Μάχη θα γίνει κι ήδη ξεκίνησε. Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ τάχθηκε υπέρ του ‘ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΜΙΑΣ ΠΤΩΣΗΣ» και κατά του «ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ» που το απέκλεισε από όλες τις υποψηφιότητες  των μεγάλων κατηγοριών ενώ η αρμόδια επιτροπή στη Γαλλία είχε επιλέξει το δευτερο να εκπροσωπήσει τη χωρα στα Oscar

To έργο του ΤΕΝΕΣΗ ΓΟΥΙΛΙΑΜΣ, από τα πιο ποιητικά του και τα πιο ανατριχιαστικά του, τουλάχιστον για τον καιρό που γράφτηκε και πρωτοανεβάστηκε. Εκεί στο 1958, το 1959 ήρθε στην Ελλάδα, το έφερε ο ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ.

Ο χαρακτηρισμός «Γουέστερν» κι ο  προσδιορισμός «Δανέζικο» να διαβαστούν σοβαρά, δεν είναι καθόλου ειρωνική η χρήση τους, έχει να κάνει με αυτό για το οποίο έχω μιλήσει πάρα πολλές φορές και θα το επαναλαμβάνω: Εχει να κάνει με το επίπεδο κινηματογραφικών σπουδών στη Δανία.

Εξού και δεν δόθηκε δημοσιότητα τέτοιου τύπου , ότι το φιλμ αυτό  είναι Ελληνα σκηνοθέτη, εκείνου που είχε κάνει τα «ΜΗΛΑ» . Κι ότι σε επόμενο βήμα είχε ανοίξει στην κυριολεξία ΔΙΕΘΝΗ φτερά, κι είχε κάνει ταινία με πρωταγωνιστές δυό δυνατά ονόματα του σύγχρονου σινεμά  της ανεξάρτητης παραγωγής, δύο ονόματα που στην προηγούμενη διετία είχαν προταθεί για ΟΣΚΑΡ: Ο ΡΙΖ ΑΧΜΕΝΤ, υποψήφιος Α’ ρόλου στο «Ηχος από μέταλλο» και η ΤΖΕΣΙ ΜΠΕΚΛΕΙ, υποψήφια β ρολου στο «Η χαμένη κορη»

Στην ΚΩΜΩΔΙΑ, για να μπορέσει να λειτουργήσει επί Σκηνής, το παν είναι ο ΡΥΘΜΟΣ. Πρέπει να είναι όλα κουρδισμένα στην εντέλεια, να μην υπάρχει διαρροή από πουθενά, έτσι και κάτι ξεφύγει κινδυνεύει να γίνει  σαν πατημένη ντομάτα. Δεν θέλει πολλά. Ενας ηθοποιός να ξεγλιστρήσει, αρκεί.

Εναρκτήριο

Ώστε να ανταποκρίνεται σε έννοιες τύπου «ρομαντική ταινία» και να συγκρίνεται με τιτάνιες του είδους

Είμαι οπαδός της θεωρίας ότι στους δύσκολους καιρούς το κοινό έχει μεγαλύτερη ανάγκη το δράμα  παρά την κωμωδία.. Διότι το δράμα είναι που εκτονώνει και καθαρίζει, η κωμωδία σε κάνει  απλώς να ξεχνιέσαι  ..Οσο τη βλέπεις..

Αν κι έχει προηγηθεί μια βαλκανική ταινία με παρόμοιο θέμα, πουθενά στα διαπιστευτήρια και κυρίως στις συνεντεύξεις τους οι δημιουργοί δεν την αναφέρουν. Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν τεράστιες διαφορές ,κι όταν μάλιστα τόσο ο σκηνοθέτης ΙΚΕΡ ΚΑΤΑΚ όσο κι ο  συν-σεναριογράφος ΓΙΟΧΑΝΕΣ ΝΤΟΥΝΚΕΡ  σε συνεντεύξεις τους μιλούν για προσωπικές τους σχολικές εμπειρίες ως πηγή έμπνευσης, εμάς  μας περισσεύει.

Θα άρχιζα από τον ΜΑΡΤΙΝ ΣΚΟΡΖΕΖΕ και θα έλεγα τη φράση «ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ»

Τι σημαίνει «Είναι εδώ» για τον Σκορσέζε; Ότι ως ένας εκ των τελευταίων Μοικανών του μεγάλου σινεμά έρχεται ακούραστα να καταθέσει εκ νέου. Τι; Το σινεμά που κείνοι  ήξεραν…. Και μάγευαν