Κι ο απολογισμός είναι ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΣ και μόνο , ειδικά για το PANTIMO.GR , που ασχολήθηκε επισταμένως με τις αναλύσεις ΟΛΩΝ των κατηγοριών των ταινιών με υπόθεση και δεν ασχολήθηκε με τις ανοησίες των πολλών και των υπολοίπων
Κι έτσι φτάσαμε αισίως στο… ΦΙΝΑΛΕ. Στην ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ. Η οποία συμβολικά είναι και το επιστέγασμα.
Αυτό που θα πρέπει να γίνει κατανοητό περί «ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ» και του πως επιλέγεται είναι πως για την Καλύτερη ταινία, στις ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ, ψηφίζουν ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΛΑΔΟΙ. Μαζί με το δικό τους κλάδο, ψηφίζουν υποψηφιότητες και για καλύτερη ταινία.
Πιο «στρωτή» δείχνει η φετινή χρονιά στο είδος του ΚΙΝΟΥΜΕΝΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ, που τα τελευταία χρόνια , τα τελευταία ΑΡΚΕΤΑ χρόνια, θα έλεγα, παρουσιάζει άνοδο- η φετινή πεντάδα δείχνει μια παγιοποίηση. Με την έννοια ότι το ψυχαγωγικού χαρακτήρα φιλμ κινουμένου σχεδίου δείχνει να έχει ανακτήσει έδαφος, μια και στις προηγούμενες χρονιές είδαμε κι άλλες απόπειρες, ενδιαφέρουσες καλλιτεχνικά αδιαμφισβήτητα αλλά που άφηναν αναπάντητο το ερώτημα» «Που απευθυνόμαστε;»
Το κράτησα για εδώ, περί κεντρικού ήρωα. Βασική αρχή περί Σεναρίου και Ρόλου. Ο θεατής πρέπει να βλέπει την ιστορία μέσα από τον κεντρικό ήρωα, όπως τη ζει αυτός. Αν κάτι ξέρει ο θεατής που δεν γνωρίζει ο ήρωας τότε έχουμε τη λεγόμενη «τραγική ειρωνεία». Αν, όμως δούμε κάτι που δεν γνωρίζει ο ήρωας και δεν υπήρχε λόγος να το δούμε κι εμείς, τότε υπάρχει σεναριακό σφάλμα. Το σενάριο πρέπει να γράφεται από τη ματιά του κεντρικού προσώπου, ακόμα κι αν έχουμε έργο ζευγαριού. Πάντα, ο ένας εκ των δύο θα είναι πιο… πρώτος από τον πρώτο. Στα «καλύτερα μας χρόνια» από πού είναι γραμμένο το σενάριο; Από τη μεριά της Στρέηζαντ ή του Ρέντφορντ; Στο «Love Story» από πού το κοιτάμε; Από τον Ράυαν Ο Νηλ ή από την Αλι ΜακΓκρόου; Στο «Ένα αστέρι γεννιέται;»
Όπως είχα γράψει και στην ΑΝΑΛΥΣΗ Νο 5 για τα ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ των OSCAR 2019, στο PANTIMO. GR , αυτά τα δύο φιλμ θα ήταν οι «βασικοί μέτοχοι» της κατηγορίας.
Ή «ΕΚ ΔΙΑΣΚΕΥΗΣ ΣΕΝΑΡΙΟ» αν θέλουμε να ακριβολογούμε επί της ελληνικής γλώσσας.
Η κατηγορία αυτή είναι που εστιάζεται πάνω στο διαχωρισμό σεναρίου κι οποιασδήποτε άλλης γραπτής πηγής και κυρίως λογοτεχνήματος. Φυσικά και στο πρωτότυπο σενάριο ισχύουν τα ίδια που θα διαβάσετε παρακάτω, εκεί όμως όλα γίνονται εξαρχής. Η κατηγορία του «ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΥ» μας δίνει τη δυνατότητα να κατανοήσουμε τη διαφορά.
Οι ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟΙ στο ΣΩΜΑΤΕΙΟ τους , με τα βραβεία που έδωσαν, δημιουργούν σασπένς για τη βραδιά των Οσκαρ και για τις δύο σεναριακές κατηγορίες τους.
Εδωσαν τα βραβεία τους ΗΧΟΛΗΠΤΕΣ και ΜΑΚΙΓΙΕΡ-ΚΟΜΜΩΤΕΣ μέσω των Σωματείων τους και βλέπουμε ποιοι είναι οι επικεφαλής της κούρσας, στις κατηγορίες αυτές, για τα ΟΣΚΑΡ 2019.
Για το πώς διαχωρίζονται οι supporting από τις πρωταγωνίστριες (ή τους πρωταγωνιστές, στο ανδρικό φύλο) το έχω γράψει πολλές φορές και το επαναλαμβάνω: Από τη θέση που κατέχουν στο Σενάριο. Από εκεί ορίζονται. Το επισημαίνω σε τούτη την κατηγορία επειδή υπάρχουν δύο ηθοποιοί από την «Ευνοούμενη» του Λάνθιμου, οι οποίες έχουν προκριθεί σε αυτή την κατηγορία (Εμμα Στόουν, Ρέιτσελ Βάις) ενώ υπάρχει και μία τρίτη από την ίδια ταινία, η Ολίβια Κόλμαν που είναι στην κατηγορία Α’ γυναικείου κι η ιστορία αφορά ένα «τρίο». Πως γίνεται λοιπόν εδώ ο διαχωρισμός;
Το πρώτο πράγμα που καλούμαστε να ξεκαθαρίσουμε γύρω από τη ΜΟΥΣΙΚΗ είναι πως Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ «ΒΛΕΠΕΤΑΙ», ΟΧΙ ΝΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ…