ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ

1. ΟΥΔΕΝ ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΥΤΙΚΟΝ ΜΕΤΩΠΟΝ (Im Westen nichts neues) (All quiet on the western front)- Φόλκερ Μπέρτελμαν

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: 2^η υποψηφιότητα, ήταν και στο αυστραλέζικο «Lion» με συνεργάτη τον Ντάστιν Ο’ Χάλοραν

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: To score,  η μουσική δηλαδή, αναδεικνύεται από ένα όργανο. Με αυτό δημιουργείται «θέμα» όλο κι όλο από τρεις νότες. Ο ευφυής, όμως, και καλοσπουδαγμένος Γερμανός συνθέτης από τη Βεστφαλία, είχε την ιδέα του διαφορετικού , σε σχέση με τη μουσική των πολεμικών ταινιών, μέσα από τη χρήση ενός οργάνου. Το όργανο αυτό είναι το αρμόνιο, το παλαιό αρμόνιο…Κι από εκεί βγάζει τους ήχους  που δίνουν μια άλλη πρόταση στη μουσική της πολεμικής ταινίας, του πολεμικού είδους δηλαδή, και συγχρόνως είναι ίσως ό,τι πιο μοντέρνο υπάρχει στο κινηματογραφικό ξανακοίταγμα του βιβλίου του Εριχ Μαρία Ρέμαρκ και της κλασικής ταινίας του Λουις Μαιλστοουν, 90 και κάτι χρόνια μετά από εκείνο το αριστούργημα.. Η μουσική πρέπει να συνάδει με τη συνολική αντίληψη της ταινίας. Κι εδώ έχουμε τρανό παράδειγμα

2. BABYLON- Τζάστιν Χόργουιτς

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: Δις ΟΣΚΑΡΟΥΧΟΣ ο ΤΖΑΣΤΙΝ ΧΟΡΓΟΥΙΤΣ , πήρε διπλό για το «LA, LA, LAND» το 2017 , ΜΟΥΣΙΚΗΣ και ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ  -με το τραγούδι  «CITY OF STARS». Ηταν υποψήφιος και για ένα άλλο τραγούδι από την ίδια ταινία, η φετινή είναι η 4^η υποψηφιότητα

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: H τζάζ του ’20 και της Μεγάλης Ορχήστρας. Ποια τζαζ, όμως; Και τι ρόλο έχει στην ταινία; Πρωταγωνιστικό!!!!!. Οι τρομπέτες και τα σαξόφωνα δίνουν και παίρνουν, οι ενορχηστρώσεις είναι μοναδικές και βγάζουν μια «τζαζεμένη» τζαζ, μια φρενήρη τζαζ, αφού σε ένα φρενήρη ρυθμό, στα «roaring 20s» κτίζεται  κι ακμάζει παρακμάζοντας το Χόλυγουντ των ημερών εκείνων. Είναι καταπληκτικό επίσης ότι η μουσική  είναι μέσα στην ταινία, inside, κι όχι πάνω από την ταινία, όχι over. Μπροστά στο θεατή παίζεται η μουσική, τη νιώθεις βλέποντας την.. Είναι απίστευτος όγκος δουλειές, καλύπτει σχεδόν όλο το 3ωρο διάρκειας της ταινίας,  και δεν λείπει και το πιανάκι όταν θέλει να φτιάξει συναισθηματική συνοδεία , στο δε φινάλε παντρεύει τα πάντα, ανοίγει όλα του τα μουσικά χαρτιά. Η συνεργασία σκηνοθέτη και συνθέτη είναι μοναδική.

3. ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΙΝΙΣΕΡΙΝ (The Banshees of Inisherin)- Κάρτερ Μπέργουελ

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: 3^η υποψηφιότητα, μέχρι στιγμής χωρίς νίκη

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Το δόγμα του είναι η λίγη μουσική. Τον ενοχλεί να υπάρχει πολλή μουσική στις ταινίες- άντε τωρα αυτό να το εξηγήσεις στους λογής soundtrack- αδες- είναι εχθρός του μουσικού too much κι αυτό φέρνει ως προταση και στους σκηνοθέτες, όταν είναι να συνεργαστεί. Με τον Μάρτιν Μακ Ντόνα τα έχουν βρει πάνω σε αυτό το σημείο , όπως τα είχε βρει και με τους Κοέν, παραδίδει ελάχιστη μουσική. Κι αυτό ταιριάζει τόσο πολύ στις ατμόσφαιρες , τους χαρακτήρες και συνολικά τις ταινίες του Μακ Ντόνα. Στα «Πνεύματα του Ινισέριν» η μουσική μπαίνει με το σταγονόμετρο , μπαίνει σε πολύ καίρια σημεία, υπόγεια…Εχει παρόμοια δομή με τις «τρεις πινακίδες..» Ξεκινά με τραγούδι στην εισαγωγική σκηνή που μας γνωρίζει το μέρος και τον ήρωα, εδώ είναι η Ιρλανδία…κι είναι εκπληκτικό όταν πληροφορείσαι ότι το μόνο που ζήτησε ο σκηνοθέτης από τον μουσικό ήταν «Προς Θεού όχι Ιρλανδία»». Τότε τι κάνει τη σημαντικότητα; Η Αντίστιξη!! Το τραγούδι με το οποίο ξεκινά είναι βουλγάρικο το ενορχηστρώνει καταλλήλως ο Μπέργουελ, αρχίζει και του φτιάχνει μουσικές γέφυρες για τα παρακάτω της ταινίας, χρησιμοποιεί μοτίβα εξωτικά αλλά κι ανόμοια κι όλο αυτό στην ελάχιστη χρήση του καταλήγει να μοιάζει ως απόλυτη Ιρλανδία. Κι αυτό επειδή το έδεσε με τις σκηνές και με τους χαρακτήρες και το έκανε να φαίνεται ως λειτουργικό με το πλαίσιο.

4. TA ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ (Everything everywhere all at once)- Σον Λουξ

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: Πρώτη υποψηφιότητα για την μπάντα

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Το διαφορετικό ζητά και την ανάλογη μουσική. ‘Η , μάλλον, για να λειτουργήσει ως διαφορετικό πρέπει να βρεί και τους ανάλογους συνεργάτες σε όλες τις κατηγορίες κι ειδικότητες. Στη Μουσική αυτό που γράφεται είναι εξίσου «άπιαστο» ως πνεύμα  με αυτό που συμβαίνει στην ταινία. Όταν ακούσει κανείς τη μουσική , χωρίς να βλέπει την ταινία, δεν θα φανταστεί τις εικόνες που προορίζεται να ντύσει. Είναι μια άλλη μουσική όταν την ακούς και μια εντελώς διαφορετική όταν τη βλέπεις. Ας σημειωθεί ότι υπάρχει κι ένα τραγούδι που έχει προταθεί στην κατηγορία του τραγουδιού(θα μιλήσουμε στην ώρα του λεπτομερέστερα) από το οποίο επίσης αντλεί έμπνευση  που ούτε αυτό σε προδιαθέτει για ανάλογο φιλμ.

5. THE FABELMANS- Τζων Γουίλιαμς

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR : Την 53^η υποψηφιότητα του παίρνει ο θρυλικός βετεράνος , ο οποίος έχει τιμηθεί με ΠΕΝΤΕ OSCAR:  «Ο ΒΙΟΛΙΣΤΗΣ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ» (Adaptation score , 1972), «ΤΑ ΣΑΓΟΝΑ ΤΟΥ ΚΑΡΧΑΡΙΑ» (1976), «Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ»(1978), «Ο ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ» (1983), «Η ΛΙΣΤΑ ΤΟΥ ΣΙΝΤΛΕΡ» (1994) . Τα τρία από τα 5 είναι με τον Στήβεν Σπήλμπεργκ και με αυτόν «κατεβαίνει» και φέτος

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: To απολύτως κλασικό, το ανεκτίμητο. Ο Τζων Γουίλιαμς με τον Στήβεν Σπήλμεργκ γνωρίζονται, κάτι ως   ετερον σινε- ημισυ. Και του παίζει ένα θέμα νοσταλγίας, το οποίο μπορεί και δίνεται σε παραλλαγές, ένα θέμα για να παιχθεί στο πιάνο και με ποιο άλλο όργανο μουσικό θα πετύχεις αυτή τη νοσταλγία  βάζοντας του και προσμίξεις παιδικές ενίοτε , σαν να ακούγεται από κάποιο μουσικό κουτί σκονισμένης παιδικής ηλικίας…Απολυτα τρυφερό, όχι απόλυτα δραματικό

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Είναι χρονιά που την παρουσία την κάνουν έντονη τα διαφορετικά. Στη Μουσική είναι ¨Τα πάντα όλα» και το «Ουδέν νεώτερον..»ως άλλη πρόταση μουσικής επένδυσης στο πολεμικό είδος. Κι υπάρχει κι η κλασικότητα στην καλύτερη στιγμή της . Και στη μουσική κι ως αντιπαρατιθεμένη στα μοντέρνα με του «Fabelmans». Όλα θα εξαρτηθούν από το προς τα που πηγαίνουν οι κλάδοι κι από το μέχρι ποιού σημείου υιοθετούν. Αν οι Σκηνοθέτες προτιμούν Σπήλμπεργκ, τότε ο Τζων Γουίλιαμς βαδίζει μαραθωνοδρόμος. Αν υιοθετούν όμως τους Ντάνιελ Κουαν και Σάινερτ, τοτε η μπαντα που έχει καιρό να κερδίσει -ίσως από τους Beattles με το «Let it be»- αρπάξει «τα πάντα όλα». Μόνο όμως από σκηνοθέτες; Οι υπόλοιποι τι θα κάνουν; Το «Λίγο» σε ποσότητα του Καρτερ Μπεργουελ θα φέρει ηθοποιούς ψηφοφόρους στο Ϊνισέριν» που πολλοί  από αυτούς αντιπαθούν το  “too scoring..”  κι αναρωτιούνται “why?”, έχω βρεθεί σε τέτοιες «θυμωμένες» αντιδράσεις ηθοποιών για τη μουσική…Φυσικά  κι οι Σεναριογράφοι θα πάνε μαζί του, το «λίγο» score προβάλει το σενάριο. Στην ίδια λογική όμως είναι κι η γερμανική πρόταση με τα τρεις νοτες στο «Ουδεν νεωτερον..» το οποίο θα υποστηριχτεί κι από διευθυντές φωτογραφίας, είναι αυτοί που θα εκτιμήσουν πόσο προβαλε την εικόνα η μουσική επιλογή.  Αυτό όμως ως φιλμ δεν αφορά και πολύ τους ηθοποιούς..  Σκηνογράφοι, ενδυματολόγοι και λοιποί…εικαστικοί  , μονοκούκι το «Babylon». Το στροβίλισμα της μουσικής που δένει με τα χρώματα, με τα σκηνικά, με τα κοστούμια…. Κοντολογίς: Ολο θα έχει να κάνει με το πως βλέπουν το «Fabelmans» στη φετινή καθοριστική χρονιά…