ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ

"ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΑΙΜΑ" (Getting straight), η EKTH ταινία του masterclass by TARANTINO στη NOVA. Στις 21.25
Κανείς δεν τη θυμάται σήμερα.
Είναι από τις πρώτες ταινίες, παραγωγής 1970-71, που είχαν αναφορά στον υπό εξέλιξη πόλεμο του Βιετνάμ , δεν είναι από αυτά που εκαναν αίσθηση, πρέπει όμως να έχει στοιχεία που της δίνουν διάρκεια ανακάλυψης ως υποτιμημένης.
Φαντάζομαι από εδώ πιάνεται κι από το γεγονός ότι πρωταγωνιστεί ο ΕΛΙΟΤ ΓΚΟΥΛΝΤ (με παρτενερ την ΚΑΝΤΙΣ ΜΠΕΡΓΚΕΝ, η οποία εκείνη τη χρονιά είχε κάνει κι ένα αντισυμβατικό ουέστερν, "Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΜΠΛΟΥ"), στον οποίο Γκουλντ δείχνει ο Ταραντίνο ότι τρέφει κάποιου τύπου αδυναμία, κυρίως σε αυτό που εκπροσωπεί ως ηθοποιός κι ως καριέρα και που στοιχεία του πρέπει να δανείστηκε επίσης για το ρόλο του Ντι Κάπριο στο "Κάποτε στο Χόλυγουντ'
Το περίεργο με τον ελληνικό τιτλο της ταινίας είναι πως προβλήθηκε μετά την απαγόρευση από τη Χούντα του "Φράουλες και αίμα", ωστόσο ο διανομέας "πονηρά" αποφάσισε να ρισκάρει και να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και να το βαφτίσει "ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΑΙΜΑ" ως αναφορά- ΠΡΟΦΑΝΩΣ!- σε εκείνο. Και το κάνει περίεργο, η μη απαγόρευση από τη Χούντα, αν και το περιεχόμενο δεν είναι άμεσα επαναστατικό.
Αυτά τα είπα ως ελληνική αναφορά πάνω στην ταινία, ο Ταραντίνο θα έχει να μας πει τα δικά του.
Πάντως, στο θέμα ΕΠΙΡΡΟΕΣ, μέχρι στιγμής έχουμε δει εξη ταινίες και καμία δεν δείχνει συνάρτηση με αυτά που ΝΟΜΙΖΑΝ και χρέωναν του Ταραντίνο οι κριτικοί κλπ περί ΕΠΙΡΡΟΩΝ.
Τι ακριβώς τον ώθησε στην επιλογή αυτής της ταινίας θα σας τα πω μετά την "προβολή"
ΥΓ Σκηοθέτης του φιλμ είναι ο ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΡΑΣ, που είχε κάνει ένα ενδιαφέρον φιλμ στα 80ς, το"STUNTMAN- Ο ΡΙΨΟΚΙΝΔΥΝΟΣ ΔΡΑΠΕΤΗΣ" με τον ΠΗΤΕΡ Ο'ΤΟΥΛ κι είχε διπλή υποψηφιότητα για ΟΣΚΑΡ τόσο στη ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ όσο και στο ΣΕΝΑΡΙΟ (εκ ΔΙΑΣΚΕΥΗΣ). Κι είχε υποψηφιότητα και για τον Πήτερ Ο'Τουλ. Στην απονομή του 1981

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ

Μου άρεσε η ταινία "ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΑΙΜΑ" στο masterclass TARANTINO, κυρίως επειδή ήταν εξαιρετικά σκηνοθετημένη από τον ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΡΑΣ που της έδωσε χρωματα, κεντίδια, πολύ σύνθετη ερμηνευτική κατεύθυνση με βάση την κωμωδια αλλά και ντεκουπάζ ώστε το μοντάζ να την κάνει να τρέχει άλλοτε γρήγορα η να πηδά ανάλαφρα σε κάποιες άλλες στιγμής, ένα εκληκτικό ρυθμό κι άλλες τόσες αποχρώσεις
Δεν ήταν αυτό που λέει ο τίτλος παρόλο ότι υπάρχει κι αυτό το στοιχείο, ηταν μια "κομεντί" αλλά όχι κωμωδία, , κομεντί ψυχολογική πάνω σε κοινωνικές βάσεις. Ο ήρωας ήταν κάποτε ριζοσπάστης, πήγε Βιετνάμ, κι ύστερα από 6 χρόνια επιστρέφει στο Κολλέγιο για να γίνει καθηγητής, και ξεκινά ως σαν να εχει περάσει στην απεναντι πλευρά. Τα πράγματα, όμως, δεν θα εξελιχθούν καθόλου ετσι διότι δεν είναι έτσι.
Κι εδώ σταματώ εγώ διότι πήρα φόρα κι εδώ μιλάει ο Ταραντίνο κι όχι εγώ, αλλά ήθελα να σας κατατοπίσω επειδή η ταινία δεν είναι γνωστή.
Ο Ταρανίνο λοιπόν τη διάλεξε για τον Ελιοτ Γκούλντ και για τον σκηνοθέτη Ρίτσαρντ Ρας, και για το οτι ανήκει σε μια κατηγορία ταινιών των αρχών '70, ο Ταραντίνο τις λέει "είδος" κι είναι "οι ταινίες με ριζοσπάστες φοιτητές". Στην κατηγορία αυτή βάζει το "Φράουλες και αίμα" του Στιούαρτ Χάγκμαν, το "ΖαμπρίσκιΠόιντ" του Αντονιόνι και το "Επανάσταση κάθε λεπτό" του Στάνλεϋ Κράμερ. Το "Εξέγερση και αίμα" το θεωρεί καλύτερο από τα 4 και τον Ρίτσαρντ Ρας καλύτερο σκηνοθέτη από τους άλλους 3....Αν και για τον Χαγκμαν των "φραουλών.." περνάει ένα σύντομο εγκώμιο..
Στέκεται πολύ στον Ελιοτ Γκουλντ, αναλύει το performance, το ρόλο, το χαρακτήρα, το είδος, τη δουλειά του σκηνοθέτη και καταλήγει να μας πει ότι αυτή την ταινία είδε ο ΙΝΓΚΜΑΡ ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ και κάλεσε τον ΕΛΙΟΤ ΓΚΟΥΛΝΤ να πρωταγωνιστήσει στην "ΕΠΑΦΗ". Πέραν του ότι και την ταινία τη χαρακτήρισε ο Μπέργκμαν "αγαπημενη του" (δηλωμένος λάτρης του αμερικάνικου σινεμά ο Μπέργκμαν), ο λόγος για τον οποίο του άρεσε ο Γκούλντ ήταν για τη διαχωριστική γραμμή θυμωμένου ήρωα-υπερβολικής ερμηνείας. Ο ήρωας δρα υπερβολικά επειδή είναι θυμωμένος. Ο Ελιοτ Γκουντ φτάνει στα άκρα τα συναισθήματα του ήρωα αλλά το παίξιμο είναι απολύτως ελεγχόμενο. Αυτό θαύμασε ο Μπεργκμαν και τον πήρε.
Αύριο, θα περάσουμε υπέροχα διότι μας έχει "ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΟΛΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΟΠΩΝ", την ταινία που πάει και βλέπει τον εαυτό της στο σινεμά στο Γουέστγουντ η Σάρον Τέητ. Στο ¨Καποτε στο Χόλυγουντ". Το εχω δει το φιλμ,έχει πλάκα, και θα έχει φαντάζομαι να μας πει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα