ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ και ΜΟΝΤΑΖ ΙΣΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ. Η όψη κι η ραχοκοκαλιά. Τα έχουμε πει πολλές φορές από εδώ τα γενικά περί Φωτογραφίας και της σημαντικότητας της ώστε να μπορεί να υπάρχει κινηματογράφος.
Και το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΟΠΤΙΚΩΝ ΕΦΦΕ βράβευσε «Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΤΩΝ ΠΙΘΗΚΩΝ-Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ»
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ είναι αυτό που βλέπουμε ως ΤΑΙΝΙΑ. Κι όπως κάθε ταινία έχει την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ της, έτσι κι η ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ έχει την προσωπικότητα της. Το πώς επιλέγει ο κάθε σκηνοθέτης να παρουσιάσει ως ταινία το σενάριο που έχει στα χέρια του, το από πού ξεκινά για να κάνει μια ταινία είτε την οραματίστηκε ο ίδιος είτε του την ανέθεσαν. Αυτό που μετράει είναι το ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Το ότι πολλές φορές, κι αυτό συμβαίνει ΚΑΤΑ ΚΟΡΟΝ σε ΟΛΕΣ τις ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (άσχετο αν όλοι «ασχολούνται» μόνο με τα Οσκαρ και τα λοιδορούν για τα ίδια πράγματα που συμβαίνουν και στα γαλλικά «ΣΕΖΑΡ ή στα ιταλικά «DAVIDDIDONATELLO κλπ, κλπ, αλλά απλώς ΔΕΝ τα παρακολουθούν εκείνα κι ας κόπτονται ως «ευρολάτρεις» κι έτσι κυριαρχεί η άγνοια) η σκηνοθεσία δεν συμπίπτει με την καλύτερη ταινία, έχει να κάνει με το γεγονός της επισήμανσης μιάς σκηνοθετικής προσέγγισης που άξιζε να επιβραβευτεί ενώ ως καλύτερη ταινία μπορεί να επιλέχτηκε άλλη για ποικίλους ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥΣ λόγους- είτε για το περιεχόμενο της είτε για το σύνολο της παραγωγής της είτε γιατί το σενάριο της την ανέβαζε στα ύψη.
Αν οι «Τρεις πινακίδες έξω από το Εμπινγκ στο Μισούρι» είναι ταινία ΣΕΝΑΡΙΟΥ και κατεπέκταση κι ερμηνειών, οι οποίες «εκπορεύονται» από το σενάριο μια κι από εκεί εκπορεύονται κι οι ρόλοι, η «ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ» είναι αυτό που λέμε ΤΑΙΝΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ. Κι οι επίσης καλές ερμηνείες διαφοροποιούνται από τις άλλες, των «πινακίδων», και γίνονται ερμηνείες συντονισμού με σκηνοθετική γραμμή.
Το επαναλαμβάνω κάθε χρόνο και θα το πω και φέτος: Αν στη ΜΟΥΣΙΚΗ μπερδεύονται μία φορά οι διάφοροι «ενασχολούμενοι» με τα Οσκαρ, στο ΤΡΑΓΟΥΔΙ είναι που φαίνεται όλο τους το πρόβλημα. Το ότι δεν έχουν αντιληφθεί ότι τα κριτήρια στο ΤΡΑΓΟΥΔΙ είναι ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ κι όχι δισκογραφικά…
…’Η..ΕΚ ΔΙΑΣΚΕΥΗΣ. Μια κι απένειμε και το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΩΝ τα βραβεία του, ας συντονιστούμε από εδώ μαζί τους κι ας ασχοληθούμε σήμερα με το ΕΚ ΔΙΑΣΚΕΥΗΣ που είναι το πιο πλήρες ως όρος , μια και μιλά για σενάριο που προέρχεται από ΑΛΛΗ ΠΗΓΗ κι όχι από κάτι original. Με το original σενάριο θα ασχοληθούμε αργότερα.
Με άλλα λόγια «ΕΔΕΙΞΑΝ» ΑΛΛΑ….ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΑ
Σενάριο… Σενάριο … Σενάριο… Αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά τις φετινές ταινίες που προκρίθηκαν από τους ΜΑΚΙΓΙΕΡ-ΚΟΜΜΩΤΕΣ (διότι στην πλήρη ονομασία το βραβείο περιλαμβάνει και τις κομμώσεις-στην Ιταλία, όπως έχω τονίσει επανειλημμένως η εκεί Εθνική Ακαδημία την κόμμωση την έχει ως ανεξάρτητη, ξεχωριστή κατηγορία) μέλη της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ θα δει ότι προτεραιότητα πήραν τα έργα σεναρίου κι όχι τα blockbustersτων εφφέ και της τεχνολογίας. Χωρίς αυτό να υποτιμά κανένα είδος και προπάντων την εργασία των καλλιτεχνών του κλάδου αυτού, εν τούτοις τα μακιγιάζ επί των ανθρώπων κι όχι επί των ψηφιακών ήταν που πήραν την πρόκριση.
Σκέφτηκα πολλές φράσεις με τις οποίες ήθελα να χαρακτηρίσω την ταινία στον τίτλο του κειμένου που θα έγραφα. Κατέληξα σε αυτόν. Διότι το καλλιγράφημα μπορεί να ηχεί ως κάτι συγγενικό με την καλλιγραφία, την οποία το φιλμ τη διαθέτει, παραπέμπει όμως και σε ποίηση. Κι έτσι η καλαίσθητη αισθητική, ο λεπτός χειρισμός θέματος, τα ψυχανεμίσματα των ανθρώπων και προπάντων το ξύπνημα του έρωτα έτσι όπως δίνεται, σε αυτούς τους απαλούς τόνους, προέκρινε την επικράτηση του «τρυφερού καλλιγραφήματος»
Εννοείται πως όσα είπαμε για τον Β’ ΑΝΔΡΙΚΟ ΡΟΛΟ, στην ΑΝΑΛΥΣΗ Νο 4, ισχύουν και για τον Β΄ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ. Καταρχάς ξεκινώ και πάλι από τη χρήση του όρου supporting, που σημαίνει «στηρικτικός» κι όχι β’ ρόλος, δεύτερος ρόλος, που είναι ΚΑΙ υποτιμητικός (για ρόλο κι ηθοποιό) αλλά και άκομψος. Supporting είναι στον ΣΑΙΞΠΗΡ μεγάλοι γυναικείοι ρόλοι όπως η Δυσδαιμόνα στον «Οθέλλο» κι η Οφηλία στον «Αμλετ» διότι στηρίζουν τον κεντρικό ήρωα και δεν είναι συμπρωταγωνίστριες αφού το έργο δεν είναι η ιστορία της σχέσης τους.