Το δείχνει σήμερα, Τρίτη 21 Φεβρουαρίου, στις 19.45 στο CINEMA 2, στο εδικό αφιέρωμα για τα οσκαρικά φιλμ με αφορμή το γεγονός πως φέτος την απονομή θα τη δείξει ζωντανά η COSMOTE TV,η οποία έχει εξασφαλίσει τα δικαιώματα και για τα επόμενα τρία χρόνια.
Ο τίτλος μου προέκυψε αυθόρμητα από ένα ελληνικό τίτλο παλιάς αμερικάνικης κομεντί, το «Lovers and other strangers» που το είχε αποδώσει ο εδώ διανομέας «ΕΡΩΤΙΚΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟΙ ΑΛΛΟΙ ΓΥΡΩ ΤΟΥΣ». Κι αυτό επειδή παντού μπαίνει και το «La-La-Land» αλλά μόνο στο ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΗΧΟΛΗΠΤΩΝ μπορεί να έχει βαρύτητα στα Οσκαρ.
….και μπερδεύουν τις «προβλέψεις», αφενός λόγω επιλογών κι αφετέρου λόγω ιδιαιτεροτήτων του Σωματείου τους.
Κάθε χρόνο ορίζεται μια αντιπροσωπευτική ΟΛΩΝ των κινηματογραφικών κλάδων επιτροπή των 350 περίπου ατόμων που αναλαμβάνουν αυτή τη δουλειά: Να δουν τις υποβληθείσες από τις χώρες ταινίες και να ψηφίσουν την τελική πεντάδα. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει διεύρυνση, συμπεριλαμβάνουν κι αντιπροσωπευτική «επικουρική» επιτροπή από τα μέλη που ζουν στη Νέα Υόρκη (οι 350 είναι στο Λος Αντζελες) και προστίθενται κι οι ψήφοι των μελών της Διοικούσας Επιτροπής της Ακαδημίας, ώστε να υπάρχει «διεύρυνση» που περνά από η shortlist των 9 ταινιών, στην τελική πεντάδα.
Άργησα λίγο να γράψω για την ταινία παρόλο ότι την είχα δει εγκαίρως. Ειδικά την συγκεκριμένη ήθελα να την έχει δει πρώτα ο κόσμος κι ύστερα να διαβάσει την κριτική- τουλάχιστον του υποφαινόμενου μια κι είναι πρακτικώς αδύνατο αυτό να απλωνόταν στο σύνολο των ΜΜΕ.
Το ΚΙΝΟΥΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ ταινίας μεγάλου μήκους που καθιερώθηκε ως ανεξάρτητο ΒΡΑΒΕΙΟ στην απονομή του 2002, βραβεύει καλύτερη ταινία είδους. Μέσα σε αυτό, βέβαια, περιλαμβάνεται και το «κινούμενο σχέδιο» ως έμπνευση, ως φαντασία, ως αυτόνομη Τέχνη αλλά παίζει ρόλο και το σενάριο- κι εδώ.
Είχα εξηγήσει στην ΑΝΑΛΥΣΗ για τον Β’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΡΟΛΟ πως ορίζονται οι διαφορές μεταξύ α’ ρόλου και β’, ή μεταξύ leading και supporting, που είναι και σωστότεροι ορισμοί. Είχα πει λοιπόν, ότι, όλα ορίζονται από το σενάριο, από τη θέση που κατέχει ένας ρόλος μέσα στο σενάριο.
Ή, αν θέλετε να μιλήσουμε με αυστηρώς κινηματογραφικούς όρους, το σινεμά του ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟΥ-ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ. Εκεί που δεν ξέρεις που αρχίζει το ένα και που τελειώνει το άλλο κι αν αυτά τα δύο θα μπορούσαν ποτέ μεταξύ τους να διαχωριστούν κι αυτό το σενάριο να το σκηνοθετούσε ένας άλλος. Κι όχι ο ΚΕΝΕΘ ΛΟΝΕΡΓΚΑΝ που το έγραψε…
Κάθισα και την είδα ξανά την «Εβίτα» στο αφιέρωμα οσκαρικών ταινιών της COSMOTE TV, για το οποίο έγραψα σχετικό άρθρο. Κι είπα να μοιραστώ μαζί σας, μια κι είναι Oscar month, μια εμπειρία του παρελθόντος, τότε που ήταν υποψήφια στα δικά της Οσκαρ η ταινία. Κι αφορά στη ΜΑΝΤΟΝΑ. Αλλά ακολουθεί και μιά ανάλογη εμπειρία από τις πρόβες του 2003.
Αν πολλοί δεν καταλαβαίνουν περί κινηματογραφικής λειτουργίας της ΜΟΥΣΙΚΗΣ και νομίζουν άλλα, στο ΤΡΑΓΟΥΔΙ είναι που χάνεται ο μπούσουλας.