Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της Εργοκεντρικής έννοιας κι από που ξεκινά η ερμηνευτική αξιολόγηση. Από το ρόλο ξεκινά αλλά εξετάζεται και το έργο στο οποίο ανήκει ο ρόλος, η μεταξύ τους αλληλο- σημαντικοποίηση.

Πάμε να τους δούμε και τα λέμε ανά περίπτωση.

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ

1. ΩΣΤΙΝ ΜΠΑΤΛΕΡ «Elvis»

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: Πρώτη φορά

Ο ΡΟΛΟΣ: Υποδύεται τον Ελβις Πρίσλευ, τον βασιλιά του ροκ, το σύμβολο, το είδωλο, το ίνδαλμα αναρίθμητων θαυμαστών και θαυμαστριών. Οι τρεις δεκαετίες του Ελβις, νεαρός στο Μέμφις και στην Οδό Μπηλ με τους μαύρους γείτονες και με ολίγη Γερμανία όπου υπηρέτησε θητεία, αστέρας του Χόλυγουντ, τελευταίο κεφάλαιο στο Λας Βέγκας.

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ:Ο Μπάτλερ γίνεται ο Ελβις κι όλοι μα όλοι οι συντελεστές δουλεύουν ακριβώς για να γίνει ο Ελβις. Το επίτευγμα του ηθοποιού είναι όταν φτάνει στην πρόζα του εκεί πραγματικά δείχνει ότι κάνει ερμηνεία . Αμα βάλουμε και το τραγουδιστικό μέρος  και φυσικά το κινησιολογικό, εντάξει, θα είναι ανοησία κι επιπολαιοτητα αλλά κι άγνοια να πει κάποιος ότι «μιμείται» τον Πρίσλεϋ. Αν ήταν τόσο εύκολο να τον μιμηθεί κάποιος δεν θα ήταν ο μύθος που ξέρουμε. Ο Μπάτλερ τον ερμηνεύει, πως να τον μιμηθεί; Πάνω του έχει γίνει επένδυση όλης της ταινίας.

2. ΚΟΛΙΝ ΦΑΡΕΛ «Τα πνεύματα του Ινισέριν» (The Banshees of Inisherin)

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: 1^η υποψηφιότητα

Ο ΡΟΛΟΣ: Ενας  πληγωμένος φίλος. Ενας άνθρωπος, σε μια ολιγοπρόσωπη κοινωνία, σε ένα μικρό, παραθαλάσσιο χωριό της Ιρλανδίας, με τη ζωή να μένει στάσιμη , που ήρθε ο φίλος ο μέχρι χτες στενός για να του ανακοινώσει πως δεν θέλει να έχει πιά σχέσεις μαζί του, ότι δεν θα του ξαναμιλήσει. Χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι, ούτε τσακωμός ούτε τίποτα

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΤΕΥΓΜΑ: Ο Κόλιν Φάρελ επιδεικνύει μια ωριμότητα που άλλοι ρόλοι της τελευταίας περιόδου δεν του είχαν επιτρέψει να φανερώσει. Εδώ όμως ο δυνατός ρόλος σε μια εκπληκτική ανθρωποκεντρική ταινία, άναψε το φως. Ο Φάρελ ερμηνεύει τον «μπεκετικό» χαρακτήρα του έργου, μέσα από σειρά αφαιρέσεων που καταλήγει να φτάνει στο βλέμμα και στην έκφραση  του ανθρώπου που αισθάνεται προδομένος και δεν ξέρει το γιατί. Ολο αυτό με την αφαίρεση.  Όχι με μυικές συσπάσεις ή σπασμούς ή κλαυσίγελους και φωνασκίες. Μα δεν θα μπορούσε διότι το γράψιμο κι η σκηνοθεσία αξιώνουν άλλα και σε αυτά ο Φάρελ ανταποκρίθηκε πλήρως. Κι έκανε τον χαρακτήρα να μοιάζει με προέκταση του ίδιου του μέρους που διαδραματίζεται η ιστορία.

3. ΜΠΡΕΝΤΑΝ ΦΡΕΗΖΕΡ «Η φάλαινα» (The whale)

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: 1^η φορά

Ο ΡΟΛΟΣ: Ενας υπερβαρος άνθρωπος που δεν μπορεί πιά να κουνηθεί από το πάχος κι αυτό είναι αποτέλεσμα αυτοτιμωρίας. Μια σειρά ενοχών που τον οδήγησαν σε αυτή την κατάπτωση, σε αυτόν  τον τρόπο τιμωρίας του εαυτού του. Γύρω του, οι …εναπομείναντες.

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ. Ο Μπρένταν Φρεηζερ παίζει με τα μάτια. Και με το σώμα. Βεβαια τον βοηθάει το «εκμαγείο», η κατασκευή του μακιγιάζ εννοώ, που του έχει φτιάξει ένα νέο «σώμα» στο οποίο κινείται.. ‘Η μάλλον, αδυνατεί να κινηθεί. Η σχέση με το σώμα είναι από τα συγκλονιστικά της ερμηνείας του, στο πως το δουλεύει, πέρα από τη βοηθητική κατασκευή. Όταν πάει να σηκωθεί, ο τρόπος που κάθεται… Και συγχρόνως όλο το ρημαγμένο συναίσθημα που βγαίνει από πρόσωπο κι από λόγο. Ο ηθοποιός σε ένα ρόλο που παρόμοιο δεν είχαμε δει ποτέ από τον ίδιο, από πλευράς δραματικότητας.

4. ΠΩΛ ΜΕΣΚΑΛ «Aftersun»

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: 1^η φορά

Ο ΡΟΛΟΣ: Ενας μπαμπάς , μετά τον χωρισμό, πάει για πρώτη φορά διακοπές με την μικρή κόρη του κι ουσιαστικά εκεί θα «γνωριστούν»

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Το επίτευγμα του ηθοποιού δεν είναι το ότι πάει ο μπαμπάς διακοπές με την κόρη του. Μα είναι το γεγονός ότι ο Μέσκαλ είναι νεαρός αλλά παίζει το ρόλο με βάρος «πατέρα». Κι αυτό επειδή το έργο τον κοιτά από τα μάτια της μικρής κι απ΄τη σημαντικότητα που θα έχει στη μετέπειτα , ενήλικη ζωή της εκείνο το ταξίδι. Και στο πως «συντίθεται» ένα παζλ, που θα αφήσει τις εντυπώσεις κι αυτό είναι το δύσκολο κινηματογραφικό παίξιμο και μη μιλάνε για τον ηθοποιό στο σινεμά, όταν έχει ο ηθοποιός να παίξει αυτά τα πήγαινε- ελα των εντυπώσεων ενός παιδιού που τον βλέπει και πρέπει ο ηθοποιός να υπερβεί την ηλικία του χωρίς βοήθημα, διότι παραμένει νεαρός. Είναι όμως «πατέρας».

5. ΜΠΙΛ ΝΑΪ «Αισθάνομαι ζωντανός» (Living)

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ OSCAR: Πρώτη φορά υποψήφιος.

Ο ΡΟΛΟΣ: Ενας ηλικιωμένος δημόσιος υπάλληλος,, στη μεταπολεμική Αγγλία της ανοικοδόμησης, χήρος  , με το γιο και τη νύφη αλλά κατά βάθος μόνος, πληροφορείται από το γιατρό του ότι του μένουν έξι μηνες ζωής. Από που πιάνει κανείς το νήμα για το δρόμο προς το τελείωμα;

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Η έκφραση που βρήκε ο ηθοποιός μέσα από την οποία να δηλώσει τον μοναχικό και σιωπηλό χαρακτήρα που ανέλαβε, τον δημόσιο υπάλληλο της τυπικότητας, τον συντηρητικό οικογενειάρχη που δεν είχε μάθει να μιλάει και πολύ, και τη δικαιολόγηση της απομόνωσης από γιό και νύφη. Το βλέμμα δεν είναι «σκέτο». Συνοδεύεται κι από ανάλογη κίνηση, κι από ανάλογη εκφορά λόγου, στο λίγο που είναι να μιλήσει όταν χρειαστεί. Ο ηθοποιός έχει δώσει στο ρόλο , μέσω της έκφρασης, έναν τόνο ηρεμίας, χωρίς καμία έξαρση, ακόμα κι όταν πληροφορείται τα μακάβρια…

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Ερμηνεία στην οποία δουλεύει κατά βάση το μακιγιάζ ή ερμηνεία για την οποία δουλεύουν όλοι , ή σχεδόν όλοι, οι συντελεστές; Με απλούστερα λόγια Μπρένταν Φρέηζερ ή Ωστιν Μπάτλερ; Διευθυντής φωτογραφίας για να τον φωτίσει και να τον ακολουθήσει στις κινήσεις του με την κάμερα, , σκηνογράφος για να τον ταξιδέψει στα μέρη και στις εποχές, ενδυματολόγος  για να του επιτρέψει να κινείται σαν το φαινόμενο που υποδύεται, μοντέρ που του κόβει και του ραβει εκφράσεις και κινήσεις ώστε να φαίνεται ποιος είναι, ή ηχολήπτες που να κάνουν να διακρίνεται η αξία του μέσα από την πρόζα του..εχει πολλά λαμβάνειν ο Ωστιν Μπάτλερ ως Ελβις Πρίσλεϋ. Διότι όλα αυτά τα παραπάνω δεν γίνονται για ένα οποιοδήποτε χαρακτήρα αλλά για κάτι  σχεδόν larger than life, για μύθο. Και διεγείρουν όλους τους καλλιτέχνες αυτών των κλάδων, που θα κοιτούν την ερμηνεία (ή και το φιλμ) από τη δική τους ειδικότητα και θα τη βρίσκουν την ερμηνεία τέλεια.  Από την άλλη ο Φρέηζερ έχει τη δική του δραματική δύναμη  αλλά εχει και το μακιγιάζ να τον κάνει αγνώριστο , να τον βοηθήσει, όμως μακιγιάζ έχει κι ο «Εlvis». Κι αυτό δεν κάνει να το ξεχνάμε. Πιο πολύ δηλαδή με τον Φρεηζερ θα ασχοληθουν κλαδικά οι των οπτικών εφφέ , με τον «Elivis» είναι μοιρασμένα, συν ότι ο «Elvis» θα έχει μαζί του τις κομμώσεις που θα τον βρίσκουν πόσο τέλειος «Elivis» έγινε. Αυτό είναι Ακαδημία κι εξέταση από όλους τους κλάδους!!! Για να εμπεδώνουμε.. Χωρίς απο την άλλη να υποδύεται υπαρκτό πρόσωπο ώστε να πρέπει να μοιάσει…, εδώ μπαίνει προβληματισός για τον Φρέηζερ. Οι συντελεστές που αφορούν στον καθένα είναι κι οι κλάδοι που θα τον στηρίξουν. Οι Σκηνοθέτες  θα μοιραστούν ανάμεσα στους δυο, οι σεναριογράφοι θα πάνε περισσότερο προς Φρέηζερ αλλά τις δικές τους ψήφους  διεκδικεί κι ο Φάρελ. Με τους Ηθοποιούς τι γίνεται; Διότι εδώ , αυτοί θα δώσουν την τελική λύση, ακόμα το Σωματείο τους δεν έχει μιλήσει, κοντοζυγώνει πάντως και θα φανεί η ποσόστωση στην τελική επιρροή (ή και διαμόρφωση) του αποτελέσματος.

,