Θα τα αναλύσουμε διεξοδικά , το καθένα, και θα δούμε τη σημαντικότητα του κοστουμιού και τα 5 επιτεύγματα που επελέγησαν από τον κλάδο των ενδυματολόγων

ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ

1. CRUELLA- Τζένυ Μπήβαν

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: ΔΥΟ φορές ΚΑΤΟΧΟΣ του ΟΣΚΑΡ η Αγγλίδα ενδυματολόγος με την τεράστια ενδυματολογική γκάμα. Το πρώτο της ΟΣΚΑΡ το πήρε για έργο αριστοκρατών εποχής  στο οποίο κυριαρχούσαν οι δαντέλες, το «ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΕ ΘΕΑ», το 1987, και το ΔΕΥΤΕΡΟ Οσκαρ της, το πήρε σε μεγαλύτερη ηλικία, το 2016 όπου κατέπληξε με κάτι εντελώς διαφορετικό, με χεβυμεταλάδικα κοστούμια για το «MAD MAX, ο δρόμος της οργής». Και στη φετινή υποψηφιότητα της, που είναι η 11^η , έρχεται με κάτι εντελώς διαφορετικό.

Εχει υποψηφιότητες και για τα φιλμ :»Οι Βοστωνέζες» (1985), «Μώρις» (1988), «Επιστροφή στο Howards End» (1993), «Τα απομεινάρια μιας μέρας» (1994), «Λογική κι ευαισθησία» (1996), «Η Αννα κι ο Βασιλιάς» (2000), «Εγκλημα στο Gosford Park» (2002), «Ο λόγος του βασιλιά»(2011)

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Η κομψότητα της διχρωμίας ως ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ. Το πρέσβευε η Βούλα Ζουμπουλάκη, η οποία είχε την έγκριση της Ντένης Βαχλιώτη ότι μαζί με τη Μελίνα Μερκούρη είναι οι μόνες ηθοποιοί από όσες ξέρει που έχουν άποψη πάνω στο Ενδυματολογικό. Όχι μόνο ως κομψές γυναίκες αλλά κι ως άποψη πάνω στους ρόλους. Η Μελίνα Μερκούρη μάλιστα είχε ματιά ενδυματολόγου και πάνω στα ερμηνείες των ηθοποιών, μιλούσε όπως μιλούν οι Ενδυματολόγοι όταν αξιολογούν ερμηνείες.. Δεν ήτα τυχαίες…!!!Αυτά που άκουσα από αυτές τις γυναίκες και στη συνέχεια  με έβαλε κάτω και με «σπούδασε» η Θεώνη Ωλντριντς περί της διχρωμίας, καθόμουν και τα παρατηρούσα στην πρώτη φορά που είδα την ταινία, σε ανύποπτο χρόνο πριν από Οσκαρ κι υποψηφιότητες.  Και στις επόμενες φορές τα μελέτησα ενδελεχώς. Διότι το έργο ενώ είναι παραμύθι, κι εκεί μπαίνει η κόντρα του με το μακιγιάζ, το οποίο είναι μακιγιάζ υπερτονισμένου παραμυθιού, όπως κι οι κομμώσεις, ενώ σε Σωματεία κλπ καταγράφεται ως έργο Εποχής. Και ναι, όλο στηρίζεται, βάσει του σεναρίου στη μόδα των δεκαετιών 50 κι 60, και κινείται μέσα από την αισθητική της υψηλής ραπτικής . Ναι, τα ρούχα που σύμφωνα με το σενάριο πρέπει να φορούν και μέσα σε αυτά να φυσάνε τόσο η Εμα Στόουν, όσο- ΚΥΡΙΩΣ ΑΥΤΗ!!- η Εμα Τόμσον διότι η Τόμσον είναι  εκείνη που πρεσβεύει σεναριακά την υψηλή ραπτική. Και πάνω στα κοστούμια τους ο σκηνοθέτης έχει υπογράψει σκηνοθεσία. Είναι για χάζεμα τα ρούχα  τόσο του συνόλου όσο προπάντων των δύο κυριών. Κι η πινελιά που έχει βάλει η ενδυματολόγος ώστε η διχρωμία της κομψότητας να είναι και λίγο υπερβατική, ως παραμύθι…

2. ΣΥΡΑΝΟ ΝΤΕ ΜΠΕΡΖΕΡΑΚ (Cyrano) -Μάσιμο Καντίνι Παρίνι, Τζάκλιν Ντουράν

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ κάτοχος του ΟΣΚΑΡ η ΤΖΑΚΛΙΝ ΝΤΟΥΡΑΝ, το 2013 για την «ΑΝΝΑ ΚΑΡΕΝΙΝΑ» και το 2020 για τις «ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΡΙΕΣ». Η φετινή είναι η 8^η υποψηφιότητα της. Εχει προταθεί και για τα φιλμ «Υπερηφάνεια και προκατάληψη» (2006), «Εξιλέωση» (2008), «Mr.Turner» (2015), «Η πεντάμορφη και το τέρας» και «Η πιο σκοτεινή ώρα» (διπλή υποψηφιότητα το 2018)

2^η υποψηφιότητα για τον Ιταλό ενδυματολόγο Μάσιμο Καντίνι Παρίνι, ήταν και πέρσι υποψήφιος με τον «Πινόκιο»

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Το κοστούμι ως «τόνος», ως εκείνο που δίνει τον τόνο του έργου. Και του είδους. Διότι ο συγκεκριμένος «Συρανό», δεν είναι ο ίδιος με τους προγενέστερους, είναι η διασκευή του σε θεατρικό μιούζικαλ για το West End κι αυτό είναι που μεταφέρεται στον κινηματογράφο. Βεβαίως κι υπάρχει κι ο λόγος του Εδμόνδου Ροστάν αλλά ο ευφυής σκηνοθέτης Τζο Ράιτ, για να του αλλάξει και διάθεση και να είναι πιό κοντά στο μιούζικαλ, πέρα από το ‘ότι έχει αφαιρέσει τη μεγάλη μύτη του Συρανό και τον έχει μετατρέψει σε νανο (εξου κι ο Πήτερ Ντινκλετζ) ( βέβαια  κάποιες από τις «καινοτομίες»ξεκινούν από τη θεατρική διασκευή), του έχει αλλάξει κι εποχή κατά ένα αιώνα. Ετσι βλέπουμε μια απόλυτη εναρμόνιση των ανάλαφρων τόνων που να ταιριάζουν στο είδος που λέγεται μιούζικαλ και να κρατάνε κι από τον «Συρανό» του Ροστάν.  Ο Παρίνο το έχει αναλάβει όλο, η Ντουράν έχει αποκλειστικά τα ρούχα της «Ρωξάνης» , εννοείται στην ίδια σκηνοθετική κι ενδυματολογική γραμμή. .Είναι το πως μοίρασαν τη δουλειά

3. DUNE- Τζάκλιν Γουέστ, Μπομπ Μόργκαν

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: 4^η υποψηφιότητα για την Τζάκλιν Γουέστ, χωρίς νίκη ως τώρα. Εχει προταθεί για τα φιλμ «Quills, η πένα της αμαρτίας» (2001), «Η απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον» (2009), «Revenant» (Επιστροφή» (2016)

Για τον Μπομ Μόργκαν είναι η 1^η υποψηφιότητα.

TAYTOTHTA KATHΓΟΡΙΑΣ: Οταν οι ενδυματολόγοι καλούνται να φτιάξουν έναν ολόκληρο Γαλαξία. Να ντύσουν ένα Γαλαξία. Από ένα βιβλίο του απολύτως φανταστικού, που αναφέρεται σε ένα πολύ μακρινό μέλλον κι αυτός ο Γαλαξίας πρέπει από κάπου να κρατάει…Ο ενδυματολόγοι δίνουν τη δική τους άποψη κι ο σκηνοθέτης την υιοθετεί στο πως βλέπουν αυτό το γαλαξιακό σύμπαν, μέσα από στολές, μέσα από ρούχα ανακτόρων, μέσα από περιπλανώμενους πολεμιστές στην έρημο….ένας κόσμος φτιαγμένος ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΚΑ εξ αρχής.

4. ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΨΥΧΩΝ (Nightmare alley)- Λουις Σεκέϊρα

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: 2^η υποψηφιότητα. Είχε προταθεί και για την προηγούμενη συνεργασία του με τον ίδιο σκηνοθέτη , τον Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, για την «Μορφή του νερού»

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Τεράστιος όγκος δουλειάς, στο πόσα κοστούμια έχουν ραφτεί και σχεδιαστεί για την ταινία. Το κοστούμι εδώ ,παίρνει κανονικά στη συμβολή της όψης της ταινίας κι έχει να ευθυγραμμιστεί με την σκηνογραφία όπου κυριαρχεί το γκροτέσκο, με τη φωτογραφία η οποία έρχεται κανονικά από το φιλμ νουάρ του 40 και με μια σειρά από ρόλους για τους οποίους έχουν κληθεί ονομαστοί ηθοποιοί, άντρες και γυναίκες με προσωπικότητα και πρέπει να κινηθούν  στα δυο προαναφερθέντα πλαίσια ως κινηματογραφικές προσωπικότητες δεκαετίας 40. Την Κέιτ Μπλάνσετ την έχει βγάλει πλήρη σταρ της εποχής, τη Ρούνι Μάρα πλήρη supporting της σταρ όπως στα έργα του 40 (σαν κάτι από Τερέζα Ράιτ ή από Σουζαν Πήτερς…), την Τονυ Κολέτ την έχει ντύσει με ρόμπες που είναι προέκταση του τσίρκου στο οποίο κάνει τη μαντική της, στους δε άντρες, τον Μπράντλεϋ Κούπερ τον έχει κυριολεκτικά μετατρέψει σε σταρ της δεκαετίας 40…Κι όλα αυτά μαζί σε τόνους που να φωτίζονται από το νουάρ και να περιβάλλονται από το γκροτέσκο. Ανεκτίμητη συμβολή.

5. WEST SIDE STORY- Πωλ Τάζεγουελ

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: 1^η υποψηφιότητα

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Ένα Εργο-Μύθος, που μέσα στο Μύθο ήταν κι η δουλειά της προκατόχου στην Ενδυματολογια, της υπέρτατης ΑΪΡΗΝ ΣΑΡΑΦ, με 5 Οσκαρ κι ένα από αυτά για το «West Side Story» του 1961. Ο Σπήλμπεργκ κάλεσε ένα ενδυματολόγο που ξεκίνησε από τη μόδα και κάνει καριέρα στο Μπροντγουέη κι έχει πάρει και ΤΟΝΥ για Μιούζικαλ, τον Αφρο-Αμερικανό Πωλ Ταζεγουελ για να δώσει τη νέα όψη  στο μιούζικαλ θρύλος. Ο ενδυματολόγος ακολούθησε το κοινωνικό της νέας αντίληψης, χώρισε τις δυο αντιμαχόμενες συμμορίες-ομάδες κ ενδυματολογικά, τους μεν λευκούς με ρούχα καθημερινά λαϊκής φτωχογειτονιάς, τους δε Πορτορικάνους με πιο τονισμένα κάποια χρώματα κυρίως στα πουκάμισα του Μπερνάρντο ώστε να φαίνεται άτυπα ως αρχηγός. Τις δε κοπέλες , στα λευκά της αθωότητας την Μαρία, στα χτυπητά χρώματα της Καραϊβικής την φλογερή  Ανίτα  και με ανάλογα υφάσματα κα ραψίματα που να διευκολύνουν την χορογραφία και την κίνηση αμφοτέρων των «συμμοριών» και συγχρόνως να δίνουν χρώμα μιούζικαλ κι ας είναι κοινωνική η βάση.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: ΟΙ Ενδυματολόγοι επισήμως από το Σωματείο τους είναι μοιρασμένοι σε «Dune» ως έργο φαντασίας και σε «Cruella» ω έργο εποχής. Τι από τα δύο; Πάντως, το Οσκαρ των Κοστουμιών είναι ένα βραβείο που καθορίζεται  σε μεγάλο βαθμό από τους Ηθοποιούς κι η δική τους μεριά προς «Cruella» θα συνταχθεί. Όμως, ψήφους θα αφαιρεί το «Μονοπάτι των χαμένων ψυχών» διότι ποιος και ποιά δεν θα ήθελε σε μια προσεχή ταινία να τον(την) ντύσουν έτσι.  Οι διευθυντές φωτογραφίες ενδυματολογικά θα πάνε προς «West Side Story» που η κάμερα προβάλει τόσο πολύ την κίνηση με το ρούχο ενώ οι Σκηνογράφοι θα είναι πιο κοντα στο «Dune». Οι Σκηνοθέτες θα δουν τη συμβολή του ρούχου στη Σκηνοθεσία όσον αφορά στην «Cruella» αλλά υπάρχουν ερωτηματικά για το σε ποια από τις τρεις όψεις (φωτoγραφια, σκηνικά, κοστούμια) από το Moνοπάτι των χαμένων ψυχών» θα ρίξουν το βάρος..Οι Σεναριογράφοι θα στηρίξουν «Dune» και σε ένα βαθμό και «West Side Story»