Το 2016 η ΚΟΛΟΜΒΙΑ πήρε τη μία και μοναδική ως τώρα υποψηφιότητα της για ΟΣΚΑΡ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗΣ ταινίας με ένα παράξενο, μαυρόασπρο, εθνολογικό-πολιτισμικό φιλμ, που λεγόταν «ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ» με το οποίο μας είχε επισημάνει τον σκηνοθέτη ΣΙΡΟ ΓΚΙΕΡΑ.
ΜΕΓΑΛΗ νίκη του ΓΙΩΡΓΟΥ και της «ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΗΣ» αλλά και της Ελλάδας ρε……., μια και δεν ξέχασε να την αναφέρει κι ο ίδιος ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΥΡΟΨΑΡΙΔΗΣ κατά την παραλαβή του βραβείου του.
Φέτος, η επιλογή στην κατηγορία αυτή θα γίνει μετά πόνου ψυχής των κοντά 9.000 μελών του συνόλου της Κινηματογραφίας. Μιλάμε για πολύ υψηλό επίπεδο αλλά και για προτάσεις στην όψη, στο φως, στους φωτισμούς, στην κάμερα, στους φακούς. Και δεν είναι μόνο αυτό αλλά μιλάμε και για την απόλυτη GLOBAL- οποίηση όπου οι 4 από τις 5 είναι ΞΕΝΕΣ!! Αν κι η μία από τις ΞΕΝΕΣ έχει Αμερικανό διευθυντή φωτογραφίας. Δεν είναι «φυλετικό» το θέμα, είναι όμως κινηματογραφικό , δείχνει την ανοιχτομυαλιά των διευθυντών Φωτογραφίας της Ακαδημίας με τις προτάσεις που έχουν κάνει κι είναι κι ένα SOS προς την αμερικανική παραγωγή. Στο ότι παρατηρείται στα αμερικάνικα φιλμ μια «τηλεορασίτιδα» κι οι φωτογραφίες είναι μεν καλές επαγγελματικές αλλά …that’s all.. Βέβαια, SOS είναι και προς τις άλλες Ακαδημίες , που δεν θα έβαζαν φερειπειν τέσσερις αμερικάνικες και μόνο μία εγχώρια . Σε αυτή την ανοιχτοσύνη τους Αμερικάνους δεν τους φτάνει κανένας, προπαντός την Ακαδημία τους.
ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΜΕΝΟΣ δηλώνω με τη δουλειά που έχει κάνει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΝΘΙΜΟΣ και με το πώς είτε έχει αξιοποιήσει τους συνεργάτες είτε έχει ακουμπήσει σε αυτούς. Μιλάμε για σινεμά άλλου επιπέδου και καλό είναι να αφήσουν οι Ελληνάρες τις ζήλειες και να τις μετατρέψουν σε ..καμάρι. Βέβαια, υπάρχουν κι οι αναγνώστες του IMDB, που θα κάνουν τα copy-paste και θα αρχίσουν να ουρλιάζουν. Καθότι η ιστοσελίδα των ερασιτεχνών που νομίζουν ότι διαβάζοντας αυτό, γίνονται «κριτικοί», την καταχεριάζει την ταινία. Τι να κάνουν; Κι αυτοί ερασιτέχνες είναι….
Αν μια κατηγορία έζησα από κοντά το περισσότερο, στα 21 χρόνια στην ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ήταν της ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ. Κι έχω ζήσει και τις διαδικασίες της. Καθότι , με την ιδιότητα του permanent guest και του member at large με προσκαλούσαν στις προβολές, που γίνονταν μέσα στα κτίρια της Ακαδημίας, καταρχάς στην αίθουσα Samuel Goldwyn αλλά και σε άλλες αίθουσες κατόπιν που είχαν περιέλθει στην κυριότητα της Ακαδημίας, κι έβλεπα επί 21 χρόνια ταινίες μαζί τους κι ΕΖΗΣΑ το πλήρες. Ξεχάστε ό,τι βλακεία έχετε διαβάσει κι ακούσει. Είναι του άσχετου μυαλού κατασκευάσματα κι αναπαραγωγές επίσης αδαών.
Το κοστούμι είναι η κοινωνική φόρμα που φοράμε- έλεγε η ΝΤΕΝΗ ΒΑΧΛΙΩΤΗ (δύο φορές υποψήφια για ΟΣΚΑΡ) και στις ταινίες συμβάλει στην όψη, πολλές φορές και χωρίς να φαίνεται. Διότι δεν υπάρχει μόνο το «μοντάζ που δεν φαίνεται», υπάρχει και το κοστούμι που δεν φαίνεται και που όμως έχει λειτουργήσει στο να δίνει όψη στην ταινία, χωρίς «να βγάζει μάτι»- που λέμε. Στο κοστούμι έχουν στηριχτεί και σκηνοθεσίες- ο ΛΟΥΚΙΝΟ ΒΙΣΚΟΝΤΙ για παράδειγμα, αν μελετήσει κανείς τις ταινίες του θα δεί να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην όψη, να είναι αυτό που υπαγορεύει τη σκηνοθεσία σε όλες εκείνες τις μεγάλων διαστάσεων ταινίες του εξού και δεν αποχωριζόταν τον ενδυματολόγο του, τον ΠΙΕΡΟ ΤΟΖΙ. Κι ο ΦΕΛΙΝΙ δεν στήριξε σε μεγάλο βαθμό στο κοστούμι την όψη της «ΝΤΟΛΤΣΕ ΒΙΤΑ» ή του «ΟΚΤΩΜΙΣΗ» ή του «ΚΑΖΑΝΟΒΑ» και της «ΤΖΟΥΛΙΕΤΑ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ» κλπ; Για να μην πω για την πολυχρωμία των μιούζικαλ, ποιος αναλαμβάνει σε μεγάλο βαθμό την…. επικίνδυνη αποστολή.
Για τον υπογράφοντα, αυτή είναι η ΕΙΔΗΣΗ από τα χτεσινά ΒΡΑΒΕΙΑ του ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΗΘΟΠΟΙΩΝ τα τόσο καθοριστικά όπως θεωρούνται για τα ΟΣΚΑΡ. Κι όμως αυτή η επιλογή, μας μπέρδεψε κάπως.
Τώρα πλέον έχει προστεθεί στην ονομασία της κατηγορίας κι η λέξη «ΚΟΜΜΩΣΕΙΣ» («MAKE UP AND HAIR STYLING» είναι στις μέρες μας η πλήρης ονομασία) ενώ κάποτε, από το 1982 που καθυστερημένα καθιερώθηκε, η κατηγορία μιλούσε μόνο για ΜΑΚΙΓΙΑΖ. Όμως το Σωματείο Κομμωτών , που είναι ανεξάρτητο από των Μακιγιέρ, μολονότι συνδέονται στενά κι άμεσα, επέβαλε τελικώς και τη δική του ονομασία παρόλο ότι στην κατηγορία «μακιγιάζ» περιλαμβάνονταν κι οι κομμώσεις. Στην Ιταλία μάλιστα, στην εκεί Ακαδημία, στα «DAVID DI DONATELLO», μιλούν για δύο ξεχωριστές κατηγορίες, για δύο εντελώς ξεχωριστά βραβεία.
Η ταινία είναι ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ και «φτωχή», η μάλλον καταλήγει απογοητευτική επειδή ακριβώς είναι «φτωχή». Πρώτον και κύριον , ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ, δεύτερον ως σκηνοθετική και γενικότερη διαχείριση ιστορικής παραγωγής.
Αυτό που πρέπει καταρχάς να θυμόμαστε είναι πως το ΗΧΗΤΙΚΟ ΜΟΝΤΑΖ κατάγεται από τα ΗΧΗΤΙΚΑ ΕΦΦΕ. Ετσι λεγόταν αρχικά η κατηγορία- BEST SOUND EFFECTS, αργότερα προστέθηκε δίπλα ακριβώς και το EDITING κι έγινε SOUND EFFECTS EDITING και στη συνέχεια, ως τις μέρες που ζούμε, έδιωξαν τη λέξη «εφφέ» και κράτησαν το ΗΧΗΤΙΚΟ ΜΟΝΤΑΖ.