Συνήθως αυτοί ξεκινούν τις προ-οσκαρικές απονομές του έτους. Φέτος, τους πρόλαβε η Ενωση Κριτικων Νεας Υόρκης. Ως «ακόλουθοι» δείχνουν ότι κοίταξαν και λίγο πιο «εμπορικά», μια κι η κατάσταση των εισιτηρίων είναι «δυσπραγης», και βράβευσαν ως καλύτερη ταινία της χρονιάς το «TOP GUN MAVERICK», κάτι που, φυσικά, πριν από 35 χρόνια θα ‘ηταν αδιανόητο να συμβεί.
Οταν βγαίνουν εννέα ταινίες κι από αυτές αξίζουν οι δύο , όπου η μία είναι του Βούλγαρη κι η άλλη τηλεοπτική, καταλαβαίνετε για τι εβδομάδα μιλάμε. Η "Μικρά Αγγλία" λοιπόν και το "Behind the Candelabra" είναι οι περί ών ο λόγος ... άντε, θα προσθέσω τρεις ακόμα να τις κάνουμε πεντάδα. Θα καταλάβετε από τα σχόλια, Ετσι ξεκινούσε , το κείμενο αυτό που ήταν μια ματιά στις ταινίες της 4ης Δεκεμβρίου 2013
Η γαλλική αυτή ταινία μας ξαναγυρίζει σε καλές εποχές του αστυνομικού είδους και βεβαίως του γαλλικού που έχει γράψει τη δική του ιστορία και κουβαλά τη δικη του παράδοση.
Μπήκαμε στην οσκαρική περίοδο και…Καλή μας Χρονιά…
Η Νέα Υόρκη, η Ενωση δηλαδή των Κριτικών της Νέας Υόρκης, ανοίγει την αυλαία , τουλάχιστον από τις μεγάλες οργανώσεις , των ετήσιων βραβεύσεων, που προλέγουν (κι όχι «προβλέπουν») τα Οσκαρ
Κι η νικήτρια ταινία , των εν λόγω Κριτικών, είναι το «TAR» του Τοντ Φηλντ, ωστοσο, το βραβείο σκηνοθεσίας δεν το εδωσαν οι κριτικοί στον σκηνοθετη της καλύτερης ταινίας αλλά στον Ινδό Σ.Σ. ΡΑΤΖΑΜΟΥΛΙ για το επικό ΙΝΔΙΚΟ φιλμ «RRR», το οποίο είναι παλαιότερο, δεν είναι δηλαδή η φετινή υποβολή της Ινδίας για το Οσκαρ.
Ο ΚΟΛΙΝ ΦΑΡΕΛ πήρε την επίσημη εύνοια των κριτικών για δυο ταινίες του, το «After Yang» και το «The banshees of Inisherin» -το τελευταίο πήρε και το βραβείο ΣΕΝΑΡΙΟΥ (το έγραψε ο ΜΑΡΤΙΝ ΜΑΚ ΝΤΟΝΑ) ενώ η ΚΕΗΤ ΜΠΛΑΝΣΕΤ που έχει πάρει διθυραμβικές κριτικές για το «TAR» θεωρείται από τους θαυμαστές της «φαβορί» για το Οσκαρ κι η Ενωση Κριτικων Νεας Υόρκης ξεκινά την ενίσχυση της προοπτικής για Οσκαρ Νο 3.
Στους β ρόλους η ΚΕΚΕ ΠΑΛΜΕΡ που ξεχώρισε από το ημι-ανεκδιήγητο «NOPE» του Τζορνταν Πηλ κι ο ΚΕΪ ΧΟΥΙ ΚΟΥΑΝ που παίζει τον σύζυγο της Μισέλ Γεό στο «Τα πάντα όλα», είναι αυτοί που πήραν την διάκριση από τους κριτικούς.
Ξεχωριστά αξίζει να σημειωθεί ότι στη ΔΙΕΘΝΗ ΤΑΙΝΊΑ επέλεξαν το φιλμ του ΓΕΡΖΙ ΣΚΟΛΙΜΟΦΣΚΙ «ΕΟ», το οποίο εχει υποβληθεί αό την ΠΟΛΩΝΙΑ για το Διεθνές Oscar και δείχνει μια πρώτη αποδοχή. Στην Ευρωπαϊκή Ακαδημία, το συγκεκριμένο φιλμ, τιμήθκε με το βραβείο της μουσικής, είναι υποψήφιο στη Σκηνοθεσία για τον Σκολιμόφσκι , ‘όχι όμως και στην καλύτερη ταινία…..
Ακολουθεί η πλήρης λίστα:
Best Film: Tár
Best Director: S. S. Rajamouli, RRR
Best Actor: Colin Farrell, After Yang and The Banshees of Inisherin
Best Actress: Cate Blanchett, Tár
Best Screenplay: Martin McDonagh, The Banshees of Inisherin
Best Supporting Actor: Ke Huy Quan, Everything Everywhere All At Once
Best Supporting Actress: Keke Palmer, Nope
Best Animated Feature: Marcel the Shell with Shoes On
Best Cinematography: Claudio Miranda, Top Gun: Maverick
Best First Film: Aftersun
Best Foreign Language Film: EO
Best Nonfiction Film: All the Beauty and the Bloodshed
Special Award: Jake Perlin
Special Award: dGenerate Films
Special Award: Jafar Panahi
Αυτό είναι το χαρακτηριστικό του 5ου κύκλου για αυτό και το προτάσσω . Το ‘οτι μια σειρά, που ξεκίνησε ως ιστορική, και μας έβαλε στο πνεύμα της Βρετανικής Ιστορίας μέσα από την κυρίαρχο του Στέμματος, την Βασίλισσα Ελισάβετ, στον 5ο Κύκλο έχει οδηγηθεί στην Επικαιρότητα. Ακριβώς, επειδή έχει φτάσει σε γεγονότα ,σχετικά πρόσφατα, για τα οποία διαβάζουμε διαρκώς στον Τύπο, σοβαρό ή «κίτρινο», κι ακούμε στα ΜΜΕ, είτε τα θεσμικά ή τα άλλα, της ελαφροφροσύνης ,κι επειδή σε ένα βαθμό τα γεγονότα αυτά αφορούν σε σκαμπρόζικες ή πιπεράτες καταστάσεις , που περισσότερο ταιριάζουν στο κουτσομπολιό παρά στην ιστορική «αναδίφηση»
Το «απρόβλεπτο» είναι η λέξη που ταιριάζει στην ταινία και κατεπέκταση στον δημιουργό της , τον ΣΤΗΒΕΝ ΣΠΗΛΜΠΕΡΓΚ. Διότι βλέπουμε άλλο έργο από εκείνο που νομίζαμε ότι θα δούμε.
Οπωσδήποτε είχε κάνει εντύπωση ο αποκλεισμός της πολεμικής γερμανικής ταινίας «ΟΥΔΕΝ ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΥΤΙΚΟΝ ΜΕΤΩΠΟΝ» που πολλοί τη θεωρούν εν δυνάμει διεκδικήτρια του Διεθνούς(κι όχι μόνο ) Οσκαρ αλλά από την άλλη, στην Ευρωπη που παράχθηκε, κι ειδικά στην Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου, που, ουσιαστικά «γερμανοκρατείται», τρώει πόρτες
Ιστορικό φιλμ, δικής του ματιάς, μοντέρνας, μας έρχεται από την ΑΥΣΤΡΙΑ, η οποία το έχει περι πολλού, το έχει υποβάλλει για το ΔΙΕΘΝΕΣ OSCAR, το έχουμε ΥΠΟΨΗΦΙΟ και στην ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ για την ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ, την ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ( Μαρία Κρόϋτσερ) και ΕΡΜΗΝΕΙΑ(ΒΙΚΥ ΚΡΙΠΣ)
Αν και διαφημίζεται ως ταινία του «Netflix», εδώ κυκλοφορεί κανονικά στις αίθουσες κι όχι στη γνωστή πλατφόρμα.
Ας μου επιτραπεί να ξεκινήσω από ένα διαχωρισμό εννοιών που προκαλεί σύγχυση σε πολλούς. Το «ΠΟΛΕΜΙΚΟ» είναι ΕΙΔΟΣ. Το «ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ» είναι ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ. Αντιπολεμικό, μπορεί να έχουμε και σε κωμωδία και σε δράμα και σε μελό και σε μιούζικαλ και σε όλα τα είδη. Ακόμα και σε μονοσάλονο αστικό δράμα-Τρανό παράδειγμα η «ΦΡΟΥΡΑ ΣΤΟ ΡΗΝΟ» από το θεατρικό έργο της Λίλιαν Χέλμαν. Το «Πολεμικό» είναι είδος. Είναι το έργο που διαδραματίζεται σε μέτωπο πολέμου, κυριαρχούν οι μάχες. Αυτό δεν εμποδίζει τις μάχες να αποκτούν περιεχόμενο και δραματικό χαρακτήρα, ανάλογα με το ποιοι είναι οι χαρακτήρες που πολεμούν. Το να είναι αντιπολεμικό το περιεχόμενο δεν καταργεί το πολεμικό είδος στο οποίο εντάσσεται το αντιπολεμικό μήνυμα. Συνεπώς για να ορίσουμε το «Ουδέν νεώτερον από το δυτικόν μέτωπον» έχουμε να το συστήσουμε ως ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΦΙΛΜ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ.