Η πρώτη ματιά ως προς τις 8 (και φέτος) ταινίες της κατηγορίας ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΦΙΛΜ δείχνει πως επί του συνόλου (διότι σε τούτη την κατηγορία ψηφίζουν για τις υποψηφιότητες όλοι οι κλάδοι) είχαμε μια ισορροπία μεταξύ blockbuster, τα οποία φέτος παρουσίασαν μια άνοδο, αλλά και μικρότερων ταινιών.
Στη ΣΚΗΝΟΘΕΣΊΑ, όμως, όπου υπάρχει 5άδα κι όχι 8άδα, εδώ το blockbuster εκπροσωπείται ΜΟΝΟ από το «MADMAX» αφού η ΑΚΑΔΗΜΙΑ αναγνωρίζει ΜΟΝΟ στον ΤΖΟΡΤΖ ΜΙΛΕΡ προσωπική υπογραφή στο είδος, το οποίο συνολικά κατεβαίνει με 10 υποψηφιότητες(αν μετράω σωστά…). Υπάρχει κι ένα ενδιάμεσο που είναι η «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ» (The revenant) του ΑΛΕΧΑΝΤΡΟ ΓΚΟΝΖΑΛΕΣ ΙΝΙΑΡΙΤΟΥ, που μέτρησα και τις ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ υποψηφιότητες, συνολικώς 12. Όταν λέμε «ενδιάμεσο» εννοούμε καλλιτεχνική ταινία με λεφτά και παραγωγή τύπου blockbuster.Βέβιαια, στην 12άδα υποψηφιοτήτων δεν περιλαμβάνεται σενάριο κι αυτό ίσως δημιουργήει "προβλήματα" στην ταινία Στα άλλα τρία όμως η Ακαδημία ακολούθησε την οδό «περιεχομένου» κι έτσι τόσο το «SPOTLIGHT» του ΤΟΜ ΜΑΚΚΆΡΘΥ όσο και «ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΟΡΤΑΡΙΣΜΑ» του ΑΝΤΑΜ ΜΑΚΚΕΙ βρέθηκαν να προχωρούν στις μεγάλες κατηγορίες. Τη διαφορά την κάνει η πέμπτη ταινία που ήταν κι η παραλλαγή της Ακαδημίας από το Σωματείο Σκηνοθετών: Αντί για τον Ρίντλεη Σκοτ με τη «Διάσωση» επέλεξε στη θέση του «ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ» του νέου σχετικά σε ηλικία Ιρλανδού σκηνοθέτη ΛΕΝΝΥ ΑΜΠΡΑΜΣΟΝ. Οπότε, η 5άδα μεταβάλλεται σε καλλιτεχνική και δίνει προβάδισμα στον Τζορτζ Μίλερ σε περίπτωση blockbuster.
Για τον Ρίντλεη Σκοτ δεν αμφέβαλα ότι θα έμενε εκτός πεντάδας στα Οσκαρ αλλά για τον Στίβεν Σπίλμπεργκ στενοχωρέθηκα επειδή μου άρεσε η ταινία διότι μου αρέσει το είδος αλλά το κατασκοπικό δεν το βλέπουν οι Σκηνοθέτες ως είδος προς βράβευση. Αναφέρομαι στους δύο συγκεκριμένους επειδή τα έργα τους προτάθηκαν για καλύτερη ταινία αλλά και για ΣΕΝΑΡΙΟ, σε διαφορετική κατηγορία το καθένα, για διασκευή το πρώτο, για original το δεύτερο και τελικά την επιτυχία της «Γέφυρας…» την πιστώνονται οι αδελφοί Κοέν , που προτάθηκαν για το πρωτότυπο σενάριο κι όχι ο Σπίλμπεργκ που δεν προτάθηκε στη σκηνοθεσία. Οι αλήθειες στενοχωρούν αλλά ο σωστός κριτικός στη δική μου αντίληψη πρέπει να είναι σε θέση να κάνει τις αναλύσεις ακόμα κι όταν δεν ευνοούνται οι προτιμήσεις του.
Για την «Carol» φαινόταν ότι δεν θα μπει ούτε στην καλύτερη ταινία ούτε στη σκηνοθεσία, άρα η υπόθεση αφορούσε μόνο στη σεναριακή διασκευή του βιβλίου της ΠΑΤΡΙΤΣΙΑ ΧΑΙΣΜΙΘ και φυσικά στις ΕΡΜΗΝΕΥΤΡΙΕΣ που προτάθηκαν κι οι δύο καθώς και στα επιμέρους αισθητικά στοιχεία , φωτογραφία και κοστούμια, όχι όμως και σκηνικά που το είχα αναφέρει και στην κριτική μου για το φιλμ. Και βεβαίως στη μουσική.
Για τις ερμηνείες θα έχουμε πολύ πράγμα να πούμε όταν θα περάσω στη διάρκεια του μηνός στις αναλύσεις των υποψηφιοτήτων. Τον ΣΥΛΒΕΣΤΕΡ ΣΤΑΛΟΝΕ τον καλωσορίζω και θα ασχοληθώ μαζί του στις αναλύσεις
Θα πω πρόχειρα- πρόχειρα πως είναι μεγάλη επιτυχία του ΤΟΜ ΧΑΡΝΤΥ που εισέδυσε στην κατηγορία του β’ ανδρικού για την «Επιστροφή» και δεν κονιορτοποιήθηκε από τον οδοστρωτήρα ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ ΝΤΙ ΚΑΠΡΙΟ σε αυτή την ταινία. Αντίθετα, αυτό θα μπορούσε να είναι και στοιχείο αφαίρεσης ψήφων από τον σταρ στο εντυπωσιακό starperformance που δίνει. Βέβαια απέναντι του ο Ντι Κάπριο έχει τον ΜΠΡΑΥΑΝ ΚΡΑΝΣΤΟΝ στον «Trumbo», που δίνει performance 100ο/ο αλλά σε ένα έργο που δεν έτυχε άλλης υποστήριξης, ούτε καν στο σενάριο, που σημαίνει ότι παρά το θέμα του οι writers το βρήκαν παρωχημένο, όπως κι οι Ηθοποιοί της Ακαδημίας δεν ψήφισαν τη ροπή της Ελεν Μίρεν προς καρικατουροποίηση της Χέντα Χόπερ (κι ας διέφερε από τον ¨εξευτελισμό» της Φέη Νταναγουέι προς την Τζόαν Κρώφορντ στο «Mommy dearest”- ήταν μια πολύ μετρημένη καρικατουροποίηση)οπότε αυτό δεν ξέρουμε τι σημαίνει: Απόλυτη δύναμη του ερμηνευτή η κοίταγμα και προς τους άλλους; Διότι υπάρχει κι ο άλλος τρομερός ΕΝΤΙ ΡΕΝΤΜΕΙΝ που αποδεικνύεται μεγάλος ηθοποιός ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΝ. Κι ας σημειωθεί πως ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ , όπως ούτε και πέρσι με την «Θεωρία των πάντων», είναι υποψήφιο το μακιγιάζ, άρα πιστώνεται την μεταμόρφωση ως ερμηνεία. Αυτά όμως θα τα πούμε στις αναλύσεις.
Μου επιτρέπετε μια χαιρεκακία; Λέγεται Τζόντι Ντεπ και δεν έβλεπα για ποιο λόγο θα μπορούσε να προταθεί όπως επέμενε το publicity. Ας σημειωθεί πως ούτε το μακιγιάζ προτάθηκε από την ταινία του, το «Black mass».
Στις γυναίκες, αξίζει να ειπωθεί ότι η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ Ακαδημία συμπεριέλαβε στον α’ γυναικείο ρόλο την ΣΑΡΛΟΤ ΡΑΜΠΛΙΝΓΚ για τα «45 ΧΡΟΝΙΑ» την ίδια ώρα που η ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ αντίστοιχη την άφησε απέξω κι ας είναι Αγγλίδα η πρωταγωνίστρια και αγγλική παραγωγή το φιλμ.
Πολλά θα πούμε και στις αναλύσεις για την παρουσία κάποιων γυναικών στο β ρόλου, όπως η ΡΟΥΝΙ ΜΑΡΑ κι η ΑΛΙΣΙΑ ΒΙΚΑΝΤΕΡ που δια «γυμνού» οφθαλμού λογίζονται πρωταγωνίστριες. Θα έρθει όμως η ώρα και θα τα εξηγήσω στις αναλύσεις διότι κι εγώ ο ίδιος, στην περίπτωση της Βικάντερ ειδικώς ήμουν κάπως μπερδεμένος.. Υπάρχει σεναριακή εξήγηση.. Λίγη υπομονή.
Δεν θέλω να μπω σε άλλες κατηγορίες και να κάνω επισημάνσεις διότι θα είναι σαν να ευλογάω γένια, επειδή πράγματα που έγραψα στις κριτικές μου για τις ταινίες, και για επιμέρους στοιχεία τους , και χωρίς να αναφέρομαι στα Οσκαρ, ΙΣΧΥΣΑΝ. Όπως η φωτογραφία στους «ΜΙΣΗΤΟΥΣ ΟΚΤΩ», το τραγούδι του ΤΖΕΗΜΣ ΜΠΟΝΤ, τα κοστούμια της «ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑΣ» που είχα γράψει ειδικό θέμα για την ενδυματολόγο Σάντυ Πάουελ και βέβαια η μουσική για ΜΟΡΙΚΟΝΕ και ΤΖΩΝ ΓΟΥΙΛΙΑΜΣ, το μοντάζ κι η σκηνοθεσία στο «ΜΕΓΑΛΟ ΣΟΡΤΑΡΙΣΜΑ» κα.Μπορεί κάποια ώρα να ξανανεβάσω μερικές από εκείνες τις κριτικές.
Μια επισήμανση για το «SPOTLIGHT» για το οποίο ακόμα δεν έχω γράψει κριτική: Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ με την υποψηφιότητα στη σκηνοθεσία επιβραβεύει την έννοια «ταινία περιεχομένου» αναγνωρίζοντας τη σκηνοθεσία αυτή ως την πιο ενδεδειγμένη για να προβάλει ακριβώς το περιεχόμενο. Και με την υποψηφιότητα στο μοντάζ το κάνει ως ΤΑΙΝΙΑ πολύ επικίνδυνο, ακόμα κι απέναντι στα blockbusters.
Θα κλείσω με την ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ ταινία όπου Η Γερμανία έμεινε τελικά απέξω με το «Labyrinth of lies», το οποίο προφανώς θεωρήθηκε παλιομοδίτικο, όπως είχε μείνει απέξω κι από τις υποψηφιότητες της Ευρωπαικής. Στη θέση της προκρίθηκε φερειπείν η ΙΟΡΔΑΝΙΑ με το «Theeb», που είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο, ένας μικρούλης, μικρούτσικος «Λώρενς» της ερήμου της Ιορδανίας αλλά εκτιμήθηκε η γνησιότητα του. Κι έτσι η Ιορδανία μπήκε στο club των Οσκαρ. Οπωσδήποτε, ο δρόμος για την ΟΥΓΓΑΡΙΑ και τον «ΓΙΟ ΤΟΥ ΣΑΟΥΛ» δείχνει πιο ανοιχτός από ποτέ.
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ κι εννοώ ΜΗΝΑ ΟΣΚΑΡΙΚΟ- δεν έχασα την ημερολογιακή «μπάλα»