Ναι, πάντα κάτι βρίσκεται να απασχολήσει τη δημοσιότητα. Μια ο φάκελος που δόθηκε λάθος, μια ο covid κι ο σιδηροδρομικός σταθμός, μια η σφαλιάρα του Γουιλ Σμιθ στον Κρις Ροκ…Αυτό είναι το κομμάτι του publicity. Κρατά από τα πολύ παλιά χρόνια και διάφοροι που δήθεν ασχολούνται με τα Οσκαρ (SOS: ΔΕΝ υπαινίσσομαι Ελληνες, για Αμερικάνους ως επί το πλείστον μιλάω, από τους οποίους τα αντιγράφουν ή τα δανείζονται κι οι μη ασχολούμενοι με το κινηματογραφικό κομμάτι που είναι και το βασικό) σε αυτά περιορίζονται. Κι αυτά προβάλλουν, αυτά διογκώνουν. Αλλωστε ό,τι κυκλοφορεί σε βιβλίο περί Οσκαρ ,με τούτα καταγίνεται κι όχι με το τι εστί ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ, ΕΡΓΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ, ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ, ΚΡΙΤΗΡΙΑ κλπ…..
Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ είναι ΣΥΝΟΛΟ. Αντικατοπτρίζει τα στοιχεία που την απαρτίζουν. Εξού και στις υποψηφιότητες ψηφίζεται από όλους τους κλάδους κι όχι μόνο από τους Παραγωγούς που θα μπορούσαν να θεωρηθούν οι «καθ’ ύλιν αρμόδιοι».
Και φέτος ο Ανδρικός ρόλος υπερέχει του Γυναικείου, είναι κάτι που συμβαίνει συχνά, μια και τα σενάρια είναι στην πλειονότητα τους, ανδροκεντρικά. Ωστόσο, αυτό που θα είχαμε να παρατηρήσουμε φέτος δεν είναι μόνο ότι υπάρχουν δυο ταινίες που κατάγονται δυνατά από Σκηνοθεσία κι από Σενάριο και δίνουν φώτα προβολής στους πρωταγωνιστές τους, κι εννοώ την «Εξουσία του σκύλου» και την «Μέθοδο των Γουιλιαμς», μα είναι ότι έχουμε καταγωγές κι από κλασικά (Μάκβεθ) ΄η από πρωταγωνιστικά μιούζικαλ του Μπροντγουει (Τick..Tick…Boom). Με πιο απλά λόγια, στους ανδρικούς ρόλους φέτος είναι πιό διάφανα και πιο στέρεα , τα πατήματα. Από πλευράς ταινιών!!!!Κι επαναλαμβάνομε για μυριοστή φορά πως ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΡΟΛΟΣ.
Για να προχωρά η μύηση, χρόνο με το χρόνο, και να επεκτεινόμαστε στους κανόνες αξιολογήσεων: Φέτος το μενού Α’ γυναικείου δίνει τη δυνατότητα να εξετασθούν τα πράγματα κι από μια επιπλέον σκοπιά: Το ότι και οι 5 γυναικείοι ρόλοι είναι σχεδόν «ανολοκλήρωτοι».
Με τους ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟΥΣ και τους ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ , που απένειμαν χτες τα βραβεία τους λήγει η προ-οσκαρική κούρσα των βραβεύσεων ενώ η κάλπη έχει ανοίξει από την προηγούμενη εβδομάδα και δέχεται τις ψήφους αξιολόγησης των 10.000 περίπου μελών-κινηματογραφιστών.
Σκηνοθεσία- όχι Σκηνοθέτης. Αποτέλεσμα κι επίτευγμα είναι αυτό που εξετάζεται κι αναλύεται κι αυτό που από τους αρμόδιους ψηφίζεται. Όπως άλλωστε και στο Σωματείο Σκηνοθετών. Μπορεί τα δημοσιεύματα να στρέφονται στο πρόσωπο, στον σκηνοθέτη, αλλά το βραβείο πηγαίνει στη Σκηνοθεσία. Αν αυτό συμβαίνει στο Σωματείο , πόσο μάλλον στην Ακαδημία , με άλλα λόγια ο Εργοκεντρισμός και στα δύο περιπτώσεις.
Οι ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ , ως Σύνδεσμος, ως Σωματείο, καθυστέρησαν αλλά την έκαναν την ανατροπούλα τους. Όχι ότι ξαφνιάζει και τόσο πολύ η επαγρύπνηση υπέρ του ‘CODA» το οποοί έχει αποδειχθεί ήρεμη δύναμη από την πρώτη στιγμή που την είδε ο πρώτος θεατής στην πλατφόρμα…
Η πρώην «ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ» που το κύριο χαρακτηριστικό της παραμένει η Ξένη Γλώσσα κι ας έχει αλλάξει ονομασία.
Το φετινό μενού των Κοστουμιών στα Οσκαρ, έχει κάποιες ενδιαφέρουσες επισημάνσεις περί μελέτης: Τρία από αυτά, συμβαδίζουν με τη Φωτογραφία και τη Σκηνογραφική Διεύθυνση ως «απαρέγκλιτη» συμβολή στην ολοκλήρωση ΟΨΗΣ («Dune», «Το μονοπάτι των χαμένων ψυχών», «West Side Story»), ένα πάει «σετ» με το μακιγιάζ αλλά με ένα περίεργο τρόπο έως και «κόντρα» («Cruella») κι ένα κατεβαίνει τελείως αυτόνομο, ως κοστούμια από τα κοστούμια, χωρίς να έχει κάτι άλλο να επιδείξει ως «επικουρικό»- κι αυτό είναι ο «Syrano»
Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ βραβεύτηκε κι από τα BAFTA, από την Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου δηλαδή, τόσο ως ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΊΑ όσο κι ως ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ