Λέω ΚΥΡΙΩΣ του Α’ γυναικείου επειδή άκουσα κάποιες «αναλύσεις» περί του αποκλεισμού της Είμυ Ανταμς που αποδόθηκαν στο ότι είχε δύο ταινίες φέτος κι ότι άλλος την ψήφιζε για τη μία ταινία κι άλλος για την άλλη κι έτσι δεν έφτασαν οι ψήφοι για να μπει στην πεντάδα. Προφανώς οι «αναλυτές» αγνοούσαν το καταστατικό. Κι έδιναν στον κόσμο λάθος πληροφορίες.
Λοιπόν, σύμφωνα με το καταστατικό στις κατηγορίες της ερμηνείας ψηφίζονται ΠΡΟΣΩΠΑ. Αυτό που κοιτάζουν εκείνοι που κάνουν τις αθροίσεις είναι πόσες ψήφους πήρε ο κάθε ηθοποιός , πόσες φορές σταυρώθηκε. Είτε τη σταύρωναν ας πούμε την Ειμυ Ανταμς για «Arrival» είτε για τα «Νυχτερινά πλάσματα» οι ψήφοι προσμετρούνταν στην ηθοποιό. Πρώτα λοιπόν εξετάζουν πόσες ψήφους πήρε ο κάθε ηθοποιός, οι πέντε που πλειοψηφούν θα είναι οι υποψήφιοι ΚΑΙ ΜΕΤΑ κοιτάζουν τις ταινίες για τις οποίες ψηφίστηκαν κι ο ηθοποιός που έχει παραπάνω από μία ταινίες, προτείνεται για εκείνη για την οποία πήρε τις περισσότερες ψήφους. Δεν του αφαιρεί δηλαδή ψήφους η μία συμμετοχή εις βάρος της άλλης.
Κι αυτό είναι ΠΑΜΠΑΛΑΙΟ στοιχείο του καταστατικού κι έχει γίνει από τα πολύ παλιά χρόνια, κι ισχύει έως σήμερα, ακριβώς επειδή (ειδικά τότε) γύριζαν πολλές ταινίες . Ώστε να μην αποκλείεται ο ηθοποιός με την καλή ερμηνεία επειδή έπαιξε σε πολλά φιλμ και μοιράστηκαν οι ψήφοι.
Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, επιλέχτηκαν οι κάτωθι.
ΥΠΟΨΗΦΙΕΣ Α’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ ΕΙΝΑΙ
- ΙΖΑΜΠΕΛ ΥΠΕΡ «Εκείνη» (Elle)
ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Πρώτη υποψηφιότητα
Ο ΡΟΛΟΣ: Σε ψυχολογικό θρίλερ γαλλικής παραγωγής και γαλλόφωνο, παίζει μια γυναίκα που δέχεται σεξουαλικές επιθέσεις από μασκοφόρο βιαστή, τις οποίες μπορεί να προκαλεί κι η ίδια, να την ελκύουν. Κι όταν κάποτε ανακαλύπτει ποιος είναι ο μασκοφόρος, το παιχνίδι απορρυθμίζεται ενώ υπάρχει κι ένας περίγυρος…
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Η Ιζαμπέλ Υπέρ προβάλλει την προσωπικότητα της και την πρωταγωνιστική της επιβολή. Αυτά είναι τα μεγάλα στοιχεία της για ένα ρόλο που την προκαλεί και προσκαλεί σε κάτι δύσκολο, να παίξει περισσότερο καταστάσεις παρά συναισθήματα.
- ΡΟΥΘ ΝΕΓΚΑ «Loving»
ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Πρώτη υποψηφιότητα
Ο ΡΟΛΟΣ: Μια μαύρη γυναίκα στην Πολιτεία της Βιρτζίνια της δεκαετίας 50 και μερικά χρόνια αργότερα που αγάπησε και παντρεύτηκε λευκό αλλά στην Πολιτεία ο έγχρωμος γάμος δεν αναγνωριζόταν από το νόμο κι υπέστη αφάνταστες ταλαιπωρίες μέχρι να την αναγνωρίσουν, αυτήν και τον άντρα της και τα 5 τους παιδιά, ως οικογένεια.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Οι εκφράσεις της!!! Εξού κι ο σκηνοθέτης δεν χάνει ευκαιρία να της κάνει κοντινά πλάνα για να αποτυπώσει αυτές τις εκφράσεις της άκρας λιτότητας και των εσωτερικών συναισθημάτων. Σαφώς κι έχει καλύτερο ρόλο από τον επίσης καλό συμπρωταγωνιστή Τζόελ Εντζερτον διότι μέσα από το δικό της ρόλο περνούν τα ανακατεμένα και πολύμορφα συναισθήματα. Και τα βγάζει κυρίως με την έκφραση και με τον αφοπλιστικά ανεπιτήδευτο τρόπο που παίζει.
- ΝΑΤΑΛΙ ΠΟΡΤΜΑΝ «Jackie»
ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: ΚΑΤΟΧΟΣ ΟΣΚΑΡ α’ ρόλου το 2011 για τον «ΜΑΥΡΟ ΚΥΚΝΟ».
Η φετινή είναι η τρίτη υποψηφιότητα. Είχε προταθεί και το 2005 για β’ ρόλο στο «Εξ επαφής» (Closer) χωρίς να το πάρει
Ο ΡΟΛΟΣ: Η Τζάκι Κένεντυ στο κρίσιμο 4ήμερο(;) μεταξύ δολοφονίας Προέδρου Κένεντυ και κηδείας καθώς και κάποια ενδιάμεσα και πρωθύστερα
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Η Νάταλι Πόρτμαν ερμηνεύει εξαίρετα την Τζάκι του σεναρίου , την Τζάκι όπως την θέλει και την δείχνει το σενάριο. Και με τον ερμηνευτικό της τρόπο υποδεικνύει και την πραγματική, έστω κι αν στο φιλμ δεν υπάρχει. Η εκφραστική αισθαντικότητα στα κοντινά πλάνα της είναι το ατού της και βγαίνει πάνω από την ταινία.
- ΕΜΜΑ ΣΤΟΟΥΝ «La-La-Land»
ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Δεύτερη υποψηφιότητα. Είχε προταθεί το 2015 για β’ ρόλου στο «Birdman» κι είχε χάσει
Ο ΡΟΛΟΣ: Ρόλος μιούζικαλ. Αλλοι κανόνες. Φωνή και χορός. Και τα καταφέρνει μια χαρά και στα δύο, στο τραγούδι κάνει ακόμα και δεύτερη φωνή. Συγχρόνως όμως παίζει σαν να ήταν έργο καθαρής πρόζας την ευαίσθητη, φιλόδοξη κι ερωτευμένη κοπέλα , το κορίτσι της διπλανής πόρτας που πάει για τα μεγάλα και συμβιβάζεται , έχοντας όμως δοκιμάσει τον μεγάλο έρωτα στις απαιτήσεις του οποίου δεν μπόρεσε να αντέξει.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Τα προσόντα μιούζικαλ σε ηθοποιό –όχι σε showwoman.Παίζει το μιούζικαλ ανταποκρινόμενη στις δύσκολες απαιτήσεις του, ως ηθοποιός, κι όχι ως να έκανε show στο Λας Βέγκας.
- ΜΕΡΥΛ ΣΤΡΗΠ «Florence:Φάλτσο Σοπράνο» (Florence Foster Jenkins)
ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: ΤΡΙΑ ΟΣΚΑΡ: Β’ ρόλου για το ΚΡΑΜΕΡ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΡΑΜΕΡ» (1980), Α’ ρόλου για την «ΕΚΛΟΓΗ ΤΗΣ ΣΟΦΙ» (1983) και για την «ΣΙΔΗΡΑ ΚΥΡΙΑ» (2012)
Κατέχει το ΡΕΚΟΡ υποψηφιοτήτων όχι μόνο μεταξύ των γυναικών αλλά και των ανδρών συναδέλφων της: Αριθμός 20 με τη φετινή υποψηφιότητα (οι αμέσως επόμενοι Τζακ Νίκολσον και Κάθριν Χέπμπορν βρίσκονται στον αριθμό 12- Ωστόσο η Κάθριν Χέπμπορν της τρώει το ρεκόρ βραβείων, έχει ΤΕΣΣΕΡΑ αγαλματίδια)
Οι υποψηφιότητες που δεν κατέληξαν σε νίκη είναι: «Ελαφοκυνηγός» (1979, β’ ρόλου), «Η ερωμένη του Γάλλου λοχαγού» (1982), «Η εξαφάνιση της Κάρεν Σίλκγουντ» (1984), «Πέρα από την Αφρική» (1986), «Ξένοι στην ίδια πόλη» (Ironweed)(1988), «Κραυγή στο σκοτάδι» (1989), «Φλερτάροντας τη ζωή» (Postcards from the edge)(1991), «Οι γέφυρες του Μάντισον» (1996), «Κάτι αληθινό»(One true thing) (1999), «Μια τρυφερή σχέση» (Music of the heart)(2000), «Adaptation»(2003, β’ ρόλου), «Ο διάβολος φοράει Prada»(2007), «Αμφιβολία» (2009), «Julie and Julia»(2010),»Αύγουστος» (2014), «Τα μυστικά του δάσους» (2015, β’ ρόλου)
Ο ΡΟΛΟΣ: Παίζει την Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς, τη γυναίκα που χαρακτηρίστηκε «Φάλτσο Σοπράνο» , μια υπερ-ατάλαντη γυναίκα, καλόψυχη, με πολλά χρήματα και πάθος για την όπερα που θέλησε να διακριθεί ενώ της έλειπαν από τη φωνή όλες οι νότες. Ένα αξιοπρεπές και πονεμένο «σούργελο»
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Και μόνο το γεγονός ότι η μεγαλύτερη ηθοποιός αναλαμβάνει το ρόλο μιάς υπερατάλαντης είναι ερμηνευτικά σημαντικό. Πόσο μάλλον που είναι και φύσει καλλίφωνη , οπότε καλείται να τα τραγουδάει όλα λάθος και συγχρόνως να μετατρέψει το ρόλο σε ανθρώπινη καρικατούρα δίνοντας του στοιχεία τραγικού χαρακτήρα, χωρίς να τον γελοιοποιεί ενώ μέσα από την ερμηνεία της προβάλλει τη γελοιότητα του φαινομένου αλλά προσδίδει λεπτούς ανθρώπινους τόνους.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Εχουμε και λέμε ΕΜΜΑ ΣΤΟΟΥΝ όπου στο είδος μιούζικαλ εξετάζονται όλα διαφορετικά κι όταν πρόκειται για το μιούζικαλ –ταινία της χρονιάς (ή εκ των δύο ή τριών κορυφαίων ταινιών της χρονιάς) γίνονται κι οι πρωταγωνιστές μέρος του κι εξετάζονται στο κατά πόσο συνέβαλαν κι αυτοί στην ανύψωση του. Ιδίως όταν δεν έχουν κάποια δυνατή δραματική ερμηνεία ως αντίπαλη. Προχωρώντας στις επόμενες , δεύτερη στη σειρά είναι η ΜΕΡΥΛ ΣΤΡΗΠ διότι πάει ακόμα παραπέρα με αυτή την ερμηνεία για τους λόγους που αναλύω στην παράγραφο της, είναι ερμηνεία για να της δώσει τέταρτο Οσκαρ, ο Στήβεν Φρήαρς το έκανε για αυτήν αποκλειστικά. Μετά έχουμε την ΙΖΑΜΠΕΛ ΥΠΕΡ, την Ευρωπαία της πεντάδας σε κάτι ευρωπαικό, που προσφέρει τη δική της καλλιτεχνική προσωπικότητα δίνοντας εικόνα σοφιστικέ σε ένα είδος, όπως το θρίλερ, που δεν θεωρείται «ανώτερο». Και μετά είναι η ΝΑΤΑΛΙ ΠΟΡΤΜΑΝ που παίρνει πάνω της την «Τζάκι» έτσι όπως δεν μπόρεσε να το κάνει το έργο και σημειώνουμε και την Ρουθ Νέγκα για τις πολύτιμες εκφράσεις της.