Ναι, τη χαρακτηρίζω «σοφιστικέ» αυτή τη γαλλική κομεντί διότι ενώ έχει στοιχεία για να χαρακτηριστεί «φάρσα» ή κάποια άλλα για να τη θεωρήσεις «ρετρό», εντούτοις το «ΠΝΕΥΜΑ» που τη διακατέχει είναι τέτοιο ώστε να την κάνει μια διασκέδαση ποιότητος, όπου το είδος «κωμωδία» βρίσκει την πνευματική εκδοχή του.
Πέρσι το λέγαμε για τη «Ρόμα» καθώς βλέπαμε τι γινόταν, φέτος το λέμε για τα «ΠΑΡΑΣΙΤΑ». Οπου κι αν γυρίσεις να κοιτάξεις σε απονομές βραβείων ή σε υποψηφιότητες , η κορεάτικη αυτή ταινία του ΜΠΟΝΓΚ ΤΖΟΥΝ ΧΟ, που πήρε το «Χρυσό Φοίνικα» στις Κάνες (η «Ρόμα» του Αλφόνσο Κουαρόν είχε πάρει το Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία- από εκεί ερχόταν) βλέπεις μέσα τα «Παράσιτα». Πρώτα οι Κριτικοί, στις Ενώσεις των Μεγάλων Πόλεων, που της δίνουν όλα τα μεγάλα, τώρα έρχονται και τα ΣΩΜΑΤΕΙΑ και το πράγμα σοβαρεύει πολύ γύρω από την ταινία. Την ανεβάζει πολύ ψηλά.
Η απουσία του ΡΟΜΠΕΡΤ ΝΤΕ ΝΙΡΟ για τον «Ιρλανδό» από τις ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΗΘΟΠΟΙΩΝ ομολογώ ότι με προβλημάτισε. Είχε προηγηθεί η απουσία του ονόματος του από τις τις υποψηφιότητες της «Χρυσής Σφαίρας» αλλά εκεί δεν έδωσα σημασία διότι δεν έχω σε εκτίμηση το όλο γεγονός κι επειδή γνωρίζω πολύ καλά (στα 21 χρόνια που έζησα στην ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ των ΟΣΚΑΡ, στα 15 από αυτά ζούσα παράλληλα και τις «Χρυσές Σφαίρες» - καμία σχέση!!!!!!!!!!!!!) το πώς επιλέγονται ,οπότε δεν στάθηκα. Η απουσία του , όμως, από το Σωματείο Ηθοποιών, ομολογώ ότι με ξάφνιασε στο τι ακριβώς μπορεί να μου έχει διαφύγει γύρω από την ερμηνεία , το ρόλο, τη σκηνοθετική επικέντρωση του Σκορσέζε. Βέβαια, ο Ντέ Νίρο από την άλλη είναι και το φετινό τιμώμενο πρόσωπο των Βραβείων του Σωματείου Ηθοποιών, σε αυτόν θα απονεμηθεί το ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΡΙΕΡΑΣ… Περιμένω , όμως, να δω και τα Οσκαρ και μόνο τότε θα εκθέσω τους προβληματισμούς μου…..
Διότι περί αστυνομικού παιχνιδιού πρόκειται κι εντελώς διαφορετικού από το άλλο με την Ελεν Μίρεν και τον Σερ Ιαν Μακ Κέλεν, το «Ενας καλός ψεύτης». Εδώ είναι το αστυνομικό «ποιος είναι ο δολοφόνος;» μέσα από το αρχέτυπο της Αγκαθα Κρίστι αλλά και με την επιρροή μιας θεατρικότητας, που δηλώνεται κι από τη σκηνογραφία, της φαινομενικής επιρροής του «Σλουθ»
Αυτή η 9η Φεβρουαρίου του 2020, τους έχει κάνει όλους να τρέχουν… Είναι η ημερομηνία που θα απονεμηθούν τα Οσκαρ του 2020, απελπιστικά νωρίς σε σχέση με ότι συνέβαινε ως τώρα. Εξού και τρέχουν να προλάβουν όλοι oι σχετιζόμενοι. Μετά τους Σκηνογράφους, προχώρησαν σε ανακοινώσεις υποψηφιοτήτων ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΟΙ και ΗΧΟΛΗΠΤΕΣ .
Κι όπως θα δείτε παρακάτω, και θα θυμηθείτε από τα προηγούμενα χρόνια, οι ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑΣ έχουν τρεις διαφορετικές κατηγορίες διότι εδώ είναι Σωματείο κι εξετάζει όλα τα επιτεύγματα του κλάδου.
Φέτος, οι υποψηφιότητες των «Χρυσών Σφαιρών» έχουν ως ΕΙΔΗΣΗ το «Χωρίς χοντράδες» με την έννοια ότι οι διαχωρισμοί Κωμωδίας (ή Μιούζικαλ) και Δράματος βρίσκονται σε «νορμάλ» επίπεδα.
Η Ενωση Κριτικών Λος Αντζελες, για μια ακόμα φορά προτίμησε ένα ξένο φιλμ, όπως είχε κάνει και με το «Ρόμα» πέρσι και με το «Amour» τη σαιζόν 2012-13 ή με το «Τίγρης και Δράκος» πιο παλιά κι έδωσε την πλήρη σχεδόν υποστήριξη της στα κορεάτικα «ΠΑΡΑΣΙΤΑ» του ΜΠΟΝΓΚ ΤΖΟΥΝ ΧΟ.
Τη χαρακτηρίζω έτσι, ως «Παράξενη Ταινία» απευθυνόμενος στους πολλούς, ως πρώτη σύσταση. Ως επεξήγηση του όρου «παράξενη» έχω να πω ότι για σπάνια φορά στα τελευταία αρκετά χρόνια, βλέπω μια ταινία που θέλει να πειραματιστεί, κι ο πειραματισμός δεν είναι απάτη, δεν είναι κοροϊδία. Συνεπώς οι θεατές οφείλουν να το γνωρίζουν.
Με θρίαμβο «έκλεισε» ο κύκλος βραβείων της «ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΗΣ» του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΝΘΙΜΟΥ, ένας κύκλος που ξεκίνησε πέρσι, με διακρίσεις πρώτα στο Φεστιβάλ Βενετίας, κατόπι με νίκες στα BAFTA (τα βραβεία της Βρετανικής Ακαδημίας), με δέκα υποψηφιότητες για Οσκαρ στη συνέχεια και με ΟΣΚΑΡ στην πρωταγωνίστρια ΟΛΙΒΙΑ ΚΟΛΜΑΝ που εξέφραζε και την ιδιαίτερη σκηνοθετική γραμμή του Γιώργου Λάνθιμου. Φέτος, αυτός ο κύκλος πήρε την απόλυτη αποδοχή του συνόλου των Ευρωπαίων, με μια σαρωτική νίκη που όμοια της δεν έχει ξαναγίνει στην Ευρωπαϊκή Ακαδημία: Ένα φιλμ να κερδίζει 8 (ΟΚΤΩ) διακρίσεις.