Ηταν λοιπόν το 1997 κι είχα ειδική άδεια ως “permanent guest” της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ από το κανάλι ABC, που είχε τα δικαιώματα της τηλεοπτικής μετάδοσης, να πηγαίνω στις πρόβες.
Κι έφτασε η μέρα της πρόβας για το τραγούδι. Κι εκεί είδα για άλλη μια φορά πολλά σχετικά με το πώς γίνονται οι καριέρες.
Η Μαντόνα, λοιπόν, αυτή η περιώνυμη «βεντέτα» ήταν εκεί από το πρωί, όλη τη μέρα κι έμεινε κι όλη τη νύχτα για να προβάρει το τραγούδι «You must love me» από την «Εβίτα» που ήταν υποψήφιο για το Οσκαρ τραγουδιού. Κι επειδή ήταν βέβαιη πως το τραγούδι θα νικήσει αλλά κι επειδή ήταν χολωμένη που δεν είχε αναγνωριστεί η ίδια με υποψηφιότητα, την είχε πιάσει το πείσμα κι ήθελε να κάνει εμφάνιση που να σκίσει. Ώστε να τιμήσει τα τραγούδι και μέσα από το τραγούδι τον ίδιο της τον εαυτό.
Δεν ήρθε λοιπόν, στη στιγμή που θα ήταν να γίνει η δική της πρόβα η τραγουδιστική. Μα, ήρθε και στις πρόβες των άλλων, στο δε δικό της κάθισε και παρακολουθούσε και την πρόβα των οργάνων της ορχήστρας, ένα προς ένα. Ω, ναι, διότι πρώτα έκαναν πρόβα τα όργανα, το καθένα μόνο του, ύστερα όλα μαζί κι εκείνη ήθελε να έχει μπεί απολύτως στο κλίμα. Κι έμεινε ως το ξημέρωμα. Για ένα τραγούδι που το είχε πει άπειρες φορές και το ήξερε απέξω κι ανακατωτά- που λένε.
Κάτι ανάλογο θα ζούσα, με τις ίδιες συνθήκες ειδικής άδειας, το 2003, και στην πρόβα των U2 για το τραγούδι «The hands that build America» από την ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε «Οι συμμορίες της Νέας Υόρκης» όπου ο ΜΠΟΝΟ ,να έχει φτάσει 2 η ώρα το πρωί, και να μην είναι ευχαριστημένος επειδή κάποιο από τα όργανα το άκουσε να κελαηδεί λίγο παραπάνω κι απαιτούσε επανάληψη. Η αποθέωση, όμως, στην πρόβα του 2003 λεγόταν ΚΑΘΡΙΝ ΖΕΤΑ ΤΖΟΟΥΝΣ και τη βάζω με κεφαλαία διότι ήταν ετοιμόγεννη, έξω την περίμεναν ασθενοφόρα μη τυχόν και την πιάσουν ξαφνικά οι πόνοι της γέννας (τα ασθενοφόρα την περίμεναν και τη βραδιά της απονομής) κι εκείνη να μένει εκεί και να ζητά επανάληψη της πρόβας του τραγουδιού από το «Σικάγο» που θα το έλεγε liveστη βραδιά των Οσκαρ. Να είναι οι πρόβες στην εντέλεια κι εκείνη να μη θέλει να φύγει, να θέλει να το επαναλάβει ώστε να είναι απολύτως σίγουρη κι η κοιλιά να είναι… τούμπανο.
Στην πρόβα, όμως, του 1997 με τη Μαντόνα, είχα ζήσει και το ανάποδο. Με την ΜΠΑΡΜΠΡΑ ΣΤΡΕIΖΑΝΤ. Η οποία λειτούργησε εντελώς διαφορετικά από τη Μαντόνα την «πίκα» της. Ηταν πολύ θυμωμένη, που την ταινία της «Ο καθρέφτης έχει δύο πρόσωπα» δεν την είχαν προτείνει σε μεγάλες κατηγορίες και βασικά στη σκηνοθεσία που ήταν και το μεράκι της και σε αυτό τον τομέα η Ακαδημία δεν την αναγνώρισε ποτέ, παρά την είχαν βάλει υποψήφια στην κατηγορία του τραγουδιού. Κι ενώ αρχικά είχε δεχτεί να το τραγουδήσει στην απονομή, ξαφνικά κάτι συνέβη, δεν ξέρουμε τι , κι έστειλε τελεσίγραφο ότι δεν πρόκειται να εμφανιστεί. Και πέφτει ένας πανικός τον οποίο αδυνατώ με λόγια να περιγράψω. Δύο μέρες αυτά πριν από την τελετή, ουσιαστικά τους απέμενε μόνο μία μέρα. Βάζουν λυτούς και δεμένους να την μεταπείσουν, η Στρέιζαντ είναι ανένδοτη και δηλώνει στο τέλος ότι δεν πρόκειται να παραστεί ούτε στην απονομή. Και τότε ΖΩ το εξής: Πάνε και πιάνουν τη ΣΕΛΙΝ ΝΤΙΟΝ που ήταν κι αυτή εκεί μέσα βιδωμένη όπως η Μαντόνα για τις πρόβες του τραγουδιού που ήταν υποψήφιο από την ταινία «Υπόθεση πολύ προσωπική» με Ρόμπερτ Ρέντφορντ και Μισέλ Φάιφερ και το τραγουδούσε η Ντιόν στους τίτλους… Πάνε λοιπόν καταπάνω της και της ζητούν «SOS ΒΟΗΘΕΙΑ», να ερμηνεύσει αυτή το τραγούδι της Στρέιζαντ μια κι η ενδιαφερόμενη δεν θα παρευρίσκετο. Κι η Σελίν Ντιόν, με όλο τον νταλγκά και την αγωνία του δικού της τραγουδιού αποφασίζει και δέχεται να μάθει, να προβάρει και να ερμηνεύσει, σε 24 μόνο ώρες και το τραγούδι της Στρέιζαντ.
ΥΓ. Το πρωινό της μέρας απονομής, η Μπάρμπρα Στρέιζαντ στέλνει μήνυμα στην Ακαδημία ότι τελικώς θα παραστεί στην απονομή αλλά μόνο ως υποψήφια! Καθισμένη στη θέση που της είχαν ορίσει, μαζί με τους άλλους υποψήφιους. Τίποτε περισσότερο. Οι φήμες , που καλλιεργήθηκαν κι από το περιβάλλον της Μαντόνα, ήταν πως δεν άντεχε στη σκέψη να βγει στη σκηνή και να τραγουδήσει τραγούδι που θα χάσει-ήταν βέβαιο- από το τραγούδι που θα έλεγε η Μαντόνα. Η πραγματικότητα όμως ήταν άλλη: Δεν ήθελε να κάνει «δώρο» στα Οσκαρ τη live εκτέλεση του τραγουδιού, in person που λένε, ενώ εκείνα τη σνόμπαραν ως ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ.
