Ευκαιρία, με αφορμή ΚΥΡΙΩΣ τον Α’ γυναικείο ρόλο, να μιλήσουμε και για κάποια σημεία του Καταστατικού που καλό είναι να τα γνωρίζει ο κόσμος ώστε να μη βγάζει λάθος συμπεράσματα.

Ο τίτλος αφορά στο Βραβείο Ensemble Cast, της ομαδικής, δηλαδή, ερμηνείας που άλλο αναμενόταν κι άλλο προέκυψε και ίσως εκ του… πουθενά. Κι εγένετο…. HIDDEN FIGURES

Μου είχε πεί κάποτε η ΘΕΩΝΗ ΒΑΧΛΙΩΤΗ-ΩΛΝΤΡΙΝΤΣ, η διεθνής Ελληνίδα ενδυματολόγος που τιμήθηκε με τρία «Τόνυ» στο θέατρο και με  ΟΣΚΑΡ στο σινεμά για τον «ΥΠΕΡΟΧΟ ΓΚΑΤΣΜΠΥ» του 1974, η οποία υπήρξε από τις μεγάλες δασκάλες μου στα μυστικά των επι μέρους κλάδων του σινεμά πως «δεν γίνεται να πάρεις Οσκαρ με ένα ωραίο πουλόβερ».

Μετά τους ΜΟΝΤΕΡ άλλο ένα κινηματογραφικό Σωματείο δίνει την ψήφο του στο «La-La-Land» κι αυτοί είναι οι Παραγωγοί.

Ευκαιρία είναι, μέσα από εδώ, να ξεκαθαρίζονται μερικά πράγματα γύρω από το θέμα της μουσικής στον κινηματογράφο και των κανόνων αξιολόγησης της. Διότι υπάρχει μια μεγάλη παρεξήγηση από μεριάς  πολλών fan, που φτάνει τα όρια της παρερμηνείας.

Η ταινία με ενθουσίασε. Με κατέπληξε. Μπορεί να μην κάνω καν μεγάλο κείμενο επειδή τα «ωσανά» κουράζουν. Και δεν είναι κι ωραία. Όταν όμως έχεις τέτοια ταινία, στα ωσανά θα καταλήξεις.

Τρίτη 24 του μήνα ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες για τα Οσκαρ, Παρασκευή 27 του ίδιου μήνα βγήκε το πρώτο σωματειακό ανακοινωθέν.

Κι όλο αυτό που «ευαγγελίζεται» ο ΠΑΜΠΛΟ ΛΑΡΑΙΝ, και κυρίως εκείνοι που «σπρώχνουν» τον Χιλιανό σκηνοθέτη ότι ανανεώνει τη φόρμα του «biopic», δεν δικαιώνεται από το αποτέλεσμα.

Ξεκινάμε φέτος το ετήσιο αφιέρωμα μας από αυτή την κατηγορία. Η οποία, μέσα σε όλα τα άλλα της, έχει αυτή τη χρονιά κι ένα πρόσθετο ενδιαφέρον μια κι είναι η κατηγορία η πιο…. «αδύναμη», ας το πούμε έτσι, για το «LA-LA-LAND». Το οποίο παρακάτω θα βαρεθείτε να το βλέπετε μια κι είναι υποψήφιο συνολικά για 14 αγαλματάκια.

Κι όχι η ΤΑΙΝΙΑ. Θα εξηγήσω αμέσως τι συμβαίνει αλλά και το πως διαχωρίζονται ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΘΕΜΑ-ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΕΡΓΟ. Και σε τι μπορεί να οφείλεται όλο αυτό.