Δόθηκαν, λοιπόν, τα ετήσια βραβεία της Ακαδημίας της δικής μας στα επιμέρους καλλιτεχνικά επιτεύγματα. Να εξηγήσω και να διευκρινίσω ότι τα επι μέρους βραβεία εδώ και κάποια χρόνια έχουν αποκοπεί από τον κύριο κορμό, ανακοινώνονται νωρίτερα και μάλιστα δεν ψηφίζονται από την ολότητα των μελών αλλά από αρμόδιους κινηματογραφιστές του κάθε τομέα. Αυτό σηκώνει μεν συζήτηση διότι έτσι χάνεται η σφαιρικότητα , η πρισματικότητα της έννοιας Ακαδημία αλλά εν πάση περιπτώσει, έτσι το έκαναν να γίνεται.
Όταν λοιπόν ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες και το «Ουδεν νεώτερον από το δυτικόν μέτωπον» που θεωρείτο φαβορί βρέθηκε εντελώς εκτός, πολλοί περιμέναμε να δούμε τις επι μέρους διακρίσεις ειδικώς στη φωτογραφία, στον ήχο, στη μουσικη , στο μοντάζ κλπ κλπ.
Χτες, που απονεμήθηκαν τα επι μέρους, οι μόνοι τομείς στους οποίους διακρίθηκε είναι τα ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΦΕ και το ΜΑΚΙΓΙΑΖ.
Κυρίως κάνει εντύπωση το προσπέρασμα στη Φωτογραφία, όπου γράφονται άρθρα, ειδικά στην Αμερική αλλά και στην Ευρώπη, για τη χρήση των φακών και για την αποδοση του λασπωμένου πολεμικού κλίματος αλλά ούτε αυτό συγκίνησε τους αρμόδιους, που ούτε αυτό το βρήκαν ως κάτι ιδιαίτερο που να μην έχει ξαναγίνει: Το ΒΡΑΒΕΙΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ δόθηκε στην ιρλανδική ταινία «THE QUIET GIRL» (Κέητ Μακ Κάλοου η διευθυντρια φωτογραφίας) που είναι το ακριβώς αντίθετο του «Ουδεν νεωτερον..», φωτογραφία λιτής παραγωγής, που πιάνει το συναίσθημα του νεαρού κοριτσιού και του χώρου στον οποίο κινείται, στο εξοχικό κάποιων συγγενών στην Ιρλανδία κι εκτίμησαν τις διστακτικές κινήσεις της κάμερας και τα παγώματα» της πως εκφράζουν τον ψυχισμό της ηρωίδας
To BΡΑΒΕΙΟ ΜΟΝΤΑΖ δόθηκε στην τουρκική ταινία «BURNING DAYS» (Οζκάν Βαρντάρ, Εϋτάν Ιπεκέρ οι δυο μοντέρ), ένα, ας το πούμε «πολιτικο θριλερ» πάνω στη διαφθορα, με ιστορίες που αναπτύσσονται παράλληλα και την απόδοση τους την πίστωσαν στους μοντέρ.
To “BELFAST” του Κένεθ Μπράνα ήταν αυτό που τιμήθηκε με τα ΒΡΑΒΕΙΑ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ (Τζιμ Κλέι) και ΚΟΣΤΟΥΜΙΩΝ (Σαρλότ Γουόλτερ) για τη μαυρόασπρη αναπαράσταση της πρωτεύουσας της Βόρειας Ιρλανδίας στο 1969-70 Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί ότι στους τομείς αυτούς η ταινία δεν είχε υποψηφιότητες ούτε στα Οσκαρ (όπου τιμήθηκε με το έπαθλο του σεναρίου) ούτε και στα βρετανικά BAFTA ,όπου είχε λάβει αρκετές διακρίσεις σε άλλους τομείς, καθώς και της καλύτερης ΒΡΕΤΑΝΙΚΗΣ ταινίας.
To ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ δόθηκε στο «ΕΟ» του Γερζι Σκολιμόφσκι, στον συνθέτη ΠΑΒΕΛ ΜΥΚΙΕΤΙΝ για τη μουσική συνοδεία της περιπέτειας του αλόγου που περιλάμβανε όργανα για να ακολουθήσουν τη δράση, τραγούδια για το συναίσθημα καθώς και μοτίβα τσίρκου , όλα αυτά μαζί σε κάτι ενιαίο που προωθήθηκε.
Τέλος, το ΒΡΑΒΕΙΟ του ΗΧΟΥ απονεμήθηκε σε ντοκυμαντέρ, δραματοποιημένο ντοκυμαντερ, στο ιταλικό φιλμ «IL BUCO» («η οπή») που μας καταβυθίζει σε μια σπηλιά που ανακαλύφθηκε το 1961 από σπηλαιολόγους, κάπου στην Καλαβρία. Τους ήχους της σπηλιάς, του κενού και της δραματοποίησης του ντοκουμέντου προώθησαν ως ηχητικό επίτευγμα.
Τα βραβεία θα απονεμηθούν επισήμως τη βραδιά της τελετής στις 10 Δεκεμβρίου 2022 στο Ρέκυαβικ και τοτε θα παραλάβουν οι δικαιούχοι.
Οσο για το «Ουδεν νεωτερον από το δυτικόν μέτωπον» με το οποίο αρχίσαμε και «σεναριακά» με αυτό πρέπει και να τελειώσουμε, τις ελπίδες του όλες τις έχει πλέον στραμμένες στο…Εφετείο, στα Οσκαρ δηλαδη όπου για εκεί κάνει όνειρα διότι είναι και μεγαλο το ευρος των τομέων που συμμετέχουν στη διαδικασία επιλογής της Διεθνούς Ταινίας. Με βάση αυτό, ελπίζει. Η Ευρώπη πάντως δεν το έκανε κόσμημα της. Θα δούμε επίσης και τι θα γίνει και στις εθνικές Ακαδημίες της Ευρώπης, Σεζαρ , Ντονατέλο, Γκογια, BAFTA κλπ , μήπως κι από εκεί ενισχυθεί η υπόθεση του στο δρόμο για την ….Εφεση.