και καλλιτεχνικά - δραματουργικά ,όμως, όταν είσαι συγγραφέας έχεις σύμμαχο σου την φαντασία.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Όταν σε ταινία ΣΕΝΑΡΙΟΥ, έχεις εσύ τον κεντρικό ρόλο , δηλαδή το σενάριο σε έχει για άξονα και μέσω του ρόλου σου περνά το περιεχόμενο του, έχεις ένα καλό χαρτί. Ο Τζέφρυ Ράιτ παίζει με αφοπλιστική κινηματογραφική λιτότητα, επιλέγοντας ένα τρόπο μέσα από τον οποίο μπορεί και περνά και τα κωμικά στοιχεία διότι το έργο όσο κι αν είναι κοινωνικά σοβαρό από άποψη περιεχομένου, δεν είναι δράμα. Χρειάζεται μια ελαφράδα στην αντιμετώπιση. Κι από την άλλη, προς Θεού μη γίνει ο ρόλος κωμικός Ο Τζέφρι Ράιτ βρίσκει την ισορροπία, που σταματά το χιούμορ, που αρχίζει το κωμικό. Και το δεύτερο δεν το καταπατά ως οικόπεδο ποτέ Μένει στα όρια του. Έχοντας αντιληφθεί η ερμηνεία του τι ακριβώς λέει και είναι το συγκεκριμένο σενάριο
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Το πρωταγωνιστικό που έγραψα στον πρόλογο δεν το ανέφερα τυχαία. Είναι α’ ρόλος και το στοιχείο αυτό είναι κομβικό. Ο Μπράντλεϊ Κούπερ το διαθέτει εκ φύσεως, όμως κι ο Κίλιαν Μέρφυ έρχεται και το αποδεικνύει, με ένα ρόλο που σέρνει όλο το έργο. Το εργο αυτό είναι «Oppenheimer»κι έχει πάρει μαζί του όλους σχεδόν τους κλάδους. Οι Ηθοποιοί ψηφίζουν Μέρφυ, το απέδειξαν στο Σωματείο τους. Ολοι οι συντελεστές που θαυμάζουν επι μερους το φιλμ του Νόλαν, θα είναι μαζί του. Οι Σκηνοθέτες ούτε λόγος. Το ότι σήκωσε στους ώμους την ταινία δηλώνει πρωταγωνιστική βαρύτητα έστω κι υπό στενή σκηνοθετική παρακολούθηση και κατεύθυνση. Καθοδήγηση ίσως να μν υπάρχει, να του άφησε περιθώρια ο σκηνοθέτης να κάνει κλίμα. Οι Σκηνοθέτες αποκλείεται να μην ενθουσιαστούν με αυτή την απόδοση, έρχονται στη θέση του Νόλαν και καταλαβαίνουν ότι του βγήκε το χαρτί του πρωταγωνιστή που διάλεξε, στο ακέραιο Στους ηθοποιούς , έχει στήριξη ο Μέρφυ, όμως, θα έχει κι ο Πολ Τζαμάτι αλλά από ποιους; Κυρίως από supporting που ενδιαφέρονται περισσότερο να στηρίζουν ρολίστες, τους ηθοποιούς των β’ ρόλων όταν αναλαμβάνουν πρωταγωνιστικό. Για τους supporting το star δεν είναι και πολύ κολακευτικό, για πολλούς λόγους. Ο Μπράντλευ Κούπερ έχει λαμβάνειν από ηχολήπτες και διευθυντές φωτογραφίας αλλά από αυτούς λαμβάνει κι ο Μέρφυ. Οι σεναριογράφοι πάντως θα είναι με τον Τζέφρι Ράιτ. Ανταποκρίνεται περισσότερο από τους άλλους 4 στις λεπτές ισορροπίες του δικού του σεναρίου, που για τους σεναριογράφους είναι πιο περίπλοκο από τα άλλα τέσσερα. Και το καινούργιο μας «κοσκινάκι»; Οι casting directors; Ποιον θα στηρίξουν πλειοψηφικά; Λέω πλειοψηφικά, διότι απόλυτο δεν υπάρχει. Τον Κίλιαν Μέρφυ. Είναι μεγάλη η ευθύνη να βρεις πρωταγωνιστή , όχι φιρμάτο σε μια τέτοια παραγωγή, κι ο πρωταγωνιστής να σου βγει ερμηνευτικά με το παραπάνω. Είναι σαν επιβράβευση του casting director που τον εισηγήθηκε στον σκηνοθέτη και στην παραγωγή εν γένει, αν κι εδώ η γνώμη του σκηνοθέτη είναι που έχει μετρήσει μια κι ο Νόλαν διαθέτει το «κοντρόλ» .