Συνεπώς, με βάση τα στοιχεία εκείνα κοιτάμε τώρα και ποια θέση κατείχε η κάθε ταινία στις εκτιμήσεις των ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΩΝ και ποια είναι η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ εκτίμηση των 7.500 (περίπου)  ανθρώπων που ΚΑΝΟΥΝ σινεμά. Το θέμα σε έναν απολογισμό δεν είναι να γράφεις τα γούστα σου και τι σου άρεσε εσένα , λες κι ο θεσμός ήσουν ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΟ ΓΟΥΣΤΟ ΣΟΥ, η ΑΥΤΟΥ ΕΞΟΧΟΤΗΣ ΕΓΩ, αλλά να είσαι σε θέση να διαβάσεις και να αναλύσεις ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ένα αποτέλεσμα. Να ικανοποιήσεις και τους επίδοξους αντιγραφείς που καραδοκούν.. Και για να το κάνεις αυτό, πρέπει να ξέρεις το σινεμά και τους κανόνες που το διέπουν, της κάθε ειδικότητας χωριστά αλλά και σε συνάρτηση με τις υπόλοιπες.

Θα πιάσουμε λοιπό τις ταινίες που κέρδισαν, μία προς μία, και θα «διαβάσουμε» αυτά που είδαν οι κλάδοι.

1. ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ (Green Book)

OSCAR 3: ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ, ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ (Νικ Βαλελόνγκα, Μπράιαν Κιούρι, Πήτερ Φαρέλι ), ΗΘΟΠΟΙΙΑΣ Β’ ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ (ΜΑΧΕΡΣΑΛΑ ΑΛΙ)

Για άλλη μια φορά, προτιμήθηκε το ΕΡΓΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ δηλαδή το ΕΡΓΟ ΣΕΝΑΡΙΟΥ. Όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές όταν φτάνουν να «συγκρούονται» μια ταινία σκηνοθεσίας με μια ταινία σεναρίου. Συνήθως κερδίζει το δεύτερο. Κι αυτό επειδή, η «Καλύτερη Ταινία» είναι το σύνολο, το έργο, αυτό που επί του συνόλου των ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΩΝ άρεσε ως ΕΡΓΟ, συνολικά! Κι επειδή, το «εν αρχή ην ο λόγος» , στις Ακαδημίες, που είναι ΟΙ ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ, το έργο σεναρίου προϊσταται. Αυτό αποδείχτηκε και φέτος, όπου διάφορα και καλά έργα «στυλ» διεκδικούσαν, τελικά  πέρασε αυτό. Διότι το περιεχόμενο του είχε κάτι να πει. Και φυσικά το περιεχόμενο του ήταν το ΣΕΝΑΡΙΟ, οπότε αυτά τα δύο πήγαιναν μαζί. Και το σενάριο αφενός εξιστορούσε το χρονικό και τις συνθήκες ανάπτυξης μιάς φιλίας, από την άλλη είχε θαυμάσιο κινηματογραφικό γράψιμο, ροϊκο, υπαγόρευε μοντάζ  ώστε έτσι να τραβήξει τα βλέμματα των κινηματογραφιστών αλλά πάνω από όλα είχε συναίσθημα, κοινωνικό κι ανθρώπινο μήνυμα. Ο ΜΑΧΕΡΣΑΛΑ ΑΛΙ, που κέρδισε μέσα σε δύο χρόνια και ΔΕΥΤΕΡΟ Οσκαρ, προάγει την λιτότητα της ερμηνείας σε υψηλά επίπεδα, σε ένα ρόλο εντελώς διαφορετικό από εκείνο που έπαιζε στο «MOONLIGHT» για τα οποίο είχε πάρει το προηγούμενο Οσκαρ  και του αναγνώρισαν αυτό το στοιχείο. Το ότι η λιτή ερμηνεία είναι ζητούμενο, από κει και πέρα εξαρτάται από το ρόλο, από τη σημαντικότητα του ρόλου , από το τι δουλειά θα κάνεις πάνω στο ρόλο, πότε θα αρχίσεις να αφαιρείς ώστε σιγα σιγά να φτάσεις να γίνεις το πρόσωπο, να φτάσεις στην ταύτιση με τον χαρακτήρα. Σε ένα έργο του ρεαλισμού. Διότι σε ένα έργο στυλιζαρίσματος απαιτούνται κι άλλοι τρόποι για να οδηγηθείς στη λιτότητα. Ο Μαχέρσαλα Αλι υπερείχε του Βίγκο Μόρτενσεν ακριβώς πάνω σε αυτό. Κι ο στηρικτής του πρωταγωνιστή , διακρίθηκε ακριβώς για αυτό το στήριγμα. Είναι παίξιμο που θα τράβηξε πολλούς κλάδους πάνω του.   Το έργο μπορεί να μην είχε υποψηφιότητα στη Σκηνοθεσία αλλά ο σκηνοθέτης , ο Πήτερ Φαρέλι, ήταν μέσα στο σενάριο ,όχι στο ίδιο το story, που ήταν των άλλων δύο όσο στο να δοθεί κινηματογραφική ροή στην ιστορία και να μπορεί ο μοντέρ να δώσει ρυθμό. Κι έτσι βγήκε μια ταινία συναισθήματος και περιεχομένου που πήρε την έγκριση των Κινηματογραφιστών.

2. ROMA

OSCAR 3: ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ (ΑΛΦΟΝΣΟ ΚΟΥΑΡΟΝ), ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ (ΑΛΦΟΝΣΟ ΚΟΥΑΡΟΝ), ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ (ΜΕΞΙΚΟ- ΑΛΦΟΝΣΟ ΚΟΥΑΡΟΝ)

Κι εδώ αναγνώρισαν το ΤΑΙΝΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ. Η ταινία δεν σάρωσε , πήρε ακριβώς αυτά που όριζαν το «άλμπουμ αναμνήσεων» του σκηνοθέτη, ο οποίος  με τον τρόπο του, έδινε τις λεπτομερειακές διαστάσεις ενός άλμπουμ αναμνήσεων κι επιβεβαίωσαν οι κινηματογραφιστές ότι του έλειπε το «δια ταύτα». Τη φωτογραφία όμως την αναγνώρισαν κι ως αυτόνομο ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ, τη θεώρησαν αναπόσπαστη από τη σκηνοθεσία, κάτι που δεν συνέβη με τα άλλα επιμέρους επιτεύγματα της ταινίας. Προσωπικός, ποιητικός ρεαλισμός κι έτσι το ΜΕΞΙΚΟ απόκτησε το πρώτο του Οσκαρ, χάρη στον Κουαρόν. Όμως εδώ πρέπει να κάνουμε και μια επισήμανση περί Κουαρόν μια και διακρίθηκε για έργο σκηνοθεσίας και με τρία βραβεία που τα πήρε όλα αυτός: Τον έχω χαρακτηρίσει ΠΟΛΥΠΡΑΓΜΟΝΑ. Ανακατεύεται σε όλους τους κλάδους του σινεμά και του αναγνωρίζονται προσωπικά επιτεύγματα. Αξίζει να σημειώσουμε ότι στο πρώτο του Οσκαρ σκηνοθεσίας με το «GRAVIΤΥ» έπαιρνε Ο ΙΔΙΟΣ και το ΟΣΚΑΡ ΜΟΝΤΑΖ (μαζί με συνεργάτη). Στο δεύτερο Οσκαρ Σκηνοθεσίας παίρνει και το ΟΣΚΑΡ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ που την εχει κάνει ο ίδιος. Σκηνοθέτης με δύο Οσκαρ σκηνοθεσίας, ένα Οσκαρ στο Μοντάζ κι ένα Οσκαρ στη Φωτογραφία λέει πολλά μα πάρα πολλά πράγματα σε όσους ξέρουν σινεμά ή ξέρουν ΑΠΟ σινεμά…Τι σημαίνει κάτι τέτοιο!!!!! Ωστόσο, δεν έχει πάρει σεναρίου. Εδώ μπορεί κανείς να βρει απαντήσεις στα κενά που μπορεί να έχει με τις ταινίες του Κουαρόν. Σας δίνω υλικό. Καταλαβαίνει κανείς τόσο για το «Gravity» όσο και για τη «Roma», με αυτό που σας δίνω, γιατί καμία από τις δύο οσκαρικές σκηνοθεσίες δεν πήρε και της καλύτερης ταινίας.

3. ΠΑΡΕΙΣΦΡΗΣΗ (BlacKKKlansman)

OSCAR 1: ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ ( ΤΣΑΡΛΙ ΓΟΥΟΣΤΣΕΛ, ΝΤΕΗΒΙΝΤ ΡΑΜΠΙΝΟΒΙΤΣ, ΚΕΒΙΝ ΓΥΛΜΟΤ, ΣΠΑΙΚ ΛΗ)

Η καλύτερη ταινία του Σπάικ Λη εντοπίστηκε ως κυριότερο συμπυκνωμένο αποτέλεσμα- ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ στο σενάριο. Το οποίο σενάριο έχει ταυτοχρόνως και το αστυνομικό στοιχείο, το κοινωνικό μήνυμα χωρίς κήρυγμα, και το χεράκι του σκηνοθέτη ο οποίος στο σενάριο των άλλων κάνει τη δική του κινηματογραφική παρέμβαση  και το σενάριο γίνεται έτσι ώστε να αναπτυχθεί και μοντάζ, να φανούν ερμηνείες, βάζει και χιουμοριστικό στοιχείο, κάνει με άλλα λόγια μια ωραία ταινία. Και δεν χρεώνονται τα δύο τρία τελευταία λεπτά που το μεταβάλει σε ντοκουμέντο διότι εδώ , η επίδραση στην πραγματικότητα έρχεται ως φυσικό επακόλουθο, δείχνει γεγονότα, δεν κάνει κατήχηση κι όλα αυτά αναγνωρίστηκαν μέσω του εκ διασκευής σεναρίου, το οποίο περιλάμβανε ΤΑ ΠΑΝΤΑ.  Ο σκηνοθέτης με την σκηνοθετική του ματιά ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ ΣΕΝΑΡΙΑΚΑ ΣΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ.

4. BOHEMIAN RHAPSODY

OSCAR 4: ΗΘΟΠΟΙΑΣ Α’ ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ (ΡΑΜΙ ΜΑΛΕΚ), ΜΟΝΤΑΖ (ΤΖΩΝ ΟΤΤΜΑΝ), ΗΧΟΥ (μίξης) , ΗΧΗΤΙΚΟΥ ΜΟΝΤΑΖ

Αυτά τα 4 Οσκαρ, που είναι και τα περισσότερα τα οποία κέρδισε φετινή ταινία ΗΤΑΝ ΟΛΗ Η ΤΑΙΝΙΑ. Ξεκινάμε από το μοντάζ όπου θα καταλάβουμε και τους λόγους γιατί στο τελικό κοσκίνισμα έχασε ο Μαυροψαρίδης μας στην «Ευνοούμενη», όχι επειδή ήταν κατώτερος αλλά επειδή ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΣΤΟ ΜΟΝΤΑΖ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΗΚΕ ΠΡΩΤΕΥΟΝ ΡΟΛΟΣ. Το μοντάζ εδώ ουσιαστικά υποκατέστησε σκηνοθεσία. Ο σκηνοθέτης στον μοντέρ στηρίχτηκε κι ο μοντέρ έφτιαξε τη ΒΑΣΗ, την ΠΛΑΚΑ να πατήσει το έργο κι η βάση αυτή ήταν για να αναπτυχθούν οι ήχοι μια κι ήταν ταινία στην οποία ο ήχος κι ως μίξη κι ως ηχητικές παραμεβάσεις κι ως κοψίματα κι ως ηχητικές επιλογές κι ως μουσική φωνητική παρέμβαση κι επεξεργασία έπρεπε να παίξει σημαίνοντα ρόλο αφού ήταν ταινία για τον ΦΡΕΝΤΙ ΜΕΡΚΙΟΥΡΥ. ΚΙ όλοι αυτοί δούλευαν για να προβάλουν την δουλειά πάνω στον ΦΡΕΝΤΥ ΜΕΡΚΙΟΥΡΙ που έκανε ο πρωταγωνιστής ΡΑΜΙ ΜΑΛΕΚ κι έγινε ένα με τον Μέρκιουρι που ήταν και το επιστέγασμα της ταινίας κι η προβολή της. Κι η ανάδειξη ενός αστεριού για τον οποία δούλευαν μοντέρ και ηχολήπτες όλων των επιμέρους εξειδικεύσεων.

5. H EYNOOYMENH (The favorite)

OSCAR 1: ΗΘΟΠΟΙΙΑΣ Α’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ (ΟΛΙΒΙΑ ΚΟΛΜΑΝ)

Από τις ΔΕΚΑ υποψηφιότητες, αυτή είναι που κατέληξε σε ΒΡΑΒΕΙΟ. Οπερ, στην ΟΛΙΒΙΑ ΚΟΛΜΑΝ και σε αυτό το σύνθετο κι επικίνδυνων ισορροπιών παίξιμο είδαν όλη την «ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΗ». Δεν την είδαν σε σκηνικά και κοστούμια, δεν την είδαν ως «Μπάρυ Λύντον» και «Βισκόντι» όπως νόμιζαν εκείνοι που δεν ήξεραν, δεν την είδαν ως ευρυγώνιο και κίνηση κάμερας ή μοντάζ των κινήσεων της κάμερας. Την είδαν στον τρόπο ερμηνείας της πρωταγωνίστριας κι εκεί επάνω είναι Λάνθιμος. Διότι η Ολίβια Κόλμαν έπαιξε σκηνοθετική γραμμή. Η δύσκολη και ισορροπιστική ερμηνεία της είχε να κάνει με τη γραμμή Λάνθιμου, πάνω της είδαν ότι έβγαινε η σκηνοθετική ιδιαιτερότητα της ταινίας. Στην περίπτωση αυτή είναι και σαν μισό Οσκαρ σκηνοθεσίας. Διότι ο σκηνοθέτης παίρνει σε τέτοια ερμηνεία πολύ ισχυρό credit για την καθοδήγηση της πρωταγωνίστριας. Δεν θα ήταν το ίδιο αν το έπαιρνε η Γκλεν Κλόουζ, ας πούμε, με τον σκηνοθέτη της. Εκεί δεν είχαμε ερμηνεία σκηνοθετικής γραμμής, εκεί ο σκηνοθέτης θα έπαιρνε ένα τυπικό, βιογραφικό credit. Μέσω της Ολίβια Κόλμαν ο Λάνθιμος έχει βάλει σοβαρή υποθήκη ως σκηνοθέτης ερμηνευτών. Κι αρχίζω να σκέφτομαι, μάλλον να υποψιάζομαι, μπας κι η τέταρτη ταινία, η ελληνική που δεν την ήξερε η Εμμα Στόουν (και γιατί να την ξέρει;), που τους έβαλε να δουν ώστε να μπουν στο κλίμα, μήπως κι ήταν το «Μια τρελλή, τρελλή οικογένεια» κι έβαλε την Κόλμαν να δει πως έπαιζε Ιονεσκικά το ελληνικό μπουλβάρ η Αρώνη; Το παίξιμο της Κόλμαν, ως παράταιρα συμπεριφερόμενη βασίλισσα , είχε κάτι από το γκροτέσκ και το παράλογο της «Πάστα Φλωρα» και δεν κάνω καθόλου πλάκα, μιλώ πολύ σοβαρά, είδα εξη φορές την ταινία μελετώντας αυτό. Με το Οσκαρ ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΥΤΗΝ , ότι το επίτευγμα της ταινίας είναι αυτό το παίξιμο που επαναλαμβάνω είναι σκηνοθετικά καθοδηγούμενο παίξιμο κι όχι μια καλή ερμηνεία μιας καλής ηθοποιού, με βάζει σε σκέψεις και καλώς εννοούμενες υποψίες. Κι αφήστε τους άλλους να αναζητούν επιρροές Κιούμπρικ και Μπάρυ Λύντον. Δεν έδειξαν κάτι τέτοιο οι Κινηματογραφιστές.

6. ΑΝ Η ΟΔΟΣ ΜΠΙΛ ΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ (If Beale Street could talk)

OSCAR 1: ΗΘΟΠΟΙΑΣ Β’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ (ΡΕΤΖΙΝΑ ΚΙΝΓΚ)

Είχα γράψει στις αναλύσεις και στην κριτική για την ταινία, πως τη δεύτερη φορά που την είδα, συναισθάνθηκα ότι η ΡΕΤΖΙΝΑ ΚΙΝΓΚ γινόταν απειλητική. Τη δεύτερη φορά, που το είδα πιο προσεκτικά, μπόρεσα κι είδα τι έκανε. Κι αυτό που έκανε ήταν της ίδιας σχολής με του Μαχέρσαλα Αλι, το λιτό, αβίαστο παίξιμο, όπου επιπλέον  ο ρόλος είχε και δύο σημαντικά ατού ως ρόλος: Το ένα είναι πως αφορούσε supporting έστω, ηρωίδα της αμερικάνικης , μαύρης λογοτεχνίας (ΤΖΕΗΜΣ ΜΠΟΛΝΤΟΥΙΝ γαρ) κι αυτό έδινε φτερά και το δεύτερο ατού είναι η θέση που κατείχε ο supporting ρόλος μέσα στην ταινία που ενίοτε μου θύμιζε την περσινή περίπτωση της «Αόρατης κλωστής» με το ρόλο της αδελφής του Ντάνιελ Ντέι Λιούις και πως τον έπαιζε με απόλυτη διακριτικότητα η Λέσλυ Μάνβιλ. Ο ρόλος της Ρετζίνα Κινγκ ήταν κάτι παρεμφερές ως θέση ρόλου  αλλά με πολύ περισσότερο ψαχνό. Πάντως κι ο Μπάρυ Τζένκινς, αποδεικνύεται εξαιρετικός καθοδηγητής ρόλων κι ερμηνευτών, μία με τον Μαχέρσαλα Αλι στο «Moonlight» και τώρα με την ΡΕΤΖΙΝΑ ΚΙΝΓΚ. Σεναριογράφος-Σκηνοθέτης πού γράφει ρόλους και καθοδηγεί ηθοποιούς σε ρόλους

7. BLACK PANTHER

OSCAR 3: ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ( ΧΑΝΑ ΜΠΙΤΣΛΕΡ, ΤΖΕΪ ΧΑΡΤ),  ΚΟΣΤΟΥΜΙΩΝ (ΡΟΥΘ ΚΑΡΤΕΡ), ΜΟΥΣΙΚΗΣ ( ΛΟΥΝΤΒΙΓΚ ΓΚΕΡΑΝΣΟΝ)

Τα τρία ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ της ταινίας που δικαιολογούσαν  κλαδική υπερψήφιση ώστε να φτάσει στην 8άδα της καλύτερης ταινίας ήταν αυτά. Δείτε και την τελευταία ανάλυση του PANTIMO.GR την Νο 20  περί «καλύτερης ταινίας», όπου που πόνταρε; Στη ΜΟΥΣΙΚΗ η οποία είναι μια απολύτως κινηματογραφική μουσική η οποία παρεμβαίνει από λίγο, φτάνει προς το τέλος σε εισήγηση τραγουδιού και τη βάζει όλη μαζί στο τέλος ως «αποθέωση» φινάλε και στα ΣΚΗΝΙΚΑ-ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ αν επικρατούσε η εναλλακτική λογική απέναντι στην «Ευνοούμενη». Κι αυτό έγινε. Το φουτουριστικό κόμικ της Marvel ως προϊόν νέου τύπου ψηφίστηκε για τον κόσμο που έφτιαξαν οι σκηνογράφοι, και για το πώς έδεσε με τα σκηνικά η ενδυματολόγος τα απειράριθμα κοστούμια που ήταν όλα προϊόν πρωτότυπης φαντασίας. Κι η μουσική του νεαρού Σουηδού συνθέτη ήρθε ως πλήρως ενταγμένη στον κόσμο των σκηνικών και των κοστουμιών που ήταν όλη η ταινία. Η «Ευνοούμενη» δεν θεωρήθηκε, όπως είπαμε κι είδαμε, ούτε «Μπαρυ Λυντον»- ική ούτε ..βισκοντική αλλά ως κάτι άλλο, οπότε τα σκηνικά και τα κοστούμια τα προσπέρασαν κι ασχολήθηκαν με το πρωτότυπο, με το unique ,όπου το unique συνηθίζει να ελκύει.

8. ΈΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ (A star is born)

OSCAR 1: ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ( ΛΕΙΝΤΥ ΓΚΑΓΚΑ  ΑΝΤΟΝΥ ΡΟΣΟΜΑΝΤΟ ,ΜΑΡΚ ΡΟΝΣΟΝ, ΑΝΤΡΙΟΥ ΓΟΥΑΙΤ “SHALLOW”)

«ΛΕΪΝΤΥ ΓΚΑΓΚΑ» είπαν για το Νο 4 «ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ» κι αυτό όλο εκφράστηκε μέσω του τραγουδιού που έγραψε η ίδια , μαζί με τρεις συνεργάτες, το τραγούδι χαρακτήριζε την ταινία όσο κανένα άλλο τη δική του, κι η Λέιντυ Γκάγκα έφυγε από εκεί με το πιο αρμόζον Οσκαρ που ήταν του τραγουδιού κι όχι τόσο της ηθοποιίας της, η οποία αναγνωρίστηκε με υποψηφιότητα αλλά μέχρι εκεί. Το ότι το ίδιο ακριβώς είχε συμβεί με το «Ένα αστέρι γεννιέται» της Στρεϊζαντ το 1977,δεν είναι υπόθεση στατιστικής και διαφόρων οσκαρικών tips αλλά έχει να κάνει με το σενάριο μια και τη βερσιόν Στρέηζαντ διασκεύασαν οι καινούργιοι ως επι το πλείστον κι η βερσιόν αυτή θέλει προσήλωση σε ένα τραγούδι. Το έγραψε η ίδια η Γκαγκα , όπως είχε γράψει δικό της κι η Στρέηζαντ, πήραν Οσκαρ τραγουδιού κι οι δύο, μονό που η Στρέηζαντ δεν είχε προταθεί για ηθοποιία διότι είχε κατηγορηθεί πως πλακωνόταν με σκηνοθέτες, ενδυματολόγους και λοιπούς επειδή ήθελε κατά βάση να παίξει και να προβάλει την Στρέηζαντ.

9. VICE

OSCAR 1: ΜΑΚΙΓΙΑΖ

Ολο το φιλμ για τον Ντικ Τσέινυ το πιστώθηκε ο μακιγιέρ ΚΡΑΙΓΚ ΚΑΝΟΜ για το πώς μεταμόρφωσε τον Κρίστιαν Μπέηλ σε Τσέινυ. Και του καπέλωσε ελαφρώς και την ηθοποιία, κάτι που δεν συνέβη με τον Ράμι Μάλεκ στο «Bohemian Rhapsody», όπου η μεταμόρφωση έγινε με διαφορετικό τρόπο κι είναι ενδεικτικό ότι το μακιγιάζ στο «Bohemian Rhapsody» δεν ήταν καν υποψήφιο.

10. ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ (First Man)

OSCAR 1: ΟΠΤΙΚΩΝ ΕΦΦΕ

Σενάριο και πάλι Σενάριο. Μπορεί το Σωματείο των Οπτικών Εφφέ να πρότεινε «Avengers», όμως οι υπόλοιποι κλάδοι για μια ακόμα φορά ήθελαν τα οπτικά εφφέ να υπηρετούν και να εξυπηρετούν σενάριο! Κι έτσι, ο «Πρώτος Ανθρωπος» ήταν αυτός που από τα πέντε πληρούσε αυτή την προϋπόθεση. Τα οπτικά εφφέ υπογράμμιζαν την κατάσταση είτε με τα μηχανήματα περιδίνησης στο Κέντρο Εκπαίδευσης των Αστροναυτών είτε με την εκτόξευση στο Διάστημα – κι όλα τα σχετιζόμενα με τα προαναφερθέντα.

11. SPIDERMAN: ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΡΑΧΝΟΣΥΜΠΑΝ (Spiderman : Into the spider verse)

OSCAR 1: ΚΙΝΟΥΜΕΝΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ

«Ψυχαγωγία» είπαν εδώ και κατέληξαν. Το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΙΝΟΥΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ της χρονιάς για να ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΟΥΝ με τα καρτούνς, παιδιά αλλά και μεγάλοι. Είναι πολύ όμορφο ως ψυχαγωγικό φιλμ, δεν επιδέχεται αμφιβολίας, ο προβληματισμός σε Αμερική κι Ευρώπη και μέσα στις Ακαδημίες σχετικά με το θέμα, όλο και στρέφεται προς την ψυχαγωγική αναγνώριση κι ότι είναι ένα είδος που δεν κάνει να το στερήσουμε από τα παιδιά. Το έχω ζήσει άπειρες φορές ακόμα και σε συνελεύσεις της Ευρωπαικής Ακαδημίας.

Αυτή , λοιπόν, ήταν η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ανάγνωση των OSCAR 2019, εδώ φτάνουμε στο τέλος , ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΠΑΛΙ και πρώτα ο Θεός…