Την ταινία την είδα στις διακοπές μου, σε θερινό κινηματογράφο στην Αίγινα, σε ένα από τους τρεις θερινούς που διαθέτει γενναιόδωρα το νησί. Ηταν προτίμηση της παρέας για κάτι διασκεδαστικό, καλοκαιρινό, απολύτως τερπνό. Γράφουμε κριτική για αυτά ή δεν γράφουμε; Και πως τη γράφουμε; Με βάση την (αναθεματισμένη) θεωρία του… auteur, οπότε αρχίζουμε και το ανασκολοπίζουμε επειδή δεν ανταποκρίνεται στη συνταγή των θεωρητικών, ή με βάση ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ και για ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΓΙΝΕ; Η απάντηση νομίζω έχει δοθεί, πριν ξεκινήσει να διαβάζει κανείς το παρακάτω.
… ο ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ ΝΟΛΑΝ μεταβάλλει τον ΗΧΟ όχι απλώς σε ΣΤΑΡ της ταινίας αλλά σε αφορμή, σε κίνητρο για τη δημιουργία πολεμικού φιλμ. Και με τη συνδρομή της κάμερας (βλ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ) και του ΜΟΝΤΑΖ καταφέρνει και κάνει μια θαυμάσια πολεμική ταινία κι ας της λείπουν οι χαρακτήρες ή η πολεμική δραματικότητα. Όμως κατορθώνει να επιβάλει την ταινία στους θεατές κι ενώ δεν υπάρχει φαινομενικά αυτό που λέμε «υπόθεση», ο θεατής καθηλώνεται και δεν ακούγεται στην αίθουσα ούτε «κιχ».
Φέτος μου δόθηκε κατ’ επανάληψη η ευκαιρία να γράψω για την άνθιση του αστυνομικού είδους στο ισπανικό σινεμά και να πω ότι όχι μόνο ευδοκιμεί εκεί το είδος αλλά ότι το υπηρετούν με πάθος και συνέπεια οι κινηματογραφιστές. Κι ότι το αστυνομικό στη χώρα της Ιβηρικής καρποφορεί με όλες τις παραφυάδες, με όλες τις υποδιαιρέσεις του είδους. Κι ότι χάρη στην παραοικονομία και στο downloading, απολαμβάνουμε και στην Ελλάδα τελευταίως, ισπανικά και ιταλικά φιλμ που δεν θα τα βλέπαμε στο αιώνα τον άπαντα, όπως συνέβαινε μέχρι πριν από λίγο.
Η έλλειψη μέτρου από πλευράς ελληνικής διανομής είναι παροιμιώδης. Εκεί που με τα ιταλικά φιλμ, μας είχαν στη σχεδόν απόλυτη στέρηση, τώρα λόγω downloading (που ευνοεί την παρα-οικονομία) αφενός και περσινής επιτυχίας του «QUO VADO» αφετέρου, έφεραν αναδρομικά όλη την προηγηθείσα φιλμογραφία του Ιταλού κωμικού ΚΕΚΟ ΤΖΑΛΟΝΕ με το τουλούμι. Κι επειδή στην ελληνική τιτλοφορία της περσινής επιτυχίας υπήρχε η λέξη «Θεός», σε κάθε αναδρομική του κωμικού που φέρνουν, χώνουν και τη λέξη «Θεός» στον τίτλο. Μέτρο ρε παιδιά. Μέτρον άριστον.. που να πάρει.