Το τρίτο αφορά σε έναν αποκλεισμό κι ενώ ποτέ δεν στέκομαι στους αποκλεισμούς ούτε ασχολούμαι με αυτούς, εδώ θα το κάνω, διότι έχει να κάνει με το ρόλο που παίζουν φορείς οι οποίοι προηγούνται και τελικά δίνουν μια παραπλανητική εικόνα…Αφορά στη ΛΑΙΔΗ ΓΚΑΓΚΑ και στον αποκλεισμό της. Και δεν τρέχει τίποτα ως προς την ίδια, σε επίπεδο ερμηνειών διότι εδώ ήρθαν οι αυστηροί κανόνες  της Εργοκεντρικής κι Αριστοτελικής Ακαδημίας κι οι ερμηνείες έχουμε πει κι επαναλαμβάνω διαρκώς σε κάθε ευκαιρία, και στην παρακολούθηση σειρών, πως ξεκινούν από τους ρόλους οι οποίοι , με τη σειρά τους, ξεκινούν από τα σενάρια. Ο «ΟΙΚΟΣ GUCCΙ» ως ρόλος κι ως σενάριο εξ αυτού προερχόμενος δεν αναγνωρίστηκε και δεν αναγνωρίστηκε κι η Λαίδη Γκάγκα, ως εξω-τραγουδιστική ερμηνεύτρια, ως μια άλλη Σερ.  Το πρόβλημα δεν είναι ούτε η ταινία ούτε η Λαίδη Γκαγκα και το publicity. Το θέμα είναι το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΗΘΟΠΟΙΩΝ αλλά κι η ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ, όπου αποκλείουν είτε ΟΛΕΣ είτε μερικές από τις τελικώς υποψήφιες, προτάσσουν την Λαίδη Γκάγκα και τελικά στα Οσκαρ προτείνονται ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΛΛΕΣ εκτός από αυτήν. Διότι τελικά προτάθηκαν κι η ΤΖΕΣΙΚΑ ΤΣΑΣΤΕΙΝ, κι η ΟΛΙΒΙΑ ΚΟΛΜΑΝ, κι η ΝΙΚΟΛ ΚΙΝΤΜΑΝ κι η ΠΕΝΕΛΟΠΕ ΚΡΟΥΖ αλλά κι η ΚΡΙΣΤΕΝ ΣΤΙΟΥΑΡΤ που την τελευταία την είχαν αφήσει Σωματείο και Βρετανοί να φαίνεται σαν…βαριόμοιρη αλλά τελικώς ΠΡΟΤΑΘΗΚΑΝ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ κι η μόνη που έμεινε απέξω είναι η Λαίδη Γκάγκα.

 Στην προσπάθεια τους ‘κάποιοι φορείς είτε να κινηθούν συντεχνιακά είτε να πούν ότι λένε ένα δικό τους λόγο, τελικά δεν λένε τον λόγο για τον οποίο αυτοδιαφημίζονται.Το τελευταίο αφορά αφενός στο ΣΩΜΑΤΕΙΟ που εκτός από το παραπάνω με τη Λαίδη έφαγε κι άλλη μία «κατραπακιά» από τα Οσκαρ, αυτό με το «BELFAST» όπου αποκλείστηκε η ηθοποιός από τη διανομή που εκείνοι πρότειναν  ενώ προτάθηκαν οι δύο αποκλεισμένοι του Σωματείου, η ΤΖΟΥΝΤΙ ΝΤΕΝΤΣ κι ο ΚΙΕΡΑΝ ΧΑΪΝΤΣ.

Αφορά εξίσου, αυτό περί του να πουν το δικό τους λόγο, έως και πολύ, και  στους Βρετανούς οι οποίοι απέκλεισαν από τη σκηνοθεσία τον δικό τους Μπράνα στο «BELFAST» αλλά στην πολυεθνική Ακαδημία της Αμερικής προβάλει φαρδύς πλατύς στη σκηνοθεσία. Όπως και τον ΝΤΕΝΖΕΛ ΓΟΥΩΣΙΝΓΚΤΩΝ  τον οποίο εκείνοι είδαν σαιξπηρικά ενώ οι «δικοι μας», οι οσκαρικοί, τον είδαν κινηματογραφικά.

Από κει και πέρα ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι η 5άδα των Σκηνοθετών που ηταν στο Σωματείο κι απειλείτο μία θέση, κάποιου εκ των πέντε, από τον Ιάπωνα ΡΟΥΙΣΟΚΕ ΧΑΜΑΓΚΟΥΤΣΙ του  “Drive my car”, ναι, η απειλή πραγματοποιήθηκε κι αυτός που αποκλείστηκε ήταν ο Ντενί Βιλνέβ με το «Dune» που το αναγνωρισαν οι Σεναριογράφοι στη διασκευη του βιβλίου αλλά όχι οι σκηνοθέτες και τη θέση του κατέλαβε ο Ιάπωνας Χαμαγκούτσι. Κάποιοι φοβόνταν για τον Σπήλμπεργκ.

..Ο ΣΤΗΒΕΝ ΣΠΗΛΜΠΕΡΓΚ, όμως τα κατάφερε, η ταινία κρατήθηκε υψηλά, το «WEST SΙDE STORY» του, περνά στην Ιστορια ως υποψήφιο για 7 Οσκαρ, μεταξύ των οποίων και για καλύτερη ταινία αλλά κι ως το φιλμ που χαρίζει στον ίδιο την 8^η Σκηνοθετική Υποψηφιότητα. Με εφτά υποψηφιότητες, μια χαρά τα πήγε. Εκεί που δεν τα κατάφερε είναι στο Μοντάζ και στην παντελή απουσία του ρόλου του Μπερνάρντο από τις διακρισεις (εννοώ και τα προ-οσκαρικες ακόμα) ενώ η ΑΡΙΑΝΑ ΝΤΕ ΜΠΟΣΕ μπήκε υποψήφια στο ρόλο για τον οποίο είχε κερδίσει το Οσκαρ στο παλιό φιλμ η ΡΙΤΑ ΜΟΡΕΝΟ. Η απουσία του μοντάζ και του ρόλου του Μπερνάρντο ,στο να μη διακριθεί αυτός ο ρόλος όπως διακρίθηκε της Ανίτα, οφείλεται στην απουσία χορογράφου ως καθοριστικού παράγοντα. Όταν είχα γνωρίζει τον ΡΟΜΠΕΡΤ ΓΟΥΑΙΖ, σκηνοθέτη του παλαιού φιλμ, και του είχα πει για τα μαθήματα που μου έκανε ο ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ πάνω στο Μοντάζ και στους Φωτισμούς της ταινίας, ο Ρόμπερτ Γουάιζ μου είχε εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους είχε δώσει credit συν-σκηνοθετη στο χορoγράφο ΤΖΕΡΟΜ ΡΟΜΠΙΝΣ. Κι αυτό είχε να κάνει με το ότι έβγαζε τον Χορογράφο μπροστά, και πάνω του στήριζε μοντάζ, κατεπέκταση φωτισμούς που εξαρτιόνταν από το μοντάζ διότι το μοντάζ ήταν πάω στη Χορογραφία, και βέβαια με τον ΤΖΩΡΤΖ ΤΣΑΚΙΡΗ. Ο Τσακίρης ήταν υπόθεση του Χορογράφου. Φτιάχτηκε πάνω του, επειδή ήταν δεινός χορευτής ένας ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΣ ρόλος, όχι ένας ρόλος μιούζικαλ όπως είναι αυτός της Ανίτα στο ίδιο έργο. Εκεί έγινε ό,τι έγινε, το του Τσακίρη είχε πάρα πολύ να κάνει με το συν-σκηνoθετικό credit του χορογράφου. Αυτά έλειψαν στο καινούργιο «West Side Story», όμως αναγνωρίστηκε η σκηνοθετική δουλειά του Σπήλμπεργκ και το τι σημαίνει προσέγγιση σεβασμού σε ένα κλασικό δημιούργημα.

Από την άλλη βέβαια, υπάρχει μια ήττα που εκφράζεται με το ότι δεν προτάθηκε το μοντάζ του «West Side Story» ενώ προτάθηκε το μοντάζ ενός άλλου μιούζικαλ, χαμηλού κόστους και μικρής εμβέλειας,  του «TICK..TICK...ΒΟΟΜ!». Το μήνυμα είναι σαφές πάνω στο μοντάζ μιούζικαλ και τη σχέση με Χορογραφία .

Στο ΔΙΕΘΝΕΣ , κάνει παρθενική είσοδο το ΜΠΟΥΤΑΝ με την ταινία LUNANA, επανερχεται η ΙΤΑΛΊΑ ύστερα από το 2014 που ήταν και πάλι με τον Παολο Σορεντινο, όπως και τώρα, τότε είχε κερδίσει με την ΤΕΛΕΙΑ ΟΜΟΡΦΙΑ, τωρα κατεβαίνει με «ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» κι έχει ενδιαφέρον το υποψήφιο φιλμ από τη ΝΟΡΒΗΓΙΑ «Ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο» το οποίο είναι ταινία σεναρίου και προτάθηκε και για το σενάριο του…Ενώ το «FLEE» της ΔΑΝΙΑΣ κατάφερε και μπηκε υποψήφιο ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΕΙΣ «αντικρουομενες» μεταξύ τους κατηγορίες, ήτοι κι ως ΔΙΕΘΝΕΣ κι ως ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ αλλά κι  ως ΚΙΝΟΥΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ.

Νόστιμη σύμπτωση το ότι προτάθηκαν μαζί , σε διαφορετικές ταινίες, επίσης  συμπτωματικά στην 4^η υποψηφιότητα τους αμφότεροι , και από ένα Οσκαρ ο καθένας τους στο ενεργητικό του, το ζεύγος ΧΑΒΙΕ ΜΠΑΡΔΕΜ-ΠΕΝΕΛΟΠΕ ΚΡΟΥΖ, εκείνος που το πιστώθηκε  ως Ντέζι Αρναζ δίπλα στη Νικόλ Κίντμαν στο «Being the Ricardos», εκείνη με ξενόγλωσση ταινία, με του Πέδρο τις «ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ» , την οποία η Ισπανία δεν είχε υποβάλει. Ωστοσο στο φιλμ του Αλμοδόβαρ μαζί με την Πενέλοπε εισχώρησε κι ο συνθέτης ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΙΓΚΛΕΣΙΑΣ, στην 4^η κι αυτός υποψηφιότητα του..

Αυτή είναι η ΠΡΩΤΗ ΜΑΤΙΑ. Σειρά τωρα θα έχουν τα ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ που θα διαρκέσουν ως την ΑΠΟΝΟΜΗ στις 27 ΜΑΡΤΙΟΥ