Αν ανατρέξετε στο πρόσφατο ή και στο ιστορικό παρελθόν θα δείτε πόσο λιγότερες είναι οι φορές που η πεντάδα του α’ γυναικείου ρόλου συντονίζεται με την προ του 2010 πεντάδα της καλύτερης ταινίας. Σε αντίθεση με την παρουσία των αντρών.
Μια παράμετρος, που στον Α’ γυναικείο θα άξιζε να επισημαίναμε, είναι το θέμα με τις παρτενέρ. ΚΙ είναι κάτι που μπερδεύει. Σε άλλες περιπτώσεις τις βάζουν να είναι πρωταγωνίστριες και σε άλλες supporting. Επαναλαμβάνω κι εδώ πως αυτό εξαρτάται από τη θέση που κατέχει ο ρόλος στο σενάριο. Αν η παρτενέρ είναι συμπληρωματική του πρωταγωνιστή (από πλευράς ρόλου) όπως φέτος η Φελίσιτι Τζόουνς στη «Θεωρία των πάντων» ή αν είναι ο ανταγωνιστής του ήρωα όπως η Λουίζ Φλέτσερ στη «Φωλιά του κούκου» (που ήταν ο ένας και μοναδικός ανταγωνιστής απέναντι του κι όχι ένας εκ των ανταγωνιστών) τότε ο ρόλος καταγράφεται ως πρωταγωνιστικός. Όχι όμως κι η Τζέσικα Λανγκ στο «Τούτσι» που είναι ένα από τα πρόσωπα με τα οποία εμπλέκεται η μεταμόρφωση του ήρωα (κι ας είναι ρόλος διαρκείας), ή η Μέρυλ Στριπ στο «Κράμερ εναντίον Κράμερ» που επιβάλει μεν την παρουσία της αλλά στο σενάριο συμμετέχει μόνο στο β’ μέρος (σε ολόκληρο βέβαια το β’ μέρος) που είναι η διεκδίκηση της κηδεμονίας του παιδιού κι όχι και στο υπόλοιπο έργο που αφορά τον κεντρικό ήρωα, τη σχέση με το γιό του κλπ. Και πολλά, πολλά άλλα.
Ο φετινός Α’ γυναικείος σεναριακά είναι αδύναμος σε σχέση με τον α’ ανδρικό. Και θα παρατηρήσουμε ότι σχεδόν κι οι πέντε γυναικείοι πρωταγωνιστικοί ρόλοι είναι λίγο έως πολύ μονοδιάστατοι. Αρα, εδώ καλείται η κάθε ηθοποιός με όπλο το προσωπικό της και μόνο επίτευγμα, να διεκδικήσει το έπαθλο.
ΥΠΟΨΗΦΙΕΣ για το ΟΣΚΑΡ Α’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ είναι:
- ΜΑΡΙΟΝ ΚΟΤΙΓΙΑΡ «Δύο μέρες μία νύχτα» (Deux jours, une nuit)
Προιστορία στα Οσκαρ: Η Μαριόν Κοτιγιάρ κατέκτησε το ΟΣΚΑΡ το 2008 με την ερμηνεία της στο «ΖΩΗ ΣΑΝ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ». Αυτή είναι η δεύτερη υποψηφιότητα της
Tip: Και στις δύο περιπτώσεις, η Γαλλίδα Κοτιγιάρ διεκδικεί με γαλλόφωνη ταινία κι όχι με αγγλόφωνη που έκανε στο Χόλυγουντ. Όπως κι η ΣΟΦΙΑ ΛΟΡΕΝ που διακρίθηκε και προτάθηκε μόνο με ΙΤΑΛΟΦΩΝΕΣ.
Ο Ρόλος: Παίζει μια εργάτρια στο Βέλγιο της οικονομικής κρίσης , η οποία πρόκειται να απολυθεί λόγω περικοπών του εργοστασίου εκτός αν δεχτούν οι συνάδελφοι της να τους περικοπούν τα δικά τους bonus προκειμένου να ισοσκελιστεί ο προυπολογισμός της επιχείρησης και να παραμείνει η ηρωίδα στη θέση της.
Ερμηνευτικό Επίτευγμα: Η Μαριόν Κoτιγιάρ κατάφερε να πάρει πάνω της την ταινία των αδελφών Νταρντέν και να ενσωματωθεί στους κόλπους των σκηνοθετών οι οποίοι δούλευαν ως τώρα μινιμαλιστικά με ηθοποιούς. Η Κοτιγιάρ κατάφερε αφενός να ενσωματωθεί στην ατμόσφαιρα κι αφετέρου να κρατήσει κι όλη την πρωταγωνιστική λάμψη της. Κι αυτό, ανοίγει νέο κεφάλαιο και στη φιλμογραφία των Βέλγων αδελφών. Παρόλο ότι η ταινία δεν δείχνει να άρεσε τόσο ως ταινία ώστε να συμπεριληφθεί στην πεντάδα του ξενόγλωσσου. Ούτε στη shortlist δεν πέρασε- ΚΙ ΟΜΩΣ η ΚΟΤΙΓΙΑΡ πέρασε!. Κι άφησε εκτός πεντάδας την Τζένιφερ Ανιστον που ήταν προτίμηση του Σωματείου Αμερικανών Ηθοποιών ή την Ειμι Ανταμς στην ταινία του Τιμ Μπάρτον που ήταν προτίμηση της Ακαδημίας των Εγγλέζων. Διότι οι άλλες τέσσερις ήταν κοινές.
- ΦΕΛΙΣΙΤΥ ΤΖΟΟΥΝΣ «Η θεωρία των πάντων» (The theory of everything)
Προιστορία στα Οσκαρ: Πρώτη υποψηφιότητα
Ο Ρόλος: Υποδύεται τη σύζυγο του κτυπημένου από τη Μοίρα επιστήμονα Στίβεν Χόκινγκ, με τον οποία μοιράστηκε τη ζωή από το φοιτητικό ξεκίνημα ως τις μέρες μας και σύμφωνα με το σενάριο είναι παρούσα και συμμέτοχη σε ό, τι συμβαίνει και στο πως επηρεάζεται κι η δική της ζωή αλλά και η προσωπικότητα από την περιπέτεια του ανδρός της.
Ερμηνευτικό Επίτευγμα: Σαν να κρατάς «κεφάλι» στο πέταγμα του αετού. Πόσες φορές το αν θα πετάξει ο καθαροδευτεριάτικος αετός δεν εξαρτάται από το «κεφάλι» που του κράτησε ο παρτενέρ. Η Φελίσιτυ Τζόουνς καταφέρνει και δίνει υπόσταση στο πρόσωπο χωρίς να καταβάλλεται από τον ισοπεδωτικό κεντρικό πρωταγωνιστή Εντι Ρεντμέιν και την σαρωτική ερμηνεία του. Του «κρατά» κεφάλι για να πετάξει διότι ακριβώς αυτό είναι και το ζητούμενο της ταινίας μια κι η γυναίκα έχει τόσο σημαίνοντα ρόλο στη ζωή του.
- ΤΖΟΥΛΙΑΝ ΜΟΥΡ «Still Alice»
Προιστορία στα Οσκαρ: Πέμπτη υποψηφιότητα, χωρίς νίκη ως τώρα.
Η πρώτη της φορά ήταν στην κατηγορία του β ρόλου το 1998 για το «Ξέφρενες νύχτες» κι έχασε από την Κιμ Μπάσινγκερ στο «Λος Αντζελες: Εμπιστευτικόν». Η δεύτερη ήταν το 2000, στον Α’ ρόλο, με «Το τέλος μιάς σχέσης» που το πήρε η Χίλαρι Σουάνκ στο «Boys don’t cry». Το 2003 είχε διπλή υποψηφιότητα , στο β’ ρόλο με τις «Ωρες» που το έχασε από την Κάθριν Ζέτα Τζόουνς για το «Σικάγο» και στον α’ ρόλο με το «Ο Παράδεισος είναι μακριά» που το πήρε η συμπρωταγωνίστρια της στις «ώρες» Νικόλ Κίντμαν.
Ο Ρόλος: Μια καλοβαλμένη κι ευτυχισμένη γυναίκα, και μάλιστα επιστήμων, αρχίζει να παρουσιάζει συμπτώματα πρόωρου Αλτσχάιμερ. Το ξάφνιασμα διαδέχεται ο τρόμος, τον τρόμο η επίγνωση και την επίγνωση η παραδοχή με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ερμηνευτικό Επίτευγμα: Εχουν σημασία όλες οι λέξεις που χρησιμοποίησα στην περιγραφή του ρόλου διότι η Τζούλιαν Μουρ ανταποκρίνεται σε ΟΛΕΣ, μία – μία ξεχωριστά και από κοινού ως σύνολο. Στα στάδια που περνάει ο ρόλος, που ανέφερα πιο πάνω, η Τζούλιαν Μουρ μου θύμισε την Βίβιαν Λη στο «Λεωφορείον ο πόθος» στο πως από σκηνή σε σκηνή «τρελαινόταν» ελαφρώς αδιόρατα παραπάνω από την προηγούμενη σκηνή μέχρι που έφτανε στην αποθέωση. Η Τζούλιαν Μουρ εδώ χάνει το μυαλό της ελαφρά κι αδιόρατα παραπάνω στην κάθε επόμενη σκηνή μέσα από διαφορετικά συναισθήματα. Είναι απόλυτα κυρία του ρόλου της, τον εξουσιάζει πλήρως και με εκφραστικά μέσα που πλέον ελέγχει στο ακέραιο. Συγχρόνως – και δεν χρησιμοποίησα τυχαία τις λέξεις «καλοβαλμένη» κι «επιστήμων- βγαίνει ωραιότερη από κάθε άλλη φορά ως γυναίκα, προβάλλει ΚΑΙ τη Γυναίκα , μέσα από αυτή την ωριμότητα. Πιο σίγουρη από κάθε άλλη φορά.
- ΡΟΖΑΜΟΥΝΤ ΠΑΙΚ «Το κορίτσι που εξαφανίστηκε» (Gone girl)
Προιστορία στα Οσκαρ: Πρώτη υποψηφιότητα.
Ο Ρόλος: Μια όμορφη κι αθώα κοπέλα που εξαφανίζεται μυστηριωδώς και τα flash-back συγκεντρώνουν τις υποψίες στο πρόσωπο του συζύγου και την υπολογίζουν ως πιθανό θύμα δολοφονίας. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα σατανικό πλάσμα που έχει «στήσει» όλη τη δουλειά προκειμένου να ενοχοποιήσει το σύζυγο. Κι όμως, όταν εντοπίζεται κι επιστρέφει στο σύζυγο, εκείνος υποκύπτει και πάλι στην επικίνδυνη γοητεία της κι εκείνη ξέρει το παιχνίδι του γάμου καλύτερα από αυτόν ή έστω σε απόλυτη συνεννόηση μαζί του….
Ερμηνευτικό Επίτευγμα: Ανακαλύφθηκε μια γοητευτική πρωταγωνίστρια που κλέβει την παράσταση από τον συμπρωταγωνιστή της Μπεν Αφλεκ, κάνει την ταινία δική της, ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Φίντσερ δείχνει να δίνει τα ρέστα του που τη σκηνοθετεί και την υπογράφει κι η ηθοποιός κατορθώνει να περνά «γραμμή αμφιβολίας» στον θεατή, κάνοντας αυτή τη «γραμμή», «μότο» της συνολικής ερμηνείας της.
- ΡΙΖ ΓΟΥΙΔΕΡΣΠΟΥΝ «Αγρια» (Wild)
Προιστορία στα Οσκαρ: ΝΙΚΗΤΡΙΑ του Α’ ρόλου το 2006 για την ερμηνεία της στο «WALK THE LINE». Δεύτερη υποψηφιότητα η φετινή.
Ο Ρόλος: Μια κοπέλα παίρνει την περίεργη απόφαση, κάτω από μια εσωτερική παρόρμηση αλλά κι εξέγερση, να περπατήσει κατά μήκος όλη τη διαδρομή της Ακτής Ειρηνικού, από το Μεξικό ως τον Καναδά. Οι σχέσεις της με το παρελθόν είναι παρούσες σε όλη τη διάρκεια αυτής της περιπέτειας.
Ερμηνευτικό Επίτευγμα: Παίζει με άνεση τη δραματική ηρωίδα και πλέον καθιερώνεται οριστικά και σε αυτούς τους ρόλους κι όχι ως μία «έκπληξη» όπως είχε συμβεί με το «Walk the line» όπου από ανάλαφρη κομεντιέν μεταμορφωνόταν σε ηθοποιό δραματικών απαιτήσεων. Εδώ καθιερώνεται οριστικά.
ΠΡΟΒΛΕΨΗ: Τζούλιαν Μουρ. Είναι πολύ ωριμασμένη πλέον για να βρεθούν ενστάσεις και να το χάσει.