Μόνο που οι δύο τελευταίες, δεν «πέρασαν» στην ΠΕΝΤΑΔΑ της Σκηνοθεσίας (στη ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ έχουμε πεντάδα στα Ευρωπαϊκα κι όχι εξάδα). Αυτό τους αφαιρεί δυνάμεις για την κατάκτηση του Μεγάλου Βραβείου παρόλο ότι προτάθηκαν. Βέβαια, με τον τρόπο που ψηφίζουμε στα Ευρωπαϊκά δεν μπορούν να βγουν ασφαλή συμπεράσματα, όπως γίνεται στις άλλες ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ, είτε τις Εθνικές των Ευρωπαϊκών Χωρών είτε τη μία και μοναδική Αμερικανική. Διότι στις υποψηφιότητες των Ευρωπαϊκών ψηφίζουμε όλοι για όλα, άρα δεν μπορείς να πεις ότι οι Σκηνοθέτες δεν άρεσαν τόσο πολύ τις δύο αυτές ταινίες που δεν συμπεριελήφθησαν στη Σκηνοθεσία. Ο ασφαλέστερος ΥΠΟΘΕΤΙΚΟΣ λόγος είναι πως στην πληθώρα των καλών ταινιών, κάποιες τις ψήφισαν για την καλύτερη ταινία και κάποιες τις κράτησαν για τη Σκηνοθεσία ή για το Σενάριο ώστε να υπάρχει ισορροπία.
Και φαίνεται αυτό από το γεγονός πως η ταινία που εκτόπισε το «LES MISERABLES» του Λατζ Λι, που το επέλεξε η Γαλλία για να την εκπροσωπήσει στο ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΟ ΟΣΚΑΡ καθώς και το «SYSTEM CRASHER» της Νόρα Φινγκσάιντ που είναι η επίσημη ΥΠΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΟ ΟΣΚΑΡ, είναι «ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟ ΦΛΕΓΕΤΑΙ», το οποίο , όμως, δεν κατάφερε να συμπεριληφθεί στην ΕΞΑΔΑ των καλύτερων ταινιών, η σκηνοθέτης , ωστόσο, ΣΕΛΙΝ ΣΙΑΜΑ είναι αυτή που κατέλαβε την «Πέμπτη» θέση στην υποψηφιότητα για τη Σκηνοθεσία.
Γεγονός που επισημαίνει πως οι Γυναίκες ψηφοφόροι της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας ήταν που το στήριξαν σε κάποιο βαθμό, και το έστρεψαν πάνω στο πρόσωπο, στη Γυναίκα, για τη Σκηνοθεσία και για το Σενάριο, που υπογραμμίζεται διαρκώς για τη «ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΜΑΤΙΑ» του , το ίδιο όμως το έργο ως έργο δεν άρεσε προφανώς τόσο πολύ ως σύνολο όσο ως «γυναικεία ματιά». Λαμβανομένου υπόψη ότι οι Γάλλοι κινηματογραφιστές της ειδικής γαλλικής επιτροπής που υποβάλει ταινία για το Οσκαρ προτίμησαν το «Les Miserables» από «Το πορτραίτο μια γυναίκας που φλέγεται»
Βέβαια, ένας προσεκτικός παρατηρητής, μπορεί να αναρωτηθεί για το γεγονός πως και την υποβολή της Γερμανίας, γυναίκα τη γύρισε. Ναι, είναι η μοιρασιά που σας λέω λόγω του συστήματος επιλογής. Το γερμανικό άρεσε περισσότερο ως περιεχόμενο, ως έργο, το «πορτραίτο…» ως γυναικεία ματιά.
Στα υπόλοιπα είναι ολοφάνερη η υπεροχή των ταινιών «ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΔΟΞΑ» του ΠΕΔΡΟ ΑΛΜΟΔΟΒΑΡ για τον οποίο δεν χρειάζονται συστάσεις, «Ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ» του ΜΑΡΚΟ ΜΠΕΛΟΚΙΟ , που είναι η καλύτερη ταινία στην καριέρα του Μπελόκιο και το αγαπημένο ιταλικό θέμα της «Μαφίας» βρίσκεται σε πολύ δημιουργική στιγμή τόσο του σκηνοθέτη όσο και του συνόλου γενικότερα, και βέβαια το «ΚΑΤΗΓΟΡΩ» του ΡΟΜΑΝ ΠΟΛΑΝΣΚΙ, γύρω από την Υπόθεση Ντρέυφους, όπου ο Πολάνσκι έχει σκηνοθετήσει με υποδειγματική λιτότητα την περίπτωση της δίκης-φιάσκο της Ιστορίας. Ας σημειωθεί ότι τις ώρες που ετοιμαζόταν η ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων, άλλη μια ηθοποιός που δεν την ξέρει κανείς, Γαλλίδα, θυμήθηκε ότι το 1975 , όταν ήταν 18 χρονών, ο Πολάνσκι της είχε «κολλήσει» την ώρα που έκανε σκι. Επρεπε να φτάσει 62 χρονών η γυναικούλα για να καταγγείλει; Ελεος πιά, ευτυχώς, όμως οι Ακαδημίες δεν επηρεάζονται κι έτσι οι κρεββατοκάμαρες, υπαρκτές ή επίδοξες ή και… φαντασιωμένες, μένουν εκτός καλλιτεχνικών επιτευγμάτων…
Σταθερή η αξία της «ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΗΣ» και του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΝΘΙΜΟΥ, τον βάζω τέταρτο στην εξέταση επειδή η ταινία έχει προταθεί και στην κατηγορία της ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΚΩΜΩΔΙΑΣ- μαζί με το υπέροχο ισραηλινο-παλαιστινιακό «ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΠΟΥ ΑΝΑΨΕ ΦΩΤΙΕΣ» που έχει υποβληθεί για το ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΟ ΟΣΚΑΡ από το …ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ. Συνεπώς, οι πιθανότητες της ¨Ευνοούμενης» για την κατάκτηση του Βραβείου Κωμωδίας είναι πιο ορατές από την πιθανότητα την άλλη..
ΙΣΠΑΝΙΑ και ΙΤΑΛΙΑ λοιπόν μπαίνουν πιο δυναμικά στο παιχνίδι με τις ταινίες τους που υπέβαλαν για το ΟΣΚΑΡ, η ΙΣΠΑΝΙΑ με το «ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΔΟΞΑ» του Δον Πέδρο, η ΙΤΑΛΙΑ με τον «ΠΡΟΔΟΤΗ» του ΜΑΡΚΟ ΜΠΕΛΟΚΙΟ- κι ο ΠΟΛΑΝΣΚΙ ως πολυεθνική συμπαραγωγή, καραδοκεί….
Στους ηθοποιούς ο ΑΝΤΟΝΟ ΜΠΑΝΤΕΡΑΣ από το «Πόνος και Δόξα» έρχεται αντιμέτωπος με τον ΖΑΝ ΝΤΙΖΑΡΝΤΕΝ από τον Πολάνσκι (στον καλύτερο ρόλο του μετά το «The artist» που του χάρισε το ΟΣΚΑΡ το 2012) και τον ΠΙΕΡΦΡΑΝΤΣΙΣΚΟ ΦΑΒΙΝΟ από τον Μπελόκιο, που αναμένει κι αυτός την αναγνώριση ύστερα από τόσα χρόνια εργασίας στο ιταλικό σινεμά. Αν και το παιδί από την ταινία της ΣΟΥΗΔΙΑΣ, το «ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΧΟΡΕΨΑΜΕ» που είναι κι υποβολή της χώρας για το ΟΣΚΑΡ και προβάλλεται στα σινεμά της Αθήνας, δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο, ο ΛΕΒΑΝ ΓΚΙΕΛΠΑΚΙΑΝΙ. Ο Μπαντέρας όμως είναι αυτός που πηγαίνει καλπάζοντας, ενισχυμένος και με το Βραβείο Ερμηνείας του Φεστιβάλ Κανών.
Στις γυναικείες ερμηνείες η ΟΛΙΒΙΑ ΚΟΛΜΑΝ από την «ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΗ» του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΝΘΙΜΟΥ επιδιώκει να επαναλάβει τη νίκη της στα ΟΣΚΑΡ του 2019 με σοβαρότερη αντίπαλο την ΤΡΙΝΕ ΝΤΥΛΝΧΟΛΜ από τη δανέζικη υποβολή για τα Οσκαρ «QUEEN OF HEARTS» αλλά και τις δύο κοπέλες από «ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥ ΦΛΕΓΕΤΑΙ», την ΝΟΕΜΙ ΜΕΡΛΑΝ και την ΑΝΤΕΛ ΑΕΝΕΛ.
Στα ΣΕΝΑΡΙΑ, οι ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, κι όχι οι Σεναριογράφοι ώστε να έχουμε μια άλλη βαρύτητα κι ασφάλεια (οπότε δεν μπορούμε να προβούμε και σε αναλύσεις) επέλεξαν «ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΔΟΞΑ», «Ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ», «ΚΑΤΗΓΟΡΩ» , «LES MISERABLES», «ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥ ΦΛΕΓΕΤΑΙ»
Δείτε τις υποψηφιότητες αναλυτικά στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας.. Η απονομή θα γίνει στο Βερολίνο στις 7 Δεκεμβρίου 2019
https://www.europeanfilmawards.eu/