Οπότε, από το ίδιο του το αντικείμενο, το έργο χάνει σε σχέση με τα προηγούμενα
ΟΜΩΣ…ΟΜΩΣ…ΟΜΩΣ..ΟΜΩΣ
Όμως, υπάρχουν τα ΟΜΩΣ για να διευκρινίσουμε κάποια πράγμα, κυρίως το λάθος που γίνεται όταν δεν λαμβάνουμε υπόψη κάποια δεδομένα, καλλιτεχνικά, ιστορικά ή και επικαιρικά.
Το πρώτο που πρέπει να διευκρινιστεί είναι πως μιλούμε έτσι επειδή βρισκόμαστε στον Ενεστώτα και τα γεγονότα αυτά τα προσφατα είναι του Ενεστώτα, να πούμε ότι ο Χρόνος αυτός πάντα αυτό-υποβαθμίζεται. Δεν εχουν κατασταλάξει τα πράγματα ώστε να έχουν πάρει την πατίνα, το βάθος και την κρίση του Χρόνου για να κοιταχθούν διαφορετικά. Ο Ενεστώς συνηθίζει να υποτιμά γεγονότα κι έργα της Τέχνης του.
Όταν θα το δούμε το έργο αυτό στο μέλλον, όταν δηλαδή θα έχει γίνει Ενεστώς ο Μέλλων, σίγουρα θα είναι άλλη η αντίδραση κι η εκτίμηση.
Βεβαίως και ποτέ δεν μπορούμε να μιλούμε για λογαριασμό του μέλλοντος διότι ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΔΗΛΟΝ. Κι αποτελεί ύβρη η επίκληση του, παρόλο ότι συνηθίζεται, κυρίως σε κριτικές, που αυθαίρετα κι αναιδέστατα προβλέπουν στα έργα που τους αρέσουν ότι στο μελλον θα γίνουν θεσμοί και για εκείνα που δεν τους αρέσουν ότι θα ξεχαστούν. Μόνο που σε αυτές τις περιπτώσεις το μέλλον καθορίζεται από ανθρώπους. Οι οποίοι για κάποιους λόγους και σε θέσεις κλειδιά αποφασίζουν να επαναπροβάλλουν κάτι ή να εξαφανίσουν κάποιο άλλο. Αυτοί το κάνουν οι άνθρωποι όχι το μέλλον από μόνο του.
Η «επίκληση» του μελλοντος στο παρόν δημοσίευμα δεν έχει να κάνει με το αν θα αναγνωριστεί η αξία του μελλοντικά (διότι αξία καλλιτεχνική έχει και τώρα) αλλά το πως θα φαίνονται τα γεγονότα στις επόμενες γενιές.
Διότι αυτά που στον δικό μας ενεστώτα φαίνονται κουτσομπολιά και ιστορίες κρεββατοκάμαρας και βασιλικά ρομάντζα και πριγκιπικοί μύθοι, ΔΕΝ ΠΑΥΟΥΝ να είναι ιστορίες ιστορικών προσώπων. Είτε σε οπαδούς της Μοναρχίας είτε σε πολέμιους του θεσμού, τα πρόσωπα αυτά είναι πρόσωπα της Ιστορίας. Της Ιστορίας της Αγγλίας, της Μεγαλης Βρετανίας, του Ηνωμένου Βασιλείου.
Κι ο ΠΗΤΕΡ ΜΟΡΓΚΑΝ , ο εξαίρετος αυτός συγγραφέας-ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟΣ, και τον 5ο κύκλο με τις παγίδες της επικαιροποίησης, τον έχει γράψει ως να γράφει ιστορικό έργο. Κι υποστηριζόμενος από παραγωγή υψηλού επιπέδου, το «στέμμα» εξακολουθεί» να ακολουθεί γραμμή ιστορικού έργου, κι ας το θέλει αλλιώς η επικαιροποίηση.
Από τον 5ο Κύκλο, που είναι όλος καμωμένος με τη γνωστή επιμέλεια που είχαν κι οι προηγούμενοι, θα σταθώ σε τρία επεισόδια τα οποία είναι κι αυτά που επισημαίνουν το ξεχωριστό, το ιστορικό, το παρασκηνιακό που απέχει από το κουτσομπολίστικο.
Τα επεισόδια αυτά-τα σημειωνα τις μέρες που το παρακολουθούσα διότι εγω είμαι της Σχολής «ένα επεισόδιο τη μέρα» ώστε να το μελετώ και να το αφομοιώνω- είναι το Νο 3, το Νο 6 και το Νο 8.
Με αυτά τα επεισόδια, και στο σημείο που μπαίνει το καθένα σηματοδοτείται ότι το «ΣΤΕΜΜΑ» παραμένει ιστορικό έργο κι όχι κουτσομπολίστικό. Κι επειδή μιλάμε για ιστορικό, τα επεισόδια αυτά, τα οποία έχουν βαθύτατη ιστορική καταγωγή, σηματοδοτούν και την ταυτότητα της σειράς, του 5ου κύκλου.
Το Εεισόδιο 3 αφορά στην ιστορία του ΑΛ ΦΑΓΕΝΤ, του πατέρα εκείνου με τον οποίο ξελογιάστηκε η Πριγκίπισσα Νταϊανα. Εξυπνα από πλευράς δομής, δεν μας το ολοκληρώνει το περί υιου και πριγκίπισσας, άρα πάμε για επομενο κύκλο. Το επεισόδιο όμως αυτό το 3, μας πάει πίσω στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου του 1946, βλέπουμε μια άλλη ματιά πάνω στο κίνημα της ανεξαρτησίας, βλέπω μια άλλη σχέση με την αποικιοκρατία, βλέπουμε αυτό τον πατέρα από που ξεκίνησε ως παιδί στα νιάτα του κι ήρθε ως καπιταλιστής να αναστατώσει συθέμελα την Αγγλία…Χαρίζοντας της ακόμα και Οσκαρ με την χρηματοδότηση του «Οι δρόμοι της φωτιάς» που το βλέπουμε στα γυρίσματα του, βλέπουμε και τη βραδιά και της απονομής με την Λορέτα Γιάνγκ να ανοίγει το φακελο και το τι σήμαινε..Πραγματικά είναι επεισόδιο που έρχεται να επισημάνει ότι η σειρά είναι ξεχωριστή και το σκάβει βαθύτερα.
Το άλλο σημαντικό επεισόδιο είναι το Νο 6. Αναφέρεται στην εποχή Γέλτσιν στη Σοβιετική Ενωση που ξαναγίνεται Ρωσία και τις σχέσεις που ανοίγονται ανάμεσα στη μετακομμουνιστική Ρωσία και στην Αγγλια , με έδρα το Μπάκιγχαμ. Μόνο που τόσο το θέμα όσο κι η ίδια η ΙΣΤΟΡΙΑ, αφορούν στην εκτελεση των Ρομανωφ Την έχουμε δει αυτή την εκτέλεση απειρες φορες με κορυφαία εκείνη στο «ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ» , την παραγωγή του ΣΑΜ ΣΠΗΓΚΕΛ, που είχε σκηνοθετησει ο ΦΡΑΝΚΛΙΝ ΣΑΦΝΕΡ, την έχουμε δει από κει και μετά και σε σειρές, και σε άλλες ταινίες κλπ, κλπ..Είναι εκπληκτικό το πως τη δείχνει εδώ και φυσικά η εκτέλεση των Ρομανωφ δεν έχει μπει ξεκούδουνα ούτε έχει επιλέξει τυχαία τη συσφιξη των σχεσεων επί Γέλτσιν, παει πίσω , βαθύτερα , στο Χρόνο , στην Ιστορία κι αποκαλύπτει κάτι για το παρελθόν της Αγγλίας και την εκτέλεση των Ρομανώφ που δεν κολακεύει καθόλου τη χώρα, ούτε το Στέμμα, ωστόσο το τελειο σεναριο δεν αφηνει ποτέ τιποτε ανεξήγητο….Σε όλα αυτά εννοείται πως εντοπίζουν τις επιδράσεις στο χαρακτήρα της βασίλισσας.
Το τρίτο συγκλονιστικό επεισόδιο, το Νο 8, είναι ευφυές ως σύλληψη και ιστορκός παραλληλισμός, διότι κάνει και μια σοβαρότατη και βαθυτατη ιστορική επισήμανση , πάνω στην απόφαση της Νταϊανας να δώσει εκείνη την περιβόητη συνέντευξη στο BBC, που ήρθε κι αστραποβρόντησε κι έκανε την Αγγλία ανω -κάτω κι όχι μόνο τη βασιλική οικογένεια. Το επεισόδιο τιτλοφορείται “gunpowder”(πυρίτιδα) κι αντλεί τον τίτλο από ιστορικό γεγονός, την «συνωμοσία της πυρίτιδας» του 1605, όταν ξέσπασε επανάσταση στην Αγγλία με στοχο τον βασιλέα Ιάκωβο τον Α’ κι ΑΝΑΤΙΝΑΧΘΗΚΕ το Βρετανικό Κοινοβούλιο. Σε μια παρόμοια «ανατίναξη» αλλά του Μπάκιγχαμ παραλληλίζεται η επίπτωση της συνέντευξης της Νταιάνα , στο πως οργανώθηκε, στο πως στήθηκε, στο πως επέδρασε στα μέλη όχι μόνο της βασιλικής οικογένειας αλλά και τον πρωθυπουργό και τον λαό και βέβαια στο ίδιο το BBC, που είναι κι ο βασικός «supporting character» του επεισοδίου, στο τι σημαίνει BBC για την αγγλική Ιστορία αλλά και για την εξελιξη μα και για την παραδοση και για τις σταθερες αξίες που δοκιμάστηκαν κι αυτές από την «έκρηξη της πυρίτιδας» που λεγόταν Νταϊανα.
Οι ερμηνείες είναι υψηλού επιπέδου, ο ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΠΡΑΫΣ ως Φίλιππος, ένας πιο «σοφός» Φίλιππος λόγω ηλικίας από τους προηγουμένους (οι ρόλοι που λέμε που διαφέρουν από σενάριο σε σενάριο κι ας αφορούν το ίδιο πρόσωπο),η ΛΕΣΛΥ ΜΑΝΒΙΛ ως πριγκίπισσα Μαργαρίτα (αυτή η λιτότητα της , ξετρελαίνει), ο «Κάρολος» του ΝΤΟΜΙΝΙΚ ΓΟΥΕΣΤ ως ένας Κάρολος που στο 5ο επεισόδιο μπορεί να κάνει πολλούς να θεωρήσουν ότι το…χρηματοδότησε (ανοησίες!!!!) με την ΟΛΙΒΙΑ ΓΟΥΛΙΑΜΣ ως τέλεια Καμίλα, γήινη και κοινωνική, με την ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΝΤΕΜΠΙΚΙ , την πιο λιτή Νταϊάνα που έχουμε δει ως τωρα, τον ΤΖΩΝΥ ΛΗ ΜΙΛΕΡ-τέλειο ως Πρωθυπουργό Τζων Μέητζορ, κι αφήνω τελευταία την ΙΜΕΛΝΤΑ ΣΤΑΝΤΟΝ για κάποιες απαραίτητες διευκρινίσεις.
Ολες οι «Ελισάβετ» που έχουμε δει σε όλα αυτά τα χρόνια (με εξαιρεση τη νεαρή ΚΛΑΙΡ ΦΟΥ, που ήταν ΑΛΛΟΣ ο ρόλος διότι ήταν ακόμα πριγκίπισσα και νεαρή μονάρχης και το σενάριο την πηγαινε διαφορετικά, προς την προβολή των ικανοτητων αναληψης θρονου και στεμματος), ήταν «καθημερινες». Ολες τις Ελισάβετ τις έχουν δειξει σε μια καθημερινή κατάσταση, από ντύσιμο, κόμμωση και τρόπο ερμηνείας.
Το μοντέλλο το έχει λανσάρει η ΕΛΕΝ ΜΙΡΕΝ στην «Βασίλισσα» που πραγματικα θεμελίωσε ένα τρόπο ερμηνείας πάνω στην Ελισάβετ αναλογο με εκείνον της ΜΕΡΥΛ ΣΤΡΗΠ στο ρόλο της Θατσερ (που την κοπιάρουν) και του ΑΛΜΠΕΡΤ ΦΙΝΝΕΥ ως Πουαρώ, που τη δική του ερμηνευτική επινοηση ακολούθησαν κι οι επόμενοι (ως τον Κένεθ Μπράνα που τον ανέτρεψε αλλά χωρίς επιτυχία)
Στο «Στέμμα¨τόσο η ΟΛΙΒΙΑ ΚΟΛΜΑΝ όσο τωρα κι η ΙΜΕΛΝΤΑ ΣΤΑΝΤΟΝ ακολουθούν τη γραμμή Ελεν Μίρεν, μόνο που υπάρχει κάτι άλλο που τις συνδέει κι ήταν αυτό που είχε υπαγορέψει και στη Μίρεν την ερμηνεία, ο ΠΉΤΕΡ ΜΟΡΓΚΑΝ. Ο συγγραφέας-σεναριογράφος. Όλα τα εργα, όλους τους ρόλους , συμπεριλαμβανομένης και της κινηματογραφικής «Βασίλισσας» που σκηνοθέτησε ο Στήβεν ΦΡήαρς και πήρε η Ελεν Μίρεν το Οσκαρ, είναι του Πήτερ Μόργκαν. Αυτός είδε την Ελισάβετ στις συγκεκριμένες ταινίες και σειρές, ως κάτι γήινο, ως κάτι του παρασκηνίου, ως ένα τρόπο συμπεριφοράς και ζωής που θα της προσδίδει καθημερινότητα κι όχι βασιλικό γκλαμ, που έτσι κι αλλιώς η συγκεκριμένη βασίλισσα το είχε απομακρύνει πέραν κάποιων επισήμων εκδηλώσεων που ακόμα και σε αυτές κυκλοφορούσε λιτά.
Την ΕΛΙΣΑΒΕΤ του ΠΗΤΕΡ ΜΟΡΓΚΑΝ παίζει η ΙΜΕΛΝΤΑ ΣΤΑΝΤΟΝ (όπως κι η Μιρεν κι η Κόλμαν) και την παίζει ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΆ.