Ακολουθεί το κείμενο, όπως δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο που μας πέρασε:

Για  το «ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Ο ΝΕΓΡΟΣ ΣΟΥ» (I’m not your negro):Hταν μάλιστα υποψήφιο για Οσκαρ Ντοκυμαντέρ 2017 κι από όσο γνωρίζω έχει αγοραστεί για να προβληθεί και στην Αθήνα, σε συνθήκες κανονικής αίθουσας. Πρόκειται για συγκλονιστικό έργο που βασίζεται σε κείμενα του ΤΖΕΗΜΣ ΜΠΟΛΝΤΟΥΙΝ κι αναφέρεται στη λεγόμενη «Μαύρη Δύναμη» που κατά καιρούς δοκιμάζει να ανεβάσει τους τόνους της φωνής της, ύστερα καταλαγιάζει, τούτη την περίοδο είναι πάλι σε έξαρση. Στην δεκαετία 60, που η αναφορά είναι και μεγάλη, το κίνημα αυτό είχε ρίξει την πρώτη γροθιά και μάλιστα στην ΕΛΛΑΔΑ του 1965, ο ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ με ιδιωτικό θίασο κι όχι κρατικής επιδότησης και με συνεργάτες την ΑΛΙΚΗ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ και τον ΜΑΝΟ ΚΑΤΡΑΚΗ είχε ανεβάσει έργο του Τζέημς Μπόλντουιν στην ελληνική σκηνή, το «ΜΠΛΟΥΖ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΤΣΑΡΛΙ».  Τότε που οι προοδευτικοί ήταν πραγματικά προοδευτικοί κι όχι ημιμαθείς σνομπαρίες (του εαυτού τους…). Στη σαιζόν εκείνη που ο Αλεξανδράκης ανέβαζε Μπόλντουιν υπήρχαν κι άλλα θέατρο της Αθήνας του 64-65 που έφερναν έργα με μαύρους ήρωες (τότε στην Ελλάδα και για αρκετά κατοπινά χρόνια χρησιμοποιούσαμε τον όρο «νέγρος» που στα ελληνικά ήταν η ευγενής έκφραση ενώ το μαύρος έκανε υποτιμητικό- είχε παίξει ρόλο και το «Ορφέο Νεγκρο», το φιλμ που είχε δανείσει το όνομα του σε σινεμα, κλαμπ και δισκάδικα) κι οι ηθοποιοί θυσίαζαν την εικόνα τους για να δώσουν κάτι προοδευτικό. Η ΑΝΑΛΥΤΗ με τον ΡΗΓΟΠΟΥΛΟ και τον ΝΙΚΟ ΒΑΣΤΑΡΔΗ έπαιζαν το «ΑΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ ΕΒΛΕΠΕ ΜΑΖΙ» κι η ΜΙΡΑΝΤΑ με τον ΑΝΔΡΕΑ ΜΠΑΡΚΟΥΛΗ παρακαλώ, βαμμένοι μαύροι, έπαιζαν το έργο που είχε φέρει πρώτο ο Κάρολος Κουν, το «ΕΝΑ ΣΤΑΦΥΛΙ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ».  Στη σημερινή Ελλάδα που έχουν χάσει τον μπούσουλα στην κυριολεξία, σχολιάζουν αρνητικά τα έργα των μαύρων  καθώς και τα Οσκαρ των μαύρων και δεν καταλαβαίνουν ότι περνούν σε αντιδραστικές θέσεις υποτιμώντας τους μαύρους με τα έργα που κάνουν και με τα έργα τους αυτά όταν διακρίνονται. Δεν το έχουν καταλάβει. Ψευτοκουλτούρας και ψευτοπροοδευτικότητας το ανάγνωσμα. Με γέμισε θυμό η ταινία για τις βλακείες που διαβάζω κυρίως για το «Moonlight» από τη στιγμή που κέρδισε το Οσκαρ.. Κι εννοείται πως το έργο καταγγέλλει με τον τρόπο του και το πώς έχουν περάσει στην Αμερική τα μηνύματα των μαύρων, την εικόνα των μαύρων και πως έχουν «φάει» τους ηγέτες τους έναν-έναν. Ενα ντοκυμαντέρ που με έβαλε σε παράλληλες σκέψεις. Σκηνοθέτης του «ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Ο ΝΕΓΡΟΣ ΣΟΥ» ο ΡΑΟΥΛ ΠΕΚ.