Αλλωστε, δεν ασχολούμαι γενικώς με την απονομή καθαυτή και θα εξηγήσω τον λόγο που είναι κι ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΟΣ: Διότι εγώ τα OSCARτα ΑΓΑΠΩ, συνεπώς απολαμβάνω την τελετή κάθε χρόνο. Όταν λοιπόν κάτι το αγαπάς και το παραδέχεσαι και δημοσίως, σημαίνει πως το απολαμβάνεις. Δεν είναι αντικείμενο κριτικής για μένα, δεν είναι έργο κινηματογραφικό ώστε να κάνω κριτική αξιολόγηση.
Φέτος, όμως, αυτό με το ΦΙΑΣΚΟ με υποχρεώνει να ξεκινήσω από την τελετή κι όχι από το κινηματογραφικό μήνυμα που θα το απολαύσω γράφοντας το αύριο. «Θα γράψω αύριο» κατά παράφραση μιάς ταινίας με τη Σούζαν Χέιγουορντ, που ήταν και στα Οσκαρ του 1956 κι είχε πάρει Οσκαρ μαυρόασπρων κοστουμιών, το «Θα κλάψω αύριο»
Αν κι ο τίτλος της ταινίας της Σούζαν θα ταίριαζε πολύ με αυτό που συνέβη, τουλάχιστον εγώ έτσι θα αισθανόμουν αν ήμουν ανακατεμένος στην τελετή.
Επειδή έχω ΖΗΣΕΙ δύο χρονιές τις πρόβες του show επί μία ολόκληρη εβδομάδα, την κάθε φορά, κλεισμένος εκεί μέσα, θα ήθελα να επισημάνω δύο πράγματα. Το ένα αφορά στο πόσο με εντυπωσίαζε η οργανωτικότητα κι η πρόβλεψη για τα πάντα. Το άλλο, όμως, αφορά στη διαρκή αγωνία μου, από όταν έζησα τις πρόβες, το ότι αποκλείεται κάποια ώρα να μη γίνει κάποια «στραβή». Κι έτρεμα στην ιδέα, τι θα μπορούσε να συμβεί αν γινόταν η στραβή στον αέρα. Διοτι όλο αυτό είναι ένα πρόγραμμα ζωντανό που γίνεται στον αέρα. Και δουλεύει πλήθος κόσμους, στρατός ολόκληρος. Συνεπώς σε ένα τέτοιο μεγαλεπήβολο κι ογκώδες πράγμα, αν συμβεί μιά στραβή θα είναι σεισμικών διαστάσεων.
Όπως κι έγινε!
Διότι αυτό που έγινε είναι ΦΙΑΣΚΟ, είναι ΧΟΝΤΡΟ, δεν υπάρχουν δικαιολογίες παρά μόνο η «κακή στιγμή». « Η ο ΑΣΤΑΘΜΗΤΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ. Εδώ σταματά κάθε απόπειρα δικαιολογίας κι υπεράσπισης. Διότι κι αν συμβεί η «στραβή» ή η ΕΚΛΕΙΨΗ, κι ας γελάσετε, είναι τρομακτικά εκπληκτικό του πως μπορεί να συμπαρασύρει εκείνη τη στιγμή τους πάντες. Αν όχι τους πάντες, σίγουρα τους πολλούς.
Το μόνο θετικό που βρίσκω είναι η γενναιοδωρία, κάτι που μου αρέσει γενικώς στους Αμερικάνους, όσο την έχω ζήσει εκεί, της ανάληψης ευθυνών. Δηλαδή μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση το γεγονός πως για το φιάσκο βγήκε η εταιρία των μετρήσεων, η PRICEWATERHOUSE κλπ, κι ανέλαβε δημοσίως όλη την ευθύνη. Δεν τα ρίχνει ούτε στο κανάλι ABC, ούτε στο staff που λέμε και στον Περαία, ούτε καν στον ΟΥΟΡΕΝ ΜΠΗΤΤΥ και την ΦΑΙΗ ΝΤΑΝΑΓΟΥΑΙΗ στους οποίους θα τα ρίξω εγώ. Αναλαμβάνει πλήρως την ευθύνη αλλά διεξάγει κι έρευνες για το πώς έφυγε ο φάκελος από τη λάθος τσάντα. Διότι, αν δεν το έχετε διαβάσει στο μεταξύ ή δεν έχει γίνει κατανοητό, οι επιτηρητές που παρακολουθούν την διεξαγωγή για το αν όλα βαίνουν σύμφωνα με το αποτέλεσμα, είναι δύο. Και κρατούν δύο τσάντες, ο καθένας από μία. Αυτές οι τσάντες περιέχουν τους ίδιους ακριβώς φακέλους, έχουν έτοιμα τα αποτελέσματα, εις διπλούν , σε περίπτωση που κάτι συμβεί… αυτό που λέμε για… back-up.
Κάπου εδώ σταματούν οι γνώσεις μου κι αρχίζουν οι εκτιμήσεις με βάση αυτό που είδα. Οι της Pricewaterhouse λένε πως βγήκε φάκελος από την «αναπληρωματική» τσάντα, και θα ψάξουν λέει να βρουν το γιατί αλλά κι αυτό το καταλαβαίνω. Εκείνο που ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΟΤΕ είναι ότι ο Γουόρεν Μπήττυ βλέπει πως ο φάκελλος περιέχει το «Α γυναικείος ρόλος στην Εμμα Στόουν για το «LaLA-LAND» και ανθρωπίνως να δεχτώ ότι τα χάνει. Θα ήταν τόσο δύσκολο το να απευθυνόταν, ακόμα και στον αέρα στο staff και να έλεγε «παιδιά, μου έχετε δώσει λάθος φάκελο ,εδώ έχει το βραβείο ερμηνείας που μόλις δόθηκε». Ζωντανό πρόγραμμα είναι, τα πάντα μπορεί να συμβούν. Όμως, αντι να κάνει αυτό, το δίνει στη Φαίη Νταναγουέη, κίνηση που δεν μου άρεσε ΚΑΘΟΛΟΥ, κι εκείνη με τη σειρά της κατά το «σφύρα μου να χορεύω» δεν κοιτάζει καν τι λέει πλήρως ο φάκελος, την έχει αφήσει ακάλυπτη κι ο άλλος, εκείνη βλέπει τα μεγάλα μαύρα γράμματα με τα οποία αναγράφεται ο τίτλος της ταινίας για την οποία παίρνει βραβείο ο ερμηνευτής ή ο οποιος συντελεστής του οποίου τα ψηφία είναι με μικρότερα χαρακτηριστικά, και φωνάζει μες στην τρελή χαρά «La-La-Land». Ε, όχι!
Εδώ σταματούν η «στραβή», η «Εκλειψη», ο «Αστάθμητος Παράγοντας» κι έρχεται ο Ανθρωπος. Διότι αν κάποιος εκ των δύο είχε πει «guys, υπάρχει λάθος» θα είχε γίνει ένα καλαμπούρι επί σκηνής, θα καθυστερούσαν δύο τρία λεπτά και δεν θα γινόταν αυτό που έγινε.
Εχουν ξανασυμβεί απρόσμενα, κι είναι λογικό, επαναλαμβάνω διότι πρόκειται για ζωντανό πρόγραμμα. Και δεν μπορείτε να φανταστείτε τι κόσμος συντονίζεται και με τι τρόπο δουλεύει σε ρυθμό δευτερολέπτου με μοντάζ στον αέρα, κανονικά. Ηταν όμως διαφορετικά εκείνα τα απρόοπτα. Δηλαδή το 1964, ο Σάμμυ Ντέηβις για το Oscaradaptationscore ανακοίνωσε το νικητή του originalscore- του είχαν δώσει λάθος φάκελο. Κι υπάρχει κι η βιασύνη του Φρέντερικ Μαρτς το 1948, που υπακούοντας στις φήμες πως ο A’ γυναικείος ρόλος είναι για την Ρόζαλιντ Ράσελ , καθώς άνοιγε το φάκελο, και χωρίς να το κοιτάει, της απευθύνθηκε πρώτη σειρά «Ρόζαλιντ…», εκείνη βιάστηκε να σηκωθεί αλλά ανοίγοντας το φάκελο ο Φρέντερικ Μαρτς είπε «συγγνώμη, νικήτρια είναι η Λορέτα Γιάνγκ». Δεν είναι όμως το ίδιο πράγμα! Εδώ στο φετινό έγινε ο χαμός του χαμού.
Με το μόνο που μπορεί να συγκριθεί είναι με ένα περιστατικό του 1974 όταν εισβάλει στη σκηνή ένας ολόγυμνος , διασχίζει το προσκήνιο και χάνεται στις κουίντες, που μετά τον συνέλαβαν βέβαια, αλλά νόμιζαν ότι είναι σκηνοθετημένο, μέρος του προγράμματος. Ο τύπος είχε εισβάλει κι έπεσαν κεφάλια σεκιουριτάδων και λοιπών.
Όλα αυτά βέβαια, μέσα στην ιστορία έχουν μεταβληθεί σε highlights ή «ενσταντανέ» του Οσκαρ και της ιστορίας τυ- σε επίπεδο show. Κάπως έτσι θα καταγραφεί και το φετινό- για τα επόμενα χρόνια. Περί αυτού δεν έχω αμφιβολία.
Από την άλλη επειδή έσπευσαν μερικοί ανόητοι να πουν γύρευε πόσα Οσκαρ στο παρελθόν έχουν πάει σε άλλους, την απάντηση τη δίνει η παρέμβαση σε λίγα λεπτά διότι υπάρχουν εκεί μέσα αυτοί ακριβώς της Pricewaterhouse… που παρακολουθούν την ομαλή διεξαγωγή. Αυτοί άλλωστε πήραν είδηση την γκαφα του Ουρεν Μπήττυ και βασικά της Φαιη Νταναγουέη αφού εκείνη έπεσε στην παγίδα να αναγγείλει το λάθος τίτλο και φέρει και τη δική της ευθύνη πως δεν διάβασε όλο το περιεχόμενο του φακέλου, κι έσπευσαν. Μόνο που αυτά τα τρία τεσσερα λεπτά της καθυστέρησης ήταν ολέθρια για κάποιους άλλους. Διότι οι υποψήφιοι κάθονται στις μπροστινές θέσεις ώστε και οι κάμερες να διευκολύνονται αλλά και να ανεβαίνουν αμέσως στη σκηνή για να μην παρουσιάζονται χάσματα χρόνου αφού λειτουργούν κανόνες ζωντανού προγράμματος στον αέρα. Οι «νικητές» ανέβηκαν με τη μία και σε αυτό το διάστημα οι επόπτες ξεκινούν την κούρσα του «sos» προς κάθε αρμόδιο και μέχρι να φτάσει ο σωστός φάκελος στη σκηνή, έχουν περάσει αυτά τα λεπτά κι οι επι σκηνής ευρισκόμενοι ευχαριστούν Θεό κι ανθρώπους. Και ξαφνικά…!!! Αποκαθίσταται η αλήθεια με νέους νικητές και διαφορετικούς λυπημένους.
Και μου άρεσε τόσο πολύ το showφέτος. Μου άρεσε κι ο Κίμελ με τον τρόπο του, ξετρελάθηκα με την εισαγωγή και τον Τζάστιν Τιμπερλέικ, το ίδιο και με την παρουσίαση των τραγουδιών, κυρίως του «La-La-Land» που το είχαν στήσει με τα κυρίαρχα χρώματα της ταινίας , το γκρίζο για τους χορευτές και το μπλέ για το φόντο, κι όλα μου πήγαιναν θαύμα και πέρναγα υπέροχα κι έκανα και τις εκτιμήσεις από τον PANTIMO.GRπρος όλη την παρέα που ξενυχτάγαμε μαζί κι ήρθε αυτό στο φινάλε και λιγάκι με χάλασε. Επειδή είχε να κάνει με ανθρώπους. Επειδή κάποιοι θεώρησαν ότι το όνειρο ζωής εκπληρώθηκε και τους πήραν στην κυριολεξία τη μπουκιά από το στόμα εξαιτίας της «στραβής». Και της επιπόλαιης ανθρώπινης. Οσο κι αν χάρηκα για το «Moonlight» , σκεφτόμουν μετά τους συγκεκριμένους ηττημένους. Κι επίσης- θα αναφερθώ εκ νέου στη γενναιοδωρία και στον πολιτισμό εκεί μέσα διότι τα έχω ζήσει κι εκείνοι που λένε τα αντίθετα τα βγάζουν από το μυαλό τους, και με συγκίνησε λοιπόν ο παραγωγός του «La-La-Land» που συνεχάρη το «Moonlight» και τους παρέδωσε το Οσκαρ «του» αλλά μου άρεσε εξίσου κι ο Μπάρυ Τζένκινς, ο σκηνοθέτης του «MOONLIGHT», που αυτό ήταν το ΤΡΟΠΑΙΟΥΧΟ τελικό κι όχι το άλλο, ο οποίος απευθύνθηκε εξίσου με θέρμη στους χαμένους του «La-La-Land».
Αλλά… σημάδι μαύρο απόμεινε κι ας έσπασε ο χαλκάς.
ΥΓ. Μωρέ καλά λέω για την ΕΚΛΕΙΨΗ. Στο «In memoriam» στη μακαρίτισσα ενδυματολόγο Τζάνετ Πάτερσον έβαλαν φωτογραφία της παραγωγού Τζαν Τσάμπαν. Όχι όμως και για την «εξυπνάδα» κάποιων πως ξέχασαν τον Ντέηβιντ Μπόουι. Ηταν στα περσινά. Αμα κοιτάξουν θα το δουν. Είχε πεθάνει Γενάρη του ’16.
ΥΓ2 Τα σχόλια κάποιων για το φιάσκο είναι μεγαλύτερο φιάσκο από το φιάσκο που στηλιτεύουν
Από την COSMOTE TVτα παρακολούθησα αυτά η οποία έχει αναλάβει για τα επόμενα τρία χρόνια την αποκλειστικότητα της μετάδοσης των OSCAR.
