Για να είμαστε σωστότεροι, «σενάριο εκ διασκευής» θα έπρεπε να το «διαβάζουμε» κι αυτή ακριβώς είναι η σημασία του. Ότι προέρχεται από κάποια πηγή, είτε από βιβλίο είτε από θεατρικό έργο είτε ακόμα κι από άλλο σενάριο.
Πολυαγαπημένη κατηγορία η της ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗΣ ταινίας. Της χρωστώ το ότι χάρη σε αυτήν ανακάλυψα ταινίες που δεν θα τις έπαιρνα είδηση διότι δεν προέρχονταν από τα δύο ή έστω τρία «μεγάλα» Φεστιβάλ αλλά αποτελούσαν δημιουργήματα των εθνικών κινηματογραφιών, που οι διανομείς, σε άλλη περίπτωση, θα δίσταζαν να φέρουν.
Το κινούμενο σχέδιο είναι το είδος με τη μεγαλύτερη άνθηση στο Χόλυγουντ των τελευταίων δεκαετιών. Θαρρείς κι ήταν ένας κόσμος που ανακαλύφθηκε εκ νέου. Πολύ σύντομα έπαψε να είναι «μονοπώλιο» της Ντίσνει, που έτσι κι αλλιώς ΔΕΝ ήταν ποτέ, και μπήκαν δυναμικά στο χορό κι άλλες εταιρείες με λαό ολόκληρο να εργάζεται στις ταινίες αυτές.
Συνεχίζει να «καλπάζει» στα Σωματεία η ταινία του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου κι ανεβαίνουν οι προσδοκίες της για τα Οσκαρ. Ακόμα κι οι SOUNDEDITORS του έδωσαν κάποιο «μεζέ»….
Σε κάποιες περιπτώσεις δείχνουν να τα ξεκαθάρισαν, σε κάποιες , όμως, άλλες , κάπου μας… μπέρδεψαν. Διαβάστε παρακάτω τις επιλογές και θα προσπαθήσουμε από εδώ να τα ξεδιαλύνουμε…
Όπως υπάρχει το «κόψιμο» της εικόνας , και λέγεται ΜΟΝΤΑΖ από τους Γάλλους ή montaggio από τους Ιταλούς όπου και στις δύο περιπτώσεις σημαίνει «συναρμολόγηση» ή EDITINGστα αγγλικά, δηλαδή «εκτύπωση», έτσι υπάρχει και το ΚΟΨΙΜΟ ΤΟΥ ΗΧΟΥ. Το οποίο είναι ξεχωριστή ειδικότητα κι αντικείμενο επιβράβευσης.
Η κατηγορία του ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ είναι και ταλαιπωρημένη και παρεξηγημένη. Διότι το τραγούδι κρίνεται με ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ σημασία κι αυτό κάποιοι αδυνατούν να το συλλάβουν.
Ο Α’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ, υστερεί, συχνά-πυκνά, έναντι του Α’ ανδρικού κι αυτό δεν είναι τωρινό, συμβαίνει από παλιά. Διότι δεν γράφονται για τις γυναίκες σενάρια και ρόλοι ,εφάμιλλα κι εφάμιλλοι, των ανδρικών. Είναι ένα μεγάλο ζήτημα που δεν είναι της παρούσης. Η φετινή χρονιά είναι μια τέτοια.
Τα περί β’ ρόλου τα είπαμε σε γενικές γραμμές στην ΑΝΑΛΥΣΗ 9 για τον Β΄ανδρικό. Επί της ουσίας διαφορές, όπως αντιλαμβάνεται κανείς, δεν υπάρχουν. Θα τονίσουμε, όμως, και πάλι τη διαφορά των κριτηρίων ανάμεσα σε α’ ρόλο και σε β’, τη διαφορά δηλαδή στο ζητούμενο της βράβευσης.
Και μόνο το γεγονός ότι ο απόηχος των βραβείων BAFTA είναι αν «ανατρέπουν» τα προγνωστικά για τα Οσκαρ, ως ένα βαθμό δεν είναι και πολύ τιμητικό για την ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ. Η οποία, αντί να κοιτάξει τα δικά της δημιουργήματα, τα εγγλέζικα, τα μετατρέπει σε κατηγορία, κι επιδιώκει να έχει λόγο πάνω στα Οσκαρ που είναι διασημότερα από τα δικά της. Για την ίδια αυτό είναι το ζητούμενο και πολύ το χαίρεται.