Θαρρείς κι οι άνθρωποι του κινηματογράφου εψαχναν μια ταινία που να ταρακουνήσει και τους ίδιους, σε φόρμα αλλα και περιχεόμενο συνδυαστικά, που να περιλαμβάνει διεθνείς κινηματογραφίες, ξένα ρεύματα κλπ κι ήρθε η ευκαιρία με την ασιάτικη τονωτική ένεση για να δουν την διεύρυνση των ορίων.

Αυτό φάνηκε με τον θρίαμβο του «ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ» στον οποίο είχαν πέσει πάνω του όλα τα Σωματεία και θα τα πάρουμε τα βραβευμένα έργα με τη σειρά.

Ωστόσο, επειδή από το PANTIMO είχε θιγεί μια συγκεκριμένη ιδιαιτερότητα, πρεπει να ειπωθεί κι ο απολογισμός της. Οτι φετος, η ταύτιση σκηνοθεσίας και πρωτοτυπου σεναρίου ήταν πρωτοφανής, οι 5άδες ίδιες, και ιδιοι και οι ανθρωποι. Συγγραφείς που σκηνοθετούσαν τα σενάρια τους  και σκηνοθέτες που έγραφαν οι ίδιοι σενάρια…Το αποτέλεσμα είναι ότι ένα από αυτά τα πήρε όλα, το «ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ» και τα άλλα 4 δεν πήραν ΤΙΠΟΤΑ: «Τα φαντασματα του Ινισέριν», «The Fabelmans», «Ta’r», «Το τρίγωνο της θλιψης».  Εχει ενδιαφέρον αυτό. Από τη μια με τις υποψηφιότητες ότι δηλώνει «δημιουργούς»  κι από την άλλη ‘ότι «πέφτουν» πάνω σε ένα, το οποίο είναι και πιο …»είδος» από τα άλλα κι αυτό εξηγεί και τη διασωματειακή προτίμηση.

Φετος, δεν είχαμε στην απονομή ούτε καρπαζιές, ούτε μπερδέματα φακέλων, φετος το ζητούμενο ήταν η επιστροφή σε κάτι παραδοσιακό. Κι είχαν άνοδο. Και πέρσυ βέβαια είχαν ανοδο , ύστερα από την κάθετη πτωση του 2021 , ωστόσο, δεν διεκόπησαν με την πανδημία, όπως δεν δεν διεκόπησαν ούτε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε αντίθεση πάντως με άλλες τελετές ήταν η μόνη που σημείωσε άνοδο-σύμφωνα με τα επίσημα δημοσιεύματα.

Κι επειδή ο PANTIMO είναι ΕΡΓΟΚΕΝΤΡΙΚΟ σχολείο, εξού και των ΑΚΑΔΗΜΙΩΝ,  προχωράμε στον απολογισμο με βάση τα έργα που βραβεύτηκαν και ποια  είναι αυτά που πρυτάνευσαν κι έδωσαν τα επι μέρους.

ΤΑ ΕΡΓΑ ΠΟΥ ΤΙΜΗΘΗΚΑΝ

1. ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ (Everything everywhere all at once). OSCAR 7: ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ, ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ (ΝΤΑΝΙΕΛ ΚΟΥΑΝ, ΝΤΑΝΙΕΛ ΣΑΪΝΕΡΤ), ΣΕΝΑΡΙΟΥ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ (ΚΟΥΑΝ, ΣΑΪΝΕΡΤ), Α’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ (ΜΙΣΕΛ ΓΕΟ), Β’ ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ (ΚΗ ΧΙΟΥΙ ΚΟΥΑΝ), Β'’ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ (ΤΖΕΪΜΥ ΛΗ ΚΕΡΤΙΣ), ΜΟΝΤΑΖ (ΠΟΛ ΡΟΤΖΕΡΣ)

Από δύο σημεία θα ξεκινήσουμε. Το ένα είναι ο αριθμος 7, τα 7 Oscar δηλαδή που πήρε, κι είχε να συμβεί καιρό να δοθούν πολλά σε μια ταινία, και προχωρώντας θα δούμε ποια είναι και τι είναι τα 7. Το δεύτερο είναι το γεγονός ότι μέσα στα 7 είναι ΤΡΙΑ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ. Αυτό στο παρελθόν έχει συμβεί μόνο δύο φορές, μία ταινία να παίρνει τρία ερμηνευτικά Oscar: Το «ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΝ Ο ΠΟΘΟΣ» το 1952 με Α’ Γυναικείο (Βίβιαν Λη), Β’ ανδρικό (Καρλ Μάλντεν), Β΄γυναικείο (Κιμ Χάντερ) και «ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ» το 1977 με Α’ Ανδρικό (Πήτερ Φιντς), Α’ Γυναικείο (Φαίη Νταναγουαίη), Β’ Γυναικείο (Μπέατρις Στρέιτ). Κι επειδή εδώ δεν υπάρχει ούτε ο «δασκαλος» ηθοποιών Ηλία Καζάν ούτε ο Σύντνεϋ Λιούμετ που είχε την ικανότητα σε αυτή την κατεύθυνση ούτε φυσικά το σεναριο του Πάντυ Τσαγιέφσκι που έγραφε ρόλους πλούσιους και βαθείς ώστε να αναδειχτούν ηθοποιοί, έρχεται αυτό το τωρινό κι αιφνιδιάζει.  Επειδή δείχνει την αποδοχή. Κι ενώ είναι ένα σενάριο τρελό, ασυνήθιστο, π ου ανακατεύει σχολές, που κατάγεται ως αφετηρία από τα κορεάτικα τα οποία δεν εγκαταλείπει κατά την εκτύλιξη του, παντρεύοντας το με άλλα, από δύο νέους σε ηλικια τυπάδες, που έκαναν το  τρελό τους πάνω σε βάσεις. Ναι, διότι φυσικά κι υπήρχε σενάριο, από εκεί ξεκίνησαν, εκεί βρίσκεται το παρανοϊκο για να το αναλάβει αναλογα κι η σκηνοθεσία και το παρανοϊκο είχε ΚΑΝΟΝΕΣ . Όπως είχα γράψει, πάλι με αφορμη την ίδια ταινία, οι κανόνες δόμησης είναι εκεί: Το σπίτι κτιζεται από τα θεμέλια κι όχι από το ταβάνι. Όμως μπορεί κι αλλάζει τη διαρρύθμιση, την αρχιτεκτονική, τους χώρους. Αυτό είναι ΑΝΑΝΕΩΣΗ, δεν είναι κατάργηση Κανόνα, χωρίς Κανόνες στην Τέχνη δεν υπάρχουν θεμελια. Κι έφτιαξαν μια παλαβή ιστορία αναγνωρίστηκε για όλο αυτό το παραπάνω αλλά και για τον τρόπο που την υλοποίησαν σκηνοθετικά, παρασύροντας όλους τους συντελεστές κι έρχονται κι οι Ηθοποιοί. Η αναγνώριση των Ηθοποιών είναι αυτό που πρέπει να της έδωσε πολλές ψήφους,η αναγνώριση υπαρξης ρόλων, διαφορετικών ρόλων, unique ρόλων, που δεν απαντώνται αλλού. Και στο unique, κι αυτό είναι ένας ακαδημαϊκος κανόνας, που σας τον δίνω να τον γνωρίζετε, ότι ακριβώς επειδή είναι unique και δεν συναντάται κάθε τόσο, μια Ακαδημία οφείλει να τον εγκολπώνεται. Κι έτσι αναγνωρίστηκε η Τζέιμυ Λή Κερτις που έδωσε την διακριτική της κωμική υποψία πάνω στο ρολο, μέσα στο πνεύμα του περίεργου εγχειρήματος κι έπαιξε την έφορο ως χαρακτήρα, ο Κη Χιούι Κουαν σε ένα ρόλο που δεν έχει προηγούμενο, ένα τύπο που έρχεται από παράλληλο Σύμπαν και τη μία είναι βασανιστικός οικογενειάρχης, την άλλη τρελούλης και παρασύρει στα δικά του σύμπαντα τους γύρω του κι η Μισέλ Γεό, η οποία με το unique performance  στενοχώρησε τους θαυμαστές της Κέητ Μπλάνσετ. Το επίτευγμα της Γεό, της πρώτης Ασιάτισσας που παίρνει για Α’ Γυναικείο, είναι ότι έπαιξε τις τρελές εκδοχές του ρόλου της, της χρεωκοποημένης του καθαριστήριου με τα οικογενειακά και συζυγικά προβλήματα , με λιτότητα κοινωνικού χαρακτήρα κι ούτε ιχνος υπογραμμίσεων (αυτό ισχύει και για τους άλλους ερμηνευτές) προς γκροτεσκο μερια, αντίθετα πέρασε το ρόλο από όλες τις σχολές από τις  οποίες περνά η ιστορία, με τον ίδιο λιτό τρόπο.  Οσο για την Κέητ Μπλάνσετ που έχασε από αυτό: Ειχα γραψει στην αναλυση του Α Γυναικείου ότι η συνυποψήφια Αντρέα Ράισμπορω του «Οσα φερνει η ζωή» έρχεται να αφαιρέσει ψήφους από τις δυο διεκδικήτριες. Περιμέναμε να δούμε από ποιάν. Αποδείχτηκε ότι αφαίρεσε από ην Μπλάνσετ ως ρόλος , και παίξιμο κατ’επέκταση, πιο κοντα στο δικό της, στην ερμηνεία της, παρα από το unique της Γεό.

Το Μοντάζ είναι αυτό που αναγνωρίστηκε από τα επι μέρους καλλιτεχνικά επιτεύγματα , ήταν αυτό που αποτύπωσε την παράνοια της ταινίας με το ρυθμό του, τα στροβιλίσματα του και τα περάσματα από Σχολή σε Σχολή.

2. ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ (Women talking)

OSCAR 1: ΣΕΝΑΡΙΟΥ ΕΚ ΔΙΑΣΚΕΥΗΣ (ΣΑΡΑ ΠΟΛΕΫ)

Το περιεχόμενο της είναι αυτό που βραβεύτηκε, ένα σεναριο που κατάγεται από το «Θέατρο Ιδεών», στο οποίο οι χαρακτήρες είναι φορείς ιδεών, θέσεων, καταστάσεων. Περισσότερο δηλαδή αναδεικνύονται οι θέσεις παρα ανιχνεύονται οι χαρακτήρες. Ο τίτλος ήταν σαφης. Από κει και πέρα είχε να κάνει και με την αδυναμία φέτος στην κατηγορία του Εκ Διασκευής αλλά και με κάτι ακόμα: Το «Ουδεν νεωτερον από το δυτικόν μέτωπον» που θα πούμε παρακάτω, το οποίο τιμήθηκε αρκετά, επισημάνθηκε  αυτό που είχε γράψει ο PANTIMO εξαρχης, από την εποχή των Ευρωπαϊκων Βραβείων, ότι η Σεναριακή Διιασκευή ήταν για να διευκολύνει ανάπτυξη πολεμικής παραγωγής κι όχι να εμβαθύνει  το περιεχόμενο του Εριχ Μαρια Ρεμάρκ σε αντίθεση με το παλιο προπολεμικό φιλμ του Λούις Μαϊλστόουν.

3. Η ΦΑΛΑΙΝΑ (The whale)

OSCAR 2: Α’ ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ (ΜΠΡΕΝΤΑΝ ΦΡΕΗΖΕΡ), ΜΑΚΙΓΙΑΖ (ΑΝΤΡΙΕΝ ΜΟΡΟ, ΤΖΟΥΝΤΙ ΤΣΙΝ,ΑΝ ΜΑΡΙ ΜΠΡΑΝΤΛΕΫ)

Ο Μπρένταν Φρέηζερ με ‘άλλα λόγια ‘ήταν ο εξαρχής  νικητής αυτής της ταινίας. Ολος μαζί. Κι αυτος και το «εκμαγείο» του». Αυτό το κατασκευαστικό πάχος που είχε να κάνει με την προσθετική αλλά και με ψηφιακή επεξεργασία. Επιτρέποντας στον ηθοποιό να παίζει με τα μάτια και τη φωνή και να βγάζει τη συνολικη απελπισία του αυτοκαταστροφικού χαρακτήρα.  Και βέβαια οι πεπειραμένοι είδαν κι άλλα πράγματα που είχε κάνει πάνω στο ρόλο, ο τρόπος που προσπαθούσε να σηκωθεί και δεν μπορούσε να φερει γυροβολιά το σωμα από το βάρος ή ο τρόπος που καθόταν …Κι αυτά ήταν ερμηνευτικα επιτεύγματα του εργαλείου που λέγεται «Σώμα». Θεωρήθηκε «καθ’ εαυτού» performance και προτιμήθηκε κατά το σύνολο των κινηματογραφιστων από τον Ελβις του Ωστιν Μπάτλερ που στη δημιουργία του ως Έλβις συνέβαλαν κι άλλες τέχνες. Κατά το τελικό κοσκίνισμα

4. ΟΥΔΕΝ ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΥΤΙΚΟΝ ΜΕΤΩΠΟΝ (All quiet on the western front)(Im Westen nichts neues)

OSCAR 4: ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ (ΤΖΕΗΜΣ ΦΡΕΝΤ), ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ(ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΓΚΟΛΝΤΜΕΚ, ΕΡΝΕΣΤΙΝ ΧΙΠΕΡ), ΜΟΥΣΙΚΗΣ (ΦΟΛΚΕΡ ΜΠΕΡΤΕΛΜΑΝ), ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΤΑΙΝΙΑΣ- Εντβαρντ Μπέργκερ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ)

Η ταινία εκτιμήθηκε Καθαρα κινηματογραφικά, ως αναγνώριση κατασκευής είδους από τους Γερμανούς. Σε αυτό που ήταν. Ως μία εξαιρετική πολεμική παραγωγή, θαυμάσιων επι μέρους συντελεστών, που τη σήκωσαν στους ώμους υπό την καθοδήγηση φυσικά του σκηνοθέτη αλλά και της ίδια της παραγωγής. Η αίσθηση των οχυρωμάτων ήταν που πήρε τα πτυχία μέσω Φωτογραφίας και Σκηνικών, κυρίως για την αίσθηση της λάσπης , τις πεδιάδες του μετώπου και πως ήταν φωτισμένες, τις σκηνογραφικές αντιθέσεις με τους χώρους των πολιτικών προσώπων και των συνεδριάσεων. Το ότι δεν πήρε του Εκ Διασκευης Σεναρίου επισημαίνει τα περί παραγωγής κι ΄όχι Ψυχής κι ήταν αυτό που συμπαρέσυρε τη σκηνοθεσία να μην είναι υποψήφια. Οπου στη διασκευη συμμετείχε κι ο σκηνοθέτης. Ο οποίος έφυγε με το συνολικό, της Διεθνούς Ταινίας. Οσο για τη Μουσική, με το αρμόνιο και τις δύο νότε, χωρίς μουσικό θέμα, χωρίς τίποτα από αυτά που ξέρουμε, εξεφρασε  μουσικά το συναίσθημα των χαρακωμάτων και της επερχόμενης ήττας, Η ανάδειξη του τι σημαίνει κινηματογραφική μουσική, κρίθηκε ως η πιο κινηματογραφική από τις 5, αυτή που εξυπηρέτησε  περισσότερο την αντίληψη της ταινίας της.

5. BLACK PANTHER: WAKANDA FOREVER

OSCAR 1: ΚΟΣΤΟΥΜΙΩΝ (ΡΟΥΘ ΚΑΡΤΕΡ)

Τα κοστούμια που έφτιαξαν ένα κόσμο ολόκληρο , ο οποίος ξεκίναγε με βάση τα γήινα και περνούσε στις σφαιρες της ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ, χρωματικά και σχεδιαστικά. Η ΡΟΥΘ ΚΑΡΤΕΡ είχε πάρει το OSCAR ΚΟΣΤΟΥΜΙΩΝ και στον πρώτο «Πάνθηρα»  κι εδώ πλέον της αναγνωρίζεται η απόλυτη συμβολή, ότι ο «Πάνθηρας»  αισθητικά είναι δικός της κι  από τη στιγμή που παίρνει η ταινία μόνο των Κοστουμιών είναι κι ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΙΚΟΣ Της.

6. RRR

OSCAR 1: ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ( Μ.Μ. ΚΕΡΕΕΑΒΑΑΝΙ (μουσικη), ΤΣΑΝΤΡΑΜΠΟΣΕ (στίχοι) για το τραγούδι «Naatu, Naatu»

Το να συμπυκνώνεται μια ταινία διαρκείας 3 ωρών σε ένα τραγούδι. Ένα τραγούδι- χορευτικό νούμερο, στην παράδοση των ταινιών του «Bollywood» στην καίρια σκηνή της ταινίας όπου οι αποικιοκράτες έχουν δεξίωση κι οι ακάλεστοι Ινδοί  έρχονται και στήνουν αυτό το χορευτικό στον κήπο και ξεσηκώνουν γυναικες, Ινδούς, και στο τέλος και τους αποικιοκράτες. Συμπυκνώνει το πριν και το μετά της ταινίας που είναι επικό, ιστορικό παραμύθι ψυχαγωγικών προθέσεων κι αποτελέσματος. Το ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ τραγούδι που καθορίζει ταινία κι ΄όχι δισκογραφία.. Είναι για να το «βλέπεις».

7. ΑVATAR: THE WAY OF WATER

OSCAR 1: ΟΠΤΙΚΩΝ ΕΦΦΕ ( ΤΖΩΡΤΖ ΛΕΤΕΡΙ,ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΜΠΑΝΕΧΑΜ, ΕΡΙΚ ΣΑΪΝΤΟΝ, ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΑΡΕΤ)

Το πιο σίγουρο Oscar της βραδιάς ήταν αυτό. Μια ταινία που στήθηκε και σκηνοθετήθηκε  πάνω στα οπτικά εφφε και που όλες οι προεκτάσεις ξεκίναγαν από αυτά και για τις άλλες υποψηφιότητες, είτε του Ηχου είτε της Σκηνογραφίας. Ολη η φαντασία κι η τεχνική του Τζεημς Κάμερον επικεντρώθηκαν στα εφφε, όπου στο καινούργιο είχαμε προσθήκη τον υδάτινο κόσμο. Κάθε σκηνή ήταν κι ένα οπτικό εφφέ με αισθητική συνοχή, μεταξύ τους

8. TOP GUN: MAVERICK

OSCAR 1: ΗΧΟΥ (ΜΑΡΚ ΓΟΥΙΝΓΚΑΡΤΕΝ, ΤΖΕΗΜΣ ΜΑΘΕΡ, ΑΛ ΝΕΛΣΟΝ, ΚΡΙΣ ΜΠΕΡΝΤΟΝ, ΜΑΡΚ ΤΕΪΛΟΡ)

Η ταινία που χειροκροτήθηκε κι υμνήθηκε για το ότι επανέφερε τον πολύ κόσμο στις αίθουσες , έδωσε τιμές στον εμπνευστή της Τομ Κρουζ, προτάθηκε για έξι Oscar μεταξύ των οποίων της καλύτερης ταινίας αλλά και του Εκ Διασκευής Σεναρίου ως δίδουσα στοιχεία χαρακτήρων και δραματικότητα στα πρόσωπα του παλιού φιλμ και κατέληξε με το Oscar που ήταν η επιτομή της, του ΗΧΟΥ. Η δουλειά στον Ηχο ήταν η βαση για να αναπτυχθούν τα υπόλοιπα αφού όλη έχει να κάνει με την πολεμική αεροπορία κι η ιστορία στα εκπαιδευτήρια της και στις εκπαιδευτικές της πτήσεις, κινείται. Κι από εκεί βγαίνει κι η αγωνία για την τύχη των ανθρώπων. Από το σχίσιμο των αθέρων κι αν από κει μέσα θα βγουν ζωντανοί

9. ΠΙΝΟΚΟ ΤΟΥ ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΝΤΕΛ ΤΟΡΟ

OSCAR 1: ΚΙΝΟΥΜΕΝΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ (ΓΚΙΓΙΕΜΟ ΝΤΕΛ ΤΟΡΟ, ΜΑΡΚ ΓΚΟΥΣΤΑΦΣΟΝ, ΓΚΑΡΥ ΟΥΝΓΚΑΡ, ΑΛΕΞ ΜΠΑΚΛΕΫ)

Συνδύασε το παραμύθι , την ταινία παιδιών δηλαδή, με  αναζήτηση περαιτέρω πάνω στο γνωστότατο «Πινόκιο» του Κολόντι κι εδώ είχε να κάνει με το «χεράκι» του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, ο οποίος έδωσε πολιτικο-ιστορική διάσταση αλλά δεν ξεφυγε και στο προσωπικό του γκροτέσκο, δεν τον φόρτωσε τον «Πινόκιο» με περιττά βάρη. Κι έτσι είχε ευχαριστημένα και τα παιδιά, είχε και τους….μεγάλους

Και κάπου εδώ , τελειώνουμε με τα Oscar 2023. Κρατήστε το για τις μελέτες σας , μαζί με όλα τα άλλα τα «Περί Oscar» του PANTIMO, και προηγουμένων ετών,  προς τέρψη κι ωφέλεια.

Κλείνω με ένα Μεγάλο ΕΥΧΑΡΣΤΩ