Το ΣΕΝΑΡΙΟ είναι έτσι κι αλλιώς η βάση μιάς ταινίας. Μόνο η βάση; Το 70 ο/ο και βάλε. Τα σενάρια χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Τα πρωτότυπα και τα διασκευασμένα ή μάλλον-τα εκ διασκευής. Σε αυτή την ενότητα θα ασχοληθούμε με τα πρωτότυπα, γνωστά και ως ORIGINAL.
Και να σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για ένα είδος, το οποίο υπερασπίζομαι. Αυτή την ανάλαφρη, κοσμοπολίτικη, αστυνομική ή κατασκοπική κομεντί, που σε ξεκουράζει, σε διασκεδάζει, σου δείχνει ωραία μέρη, ωραία ξενοδοχεία, ωραία πρόσωπα. ωραία μπερδέματα. Δυστυχώς το συγκεκριμένο προιόν του είδους δηλώνει ότι ο φούρνος του Χόλυγουντ που ψήνει αυτά τα γλυκά χρειάζεται επειγόντως επαναρρύθμιση.
Και τι αποφάσισαν μέσω του Σωματείου τους; Διαβάστε παρακάτω τις λεπτομέρειες.
Όπως έγραψα και στην ΑΝΑΛΥΣΗ 4 για τη ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ, έτσι και στη ΜΟΥΣΙΚΗ, όπως άλλωστε και σε όλες τις κατηγορίες, ΔΕΝ επιλέγουν ΜΟΥΣΙΚΟ αλλά ΜΟΥΣΙΚΗ. Συνεπώς και σε αυτή την ειδικότητα απαντάμε μεγάλα ονόματα που δεν κέρδισαν διότι κάποιο άλλο μουσικό θέμα πληρούσε περισσότερο τις προυποθέσεις ενώ ο ίδιος μουσικός μπορεί να διαγωνίζεται με δύο μουσικές ή και παραπάνω….
Όπως έγραψα και στην ΑΝΑΛΥΣΗ 4 για τη ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ, έτσι και στη ΜΟΥΣΙΚΗ, όπως άλλωστε και σε όλες τις κατηγορίες, ΔΕΝ επιλέγουν ΜΟΥΣΙΚΟ αλλά ΜΟΥΣΙΚΗ. Συνεπώς και σε αυτή την ειδικότητα απαντάμε μεγάλα ονόματα που δεν κέρδισαν διότι κάποιο άλλο μουσικό θέμα πληρούσε περισσότερο τις προυποθέσεις ενώ ο ίδιος μουσικός μπορεί να διαγωνίζεται με δύο μουσικές ή και παραπάνω….
«ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ» λέγεται η κατηγορία κι όχι «ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ». Προσέξτε το, έχει διαφορά. Την καλύτερη σκηνοθεσία θα επιβραβεύσουν ως επίτευγμα κι όχι το πρόσωπο, ποιο είναι και πως λέγεται, όπως θα υπαγόρευε πιθανόν η θεωρία του auteur.Αυτό, άλλωστε, είναι και το «αριστοτελικό» ζητούμενο των Ακαδημιών. Ο «εργοκεντρισμός» κι όχι ο «ποιητοκεντρισμός»
Ζητούμενο επίτευγμα στην Ηθοποιία είναι να καταφέρει ο ηθοποιός να πείσει ότι έγινε ΕΝΑ με τον χαρακτήρα, με το ρόλο δηλαδή, που υποδύεται. Όμως για να συμβεί χρειάζεται προηγουμένως ο ρόλος. ΚΙ εδώ είναι υπόθεση σεναριογράφου κι έργου… Κάποιες φορές και της ίδιας της Ζωής…
Το Οσκαρ Οπτικών Εφφέ με τα χρόνια από κατηγορία έχει εξελιχθεί σε είδος, σε βράβευση είδους. Περίπου όπως συμβαίνει και με τα Κινούμενα Σχέδια. Δεν βραβεύουν μόνο το επί μέρους επίτευγμα αλλά συγχρόνως και τον καλύτερο εκπρόσωπο του είδους.
«Ανισότητες» είναι η πρώτη λέξη που μου έρχεται πάντα στο νου όταν βλέπω μια ταινία του Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ. Ακόμα και στις καλύτερες του. Από τον κανόνα δεν ξεφεύγει η τελευταία του ταινία που έτσι κι αλλιώς ΔΕΝ κατατάσσεται στις καλύτερες του…
…Και το «BIRDMAN» ανέρχεται αφού πλέον, μετά το βραβείο των Παραγωγών, πήρε και το βραβείο των Ηθοποιών.