Ξεκινώ -κι επίτηδες το βάζω ως πρόλογο και δη μακροσκελή- από το ΜΟΝΟ αρνητικό στοιχείο που βρήκα στην ταινία και που είναι ο ελληνικός τίτλος της. Τι πάει να πει ρε παιδιά «Το μεγάλο σορτάρισμα»; Τι είναι το «ΣΟΡΤΑΡΙΣΜΑ» και μας το μοστράρετε και σε τίτλο; Επειδή φοβόσαστε να πάρετε την ευθύνη ενός ελληνικού τίτλου; Στην ΙΤΑΛΙΑ που κυκλοφορεί η ταινία παράλληλα με την Ελλάδα, το ονόμασαν «ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ» (La grande scommessa» ).Διότι καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι με τον δικό τους τίτλο θα ελκύσουν τον κόσμο στις αίθουσες κι όταν μπει μέσα θα πληροφορηθεί από το φιλμ τα περί «σορταρίσματος». Οχι όμως να μην καταλαβαίνει και τι λέει ο τίτλος επειδή πρέπει να είμαστε υποταγμένοι στην παγκοσμιοποίηση. Μια και περί αυτού πρόκειται.
Τώρα που ξεκίνησαν τα Σωματεία θα μπορέσετε να καταλάβετε τι θα «παίξει» στα Οσκαρ.
Ισχυρίζονται- και το έχω γράψει κι εγώ πολλές φορές- ότι τα ευτυχισμένα έργα είναι σαν τους ευτυχισμένους ανθρώπους: Δεν έχουν «Ιστορία». Δεν έχουν δηλαδή πολλά να πεις. Μιλούν από μόνα τους . Ένα τέτοιο είναι ο «ΘΑΥΜΑΣΙΟΣ ΒΟΚΑΚΙΟΣ» των αδελφών ΠΑΟΛΟ και ΒΙΤΤΟΡΙΟ ΤΑΒΙΑΝΙ. Αραγε θα πω λίγα ή θα με διαψεύσει;
Και τι παιδικό! Απευθείας για τα πιτσιρίκια κι όχι διά των γονέων, κηδεμόνων και συνοδών. Αν και κάποια μηνύματα που μου έρχονται από τον «Μικρό πρίγκιπα» θέλουν και τα παιδιά να ανταποκρίνονται κι όχι μόνο οι γονείς τους. Για να το λένε….
Σε προσωπική νίκη της πρωταγωνίστριας ΣΑΟΡΣΙ ΡΟΝΑΝ καταλήγει αυτή η ταινία, στην οποία, ωστόσο, ανακαλύπτουμε κι άλλα ενδιαφέροντα πράγματα τα οποία με τη σειρά τους καταλήγουν στο ότι η ταινία έχει φτιάξει ένα δικό της ,μικρό σύμπαν και γίνεται σημείο αναφοράς και μέρος του φετινού κινηματογραφικού σύμπαντος του καθενός μας.
Αυτό κι αν είναι ξεχασμένο, αυτό κι αν αγνοείται και μάλιστα μου κάνει εντύπωση που ενώ έχει τέτοιο θέμα που είναι αρκούντως ελκυστικό- την απονομή των ΟΣΚΑΡ- δεν το έχουν κυκλοφορήσει ούτε σε dvdούτε σε βίντεο, κι είχα φάει την Αμερική να το ψάχνω.
Εκ πρώτης όψεως και θεωρητικά μιλώντας, δεν υπάρχει καλύτερη επιλογή στις μέρες των αργιών αν θέλει κάποιος να συνοδέψει παιδί σε κινηματογράφο, να το πάει να δει τον «ΜΙΚΡΟ ΠΡΙΓΚΗΠΑ» που έγινε ταινία ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ.
Δεν ήθελα να αλλάξω το πρόγραμμα του PANTIMO.GR και να ψάξω για άλλη ταινία που θα μπορούσε να έχει θετικότερη ή ευνοϊκότερη κριτική, διότι θα ήταν σαν να έμπαινα στο νέο έτος με…. εκπτώσεις. Ξεκινώ λοιπόν με αυτήν που εστάλη από την ΤΑΙΒΑΝ για το ξενόγλωσσο ΟΣΚΑΡ κι έμεινε εκτός “short list». Και πως αλλιώς θα γινόταν;
Κλείνουμε σήμερα το έτος 2015 με Β’ ΠΡΟΒΟΛΗ μια κι από αύριο δεν ετοιμαζόμαστε μόνο για νέα χρονιά αλλά και για νέα κινηματογραφική εβδομάδα. Κλείνουμε, λοιπόν, με τον «ΠAN» του ΤΖΟ ΡΑΙΤ που είναι και δεν είναι ο «ΠΗΤΕΡ ΠΑΝ» του ΤΖΕΗΜΣ ΜΠΑΡΡΥ.
Το όποιο πρόβλημα με την ταινία, το συνειδητοποίησα πλήρως όταν κάθισα να γράψω: Από πού να το πιάσω, σε τι να «κεντράρω», να ξεκινήσω από τα θετικά, να αρχίσω από τα αρνητικά, και πόσο σημαντικά ήταν τα θετικά ώστε να ανατρέψω στο τέλος με κάτι ή πόσο πιο εμφανή ήταν τα αρνητικά ώστε να δώσω βάρος σε αυτά και να καταδικάσω την ταινία. Κανένα από τα παραπάνω δεν με κάλυπτε και τότε αντελήφθην επακριβώς τι συνέβαινε.