Το «ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ», όμως του θεατρικού συγγραφέα ΑΛΕΞΗ ΠΑΡΝΗ έχει αντι-αποικιοκρατικό κι αντιβρετανικό πρόσημο και φυσικά αριστερή προέλευση.
Ας ληφθεί υπόψη ότι πρεμιέρα έκανε , στη ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΕΜΙΈΡΑ. Εκει ανεβάστηκε πρώτη φορά. Στο θέατρο «Μάλι» της Μόσχας, το 1961. Και προκάλεσε αίσθηση. Συμπλήρωσε 5.000 (πέντε χιλιάδες!!!!!!) παραστάσεις
Είναι η ιστορία ουσιαστικά μιας Ελληνίδας μάνας της Κύπρου, που ο γιός της , αγωνιστής, συμμετέχει σε σαμποτάζ, τον συλλαμβάνουν οι Εγγλέζοι, τον ετοιμάζουν για απαγχονισμό και τότε εκείνη, μαζί με συναγωνιστές του γιού της, αποφασίζουν να απάγουν ένα Εγγλέζο. Ο οποίος έχει κι αυτός μια μάνα. Το σημείο αιχμής και σωστής συγγραφικής δομής, είναι η συνεύρεση, η αντιπαράθεση, η σύγκρουση κι η αναγκαστική συμμαχία μεταξύ των δύο μανάδων, όπου μέσα εκεί προβάλλονται χαρακτήρες αλλά και με εθνικά χαρακτηριστικά.
Μετά το θρίαμβο στη ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ, το εργο έρχεται στην Ελλάδα , συντομότατα, σαιζόν 1962-63, και κάνει πρεμιέρα στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, στο ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΚΘΒΕ). Σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού Με μετακλητή την ΚΥΒΕΛΗ να παίξει το ρόλο της μάνας. Και φυσικά κάνει θρίαμβο. Δίπλα της η ΘΑΛΕΙΑ ΚΑΛΛΙΓΑ στο ρόλο της Εγγλέζας.
Και τον επόμενο χειμώνα, ΔΥΟ θέατρα στην Αθήνα το κλείνουν για λογαριασμό τους. Μόνο που το ένα ήταν στον Πειραιά, που τυπικά επειδή είναι ξεχωριστός Δημος δεν υπήρχε παράβαση και μπορο΄σε να ανεβει από δυο θέατρα ταυτοχρόνως. Στην Αθήνα το έφερε η ΒΙΛΜΑ ΚΥΡΟΥ στο θέατρο «Γιώργου Παππα» στη Σίνα, διπλα στο Οφθαλμιατρείο. Εκεί συνέβη το παράδοξο. Η φιλάρεσκη Βίλμα Κύρου, πήρε τα δικαιώματα, το ανέβασε αλλά κράτησε για τον εαυτό της το ρόλο της ..κόρης, αυτόν που παίζει στο φιλμ η Ανν Λομπεργκ. Για μανάδες προσέλαβε την ΕΛΛΗ ΞΑΝΘΑΚΗ στο ρόλο της Ελληνίδας, μαυροφρορεμένη καρατερίστα, και την ΜΙΡΑΝΤΑ, αριστοκρατική Εγγλέζα.
Στον Πειραιά, στο Δημοτικό Θέατρο, που εκεί έγινε μεγαλύτερη επιτυχία, το ανέβασαν ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ με την ΜΑΡΙΑ ΑΛΚΑΙΟΥ για το ρόλο της Ελληνίδας μάνας και για Εγγλέζα πήραν την ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΚΑΠΕΛΑΡΗ που προερχόταν από το «Θέατρο Τέχνης» . Και διακρίθηκαν νεαρά άτομα στη διανομή, ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΟΥΡΝΑΣ, ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΥΛΩΝΑΣ, ΛΗΔΑ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ.
Φαίνεται, όμως, ότι ήταν ανοιχτός λογαριασμός της ΚΑΤΙΝΑΣ ΠΑΞΙΝΟΥ να παίξιε το έργο. Είχαν φυγει πιά με το Μινωτή από Εθνικό, αρνούμενοι τη Δικτατορία κι είχαν βγει στην ιδιωτική περιπέτεια. Τοτε ηρθε η πρόταση για κινηματογραφική μεταφορά κι ο Θεός των Ελλήνων θέλησε, το ‘ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΤΗΣ» να μείνει στην Ιστορία ως το μοναδικό Ελληνόφωνο φιλμ της διεθνώς δοξασμενης Κατίνας μας , αυτού του θηρίου που λεγόταν Παξινού, που της είχαν δωσει Οσκαρ, που είχε παιξει σε ταινίες του Βισκόντι και του Ορσον Ουέλς, που είχε παίξει δίπλα σε διασημότητες του Χόλυγουντ και τους έκλεβε την παρασταση, όπως τον Γκάρυ Κούπερ και την Ινγκριντ Μπέργκμαν αλλά και με άλλους από Ταύρον Πάουερ μέχρι Αλαίν Ντελόν στην Ευρώπη.
Η ελληνική λαλιά της ήταν που δεν είχε ακουστεί ποτέ και το «ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ» η σκηνοθεσία του οποίου ανατέθηκε στον ΓΙΩΡΓΟ ΣΚΑΛΕΝΑΚΗ , ήρθε για να την υπογράψει. Παρεμπιπτόνως, ο Σκαλενάκης κρατεί στην ταινία κι ένα ρόλο, ως ηθοποοιός, αυτόν του κακού Εγγλέζου
Το έργο του Παρνη ως φιλμ, έχει καλα ντεκουπαρισμένο σενάριο, έχει ξεφύγει από τη θεατρική στατικότητα, αναρωτιέσαι πως μπορούσε αυτό το έργο να εχει γίνει στο θέατρο, κι αυτό είναι μία κινηματογραφική νίκη της διασκευής. Κάποιες σκηνές της δράσης και των σαμποτάζ είναι λίγο ελλιπείς, τους λείπει η καλύτερη οργάνωση της παραγωγής με ένα γερό δευτερο συνεργείο που να αναλάβει να σκηνοθετήσει αυτά τα κομμάτια…
Από την άλλη, υπάρχει μια φρεσκάδα στη διανομή που σε μεγαλο βαθμό οφείλεται στην Παξινού, η οποία προφανως κι έκανε εισηγήσεις διότι την επόμενη σαιζόν , άτομα από τη διανομή έπαιζαν στο θίασο της. Στο «Ματωμένο γαμο» Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΣΤΑΝΑΣ που κάνει τον γιό τον Εγγλέζο ήταν «υιοθετημένος» από το ζευγος Μινωτή-Παξινού, έπαιξε και σε πολλά μαζί τους, τον είχα δει και στη «Μανα κουράγιο», ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΕΣΑΡΗΣ που κάνει τον Κυριακούλη , τον Ελληνα Κύπριο αγωνιστή , έπαιξε στο «Ματωμένο γαμο» τον Λεονάρντο, η ΝΙΤΑ ΠΑΓΩΝΗ που εδώ κάνει την κοπέλα του καμπαρέ κι εχει σκηνές με τον Αντωνόπουλο στο σαμπουτάζ που γίνεται ήταν η τσιγγανα του λορκικού δραματος κι ήταν εξαιρετική και στη «Μάνα κουράγιο» ενώ η ΖΩΡΖ ΣΑΡΡΗ, που έπαιξε στο «Γάμο» την πεθερά, εκλήθη στο φιλμ για τη μανα την Εγγλέζα κι είναι υπέροχο το δίδυμο της με την Παξινού, πόσο ωραία ενορχηστρώνουν μεταξύ τους τις αντιθέσεις των χαρακτήρων και των καταστάσεων. Ο δε ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ, υπέροχος και κινηματογραφικός , είχε κι αυτός σκηνοθετηθεί τον προηγούμενο χειμώνα από τον Μινωτή στη «Θεοδώρα» του Γεωργίου Ρούσσου για την Καρέζη κι επίσης κάνει ωραίο συντονισμο με την ΚΑΤΙΝΑ. Η ΑΝΝ ΛΟΜΠΕΡΓΚ, εκείνο τον καιρό φιλοξενούμενη στα ημέτερα εδάφη, εχει την αλήθεια του ρολου αλλά χρειαζόταν λίγη δουλίτσα παραπάνω στο…ντουμπλάζ.
Αφησα για το τέλος τη ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΙΝΑ. Τη γυναίκα που με συγκλόνισε και με «τραυμάτισε» καλλιτεχνικά διότι την πρόλαβα σε δυο μεγάλες ερμηνείες της, και δεν μπόρεσα μετά να δω άλλες ηθοποιούς σε αυτούς του ρόλους ή κάθε φορά που εκτιμούσα μια ερμηνεία ερχόταν το φάντασμα της Μεγαλης και με έβαζε σε ένα βασανιστήριο σύγκρισης. Αφηνω το θέατρο κι έρχομαι στο σινεμά, στους ρόλους που έπαιξε και στέκομαι εδώ. Κι επειδή την ξέρω κι από τη Σκηνή και το πως κινείτο ή στεκόταν σε αυτήν ή πως απευθυνόταν στην πλατεία , είναι εντυπωσιακό να βλέπεις το πως παιζει για λογαριασμό του φακού, χωρις να τον κοιτάει αυτάρεσκα, χωρίς να παίζει "μετωπικά" όπως συμβαίνει με άλλους ηθοποιούς τυ θεατρου που έχουν μάθει να κοιτουν την πλατεια και..δαιμονίζουν τους μοντέρ διότι δεν τους αφηνουν να κόψουν μια σκηνή, να τη συμμαζέψουν, να την επεξεεργαστούν, η Κατίνα δεν κανει κάτι τέτοιο, έχει συναίσθηση του μέσου,κι εξουσιάζει πλήρως και το φακό και τα εκφραστικά της μέσα και μπορεί και κρατεί την τραγωδία της ηρωίδας της, σε εκφρασεις που απευθύνονται στο φακό. Πως παίζει τη γυναίκα του λαού,, τη χωριάτισσα, αλλά και χήρα ήρωα και μάνα αγωνιστή,την ψυχη που βγαίνει από μεσα της στις εκάστοτε σκηνές της.
Κλείνοντας , μαζί με την ΚΑΤΙΝΑ θέλω να έχω και τον ΜΙΜΗ ΠΛΕΣΣΑ με το τραγούδι «ΑΝ ΒΟΥΛΗΘΩ» που ερμηνεύει ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΙΟΛΑΡΗΣ, το οποίο γράφτηκε για τη σκηνή της αγχόνης και μαλιστα έλεγαν τότε ότι η κουκούλα που φορά ο ηθοποιός είναι η αληθινή κουκούλα που είχε φορέσει ο Κύπριος ήρωας ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ ΚΑΡΑΟΛΗΣ που απαγχωνίστηκε από τους Εγγλέζους μαζί με τον ΑΝΔΡΕΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ- αν έχετε πετυχει ονομασία δρόμων «Καραολή και Δημητρίου», για αυτούς πρόκειται. Αν υπάρχουν ακόμαο οι ονομασίες διότι όπως το φιλμ το «απέκρυψαν» για πενήντα και κάτι χρονια , έτσι και για καποια άλλα πράγματα, επέτρεψαν στη λήθη να εξυπηρετήσει σκοτεινά συμφέροντα.